Sən gələndə

Gedirdim mən,

əllərimdən xatirələr

tökülürdü birər-birər.

toplamağa nə güc, nə hal

qalmamışdı.

qayıtmağa nə vaxt, nə yol

qalmamışdı...

Sən gələndə gedirdim mən

uzaqlara, uzaqlara,

fərq etməzdi necə, hara

ümidlərim ürəyimin ətəyindən

uşaq kimi yapışmışdı

ağlayırdı...

Ürəyimsə "gələn olmaz daha"

deyib qapıları bağlayırdı...

Sən gələndə gedirdim mən

gedirdim mən sən gələndə

mən gedirdim gələndə sən.

İndi isə

İşə bir bax,

gələn də sən,

gedən də sən...

***

Mərhum qum hissəciklərindən

yaranmış

kirli şüşə qarşısında dayanıb düşünürəm:

gecəni biz uydurmuşuq

darıxmaq,

darıxmaq,

darıxmaq üçün!

Mərhum qum hissəciklərindən

yaranmış soyuq divarlar arasında

dayanıb düşünürəm:

Keçmişi biz uydurmuşuq

Darıxmaq,

Darıxmaq,

Darıxmaq üçün!

Yəni,

Məni dustaq edən keçmiş

işıq da verə bilər...

Ondan nə yaratdığına bağlı...

Məsələn,

mən Tanrını uydurdum ki,

Özümü bağışlaya bilməyəndə

O, məni bağışlasın...

Səni isə uydurdum ki,

Özümü öldürə bilməyəndə

Sən məni öldürəsən...

***

Bax, əzizim,

Bu gün

qonşumuzun balaca

qızı

getmək üçün ilk addımını atdı...

Daha üzülmürəm.

Anladım ki, insan

Lap əvvəldən

sandalları,

gəmiləri,

maşınları,

qatarları,

getmək üçün yaradıb...

Daha yaxşı,

daha səssiz

və

daha uzağa

insan

"getmək" felinin zamana görə dəyişməsidir

Getdi,

Gedir,

Gedəcək...

Və arxanca yellədiyim bəyaz yaylıq

Vidalaşmaq üçün yox,

Tanrıya təslim olduğumu bildirmək üçün idi...

***

Qonşu evdən

Yenicə doğulmuş körpə səsi gəlir

Yəni, kimsə

Tanrının ömrünü bir insan da uzadıb...

O uşaq qədər

dünya da,

yaşayacaq hələ...

Lənətə gəlsin!

Bu dünyanın sonuncu küçəsidir,

Buranı da keçsək, mənzilə çatmış sayılırıq

O yerlərdə ki, sakinləri körpələr olan

bağçalı evlər var.

O evlər ki, çəpərləri mavi qızılgüllərdən hörülmüş

O güllər ki, Tanrının ətəyində əkilmiş

O Tanrı ki, heç vaxt göydə deyilmiş...

Uzaqdaaa, lap uzaqda

Lap,

lap, laap uzaqdaaaaa

Kiçik bir nöqtəymişik biz.

etiraf edirəm:

mən

dörd əlli qarışqayam

ikisi yerdə,

ikisi səmada əllərimin,

ayaqlarımsa yoxdur,

olsa çoxdan gedərdim...

***

Mavi Ay çıxıb

Qırmızı gecə düşəndə

bağışlayacaq Tanrı

Bütün günahsız insanları

onda bütün körpə qucaqları

dünyanın qibləsi olacaq

Yaşıl torpaq

bəyaz yarpaqlarla öpüşəndə

qanadlı olacaq insanlar

sevdiklərinin pəncərəsinə qonacaqlar

onda bütün divarlar

insanların "hər kəsi" olacaq.

Mavi Ay çıxıb

qırmızı gecə düşəndə

yaşıl torpaq bəyaz yarpaqlarla

öpüşəndə

və

qarışqalar apardıqları yemi

quşlarla

bölüşəndə

bağışlayacaq Tanrı

bütün günahsız insanları...

Cahanxanım Seyidzadə

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 4 noyabr.- S.2.