Şeirlər
İnanmadığımız
anda darıxmaq kölgəsi düşər içimizə
Keçər
başımızın üstündən yalnızlıq
buludu...
Aylar
keçər...
tamarzı
qalar illərimiz bahara,
Tanrısız
olar dualarımız.
Röyamızda
tikdiyimiz bir evin çırağı sönər
Bir anda
devrilib gecə olarıq,
bir anda
kimsəsiz küçə...
Mən
özümü addım-addım sordum özgələrdən
islansa da
gözlərim...
Sən
Allah, məni bir bulud kimi bil.
Gəlib
keçən hər yağışa yağış deməzlər...
Yalnızlıq
bir film deyil izlənsin.
Yalnızlığı
gəmisi batmış kapitan bilər...
...ağlamağı
heç bir artist ağlayammaz.
Gülümsəmək
ağlamağın son nəfəsidir…
Onun
üçün
şəklini
görəndə gülürəm gedişinə.
Yorğunluğumu
ayaqüstə qalan divarladan soruş,
soruş
həsrətlə baxışımı...
Mənim
yerimə bir az darıx,
darıx
ayağı bağlı ağaclar üçün,
darıx
mənim kimi qanadsız quşlar üçün,
darıx
yalnızlıq üçün,
darıx!..
***
Onun tənhalıq
otağında öncə quş uçdu, sonra göy
üzü...
Unutdum
ürək çantamı gözlərinin taksisində.
Sonra
özümü unutdum bu şəhərin həsrət
kafesində...
Dərdin
neçə qapısı olduğunu bilmirəm,
bilmirəm
Ay işığında ölən insanları,
bilmirəm
ağlayan kəslərin hekayəsini...
Amma birisi
var yer üzündə səssiz ağlayır...
O bir
daş kimi darıxır yollarda,
Keçmir
bulud kimi heç bir yer üzündən...
O
danışır yaralarından qaranlığa
o
Allahlıq edir ürəyindəki məktublara.
Bilirsənmi,
əgər
otağımızda divarlara bir vərəq şeir vurmasaq,
əgər
aynada özümüzə qanad rəsmi çəkməsək,
əgər
yan-yana bir dəniz qırağında gün
batısını seyr etməsək,
silinəcəyik
yağışın damlalarıyla,
unudulacağıq
bir gün.
Bilirsənmi
unudanların
peşəsidir
gözlərinə
göy üzünü vermək...
Gözümüz
aydın, ustad!
Universitetdəki
pillələrlə sevgili olduq.
Qırx
beş milyon ayağımdır bu pillələrdə,
Düşündükcə
qırx beş yaş qocalıram...
Biləklərimdəki
bilərziklərin cavabını soruşmağa gəldim.
...kürəyimdəki
yaralar yenə ağrıdır, ustad.
Qamçıları
kəs ki, keçməsin insanlıq fənnini,
keçməsin
yuxularımdan işgəncə qatarı...
Neçənci
kursda keçəcəyik ağrı fənnini,
görəcəyik
Təbrizin Ərkini...?!
...daha kəsilməyə
canım da yoxdur
Dilim kəsik-
kəsikdir, ustad!
De, getsin
yuxularımdan
Yenə o
kişi məni gözü bağlı soraqlayır.
Onun
çiyninə taxılan ulduzlar gecələrimi qaraldır...
Yuxularımda
qaranlıq otaq,
qaranlıq
otaqdasa yenə özümü görürəm,
yenə pəncərələr
daralır divarların qucağında...
Daha dilim
danışmır gərçəkləri,
biləklərim
sıxılır.
Utanıram
dilimdən...
Adım
Ümiddir yoxsa Umud?!
Öyrətsən
də
içimdə
Umud məzarlığı var.
Tələbə
biletimin gözlərini bağlayıb güllələdilər,
asdılar
bioqrafiyamı,
bəlkə
yorulsun ayaqlarım,
söz
tapa bilməyəm yazmağa...
Səməd
əminin məzarı üstə kitabım necə
kəpənəyə
döndüyünü soruşma!
Özüm
burda olsam da, kölgəmi basdırdım
İmamiyyə qəbiristanında.
Gözümüz
aydın, ustad!
Universitetdəki
pillələrlə sevgili olduq...
Gündə
danışıram əzablarımı pillələrə.
Pillələri
çıxarkən özümdən çıxıram,
Axı
ağırlığım boyda daşam bu yaşımda.
İki
qol arasında vətəndaşam, ustad!
Sözlərim
zindanda qocalır...
Anama
görə bütün şeirlərimin qanadları
bağlıdı...
***
Otağındakı
çıraqları söndür
Bu şəhər
qaranlığa vurulub...
Sən
yolçuluğa çıxanda
heç
kim gəzmir küçələrdə.
İtlər,
pişiklər belə itirir ev yollarını.
Bütün
qatar biletlərinin üstündə "gediş"
yazılır...
Birisi
qumar oyununda uduzur ürəyini,
Birisi
kafedə özünü qoyub gedir.
Bax beləcə
Necə
gözlərin gülür üzümə
Necə
baharı qonaq gətirirsən qar üstünə,
o
tayın tənhalıq qızı.
Hər
gecə Arazdır şeirlərim Xəzərə!
...ağlamayır
əllərim, sən oralardan körpü olanda.
Körpü
dediyim saçlarındır,
Saçlarınsa
Vətən bayrağım...
***
Gecələri
rahat yatmaqla deyil ki...
Ürəyinin
arxasında durmuş bir adam.
Sərçə
özünü necə çırparsa pəncərəyə,
Elə
çırpınıram ürəyinin arxasında.
Ciblərində
Günəşi doğdurur çaxmağında.
Söykənib
keçdiyin küçələrin divarlarına
Sən
keçdikcə kərpiclənir...
Bir lələklə
quşdu O,
Gözlərinə
uçmağa.
Bir
damcı dənizdi səndə boğulmağa...
Əllərini
uzat,
göy
qurşağı nədirsə bilim.
Söylə
nədir gözlərindəki yuxularım, ey Tanrıcıq...
Bəlkə
yoxluğunda içimdə gəzişən
varlığındır,
Bəlkə
gecələrimdən sovuşan addımlarındır.
Durma!
Qatarlar
durmadan yetirsinlər səni
Daha
neçə il yollarında dayanacaqlar gözləsin...
Darıxmağı
bir qaşıq içərsən,
Bilərsən
ucqarlardan necə sıxılasıyam
Bilərsən
məsafələrdən necə asılasıyam.
Bağrın
açılmazsa üzümə, daha bağırmayacağam
Bir
gün sənsiz yer altında kölgəmi qucaqlayacağam ,
kölgəmi...
***
Kölgəsindən
də sevgi qoxuyan
Gedən
kəslərin kölgəsinə sevgi bağlayan
Bu
buludların altında
Birisidir
ki, şeirlərinə yığar dilindən kəlmələri...
Birisini
yaxşı görmək üçün yuxuda
Çıxarmaz
yatarkən gözlüyünü...
O gecə-gündüz
otağında divarlara söz pıçıldar.
Yazıb
qaralar
Onu
tanıyır parkda bütün tənha oturacaqlar.
O
ayaqladığı yarpaqların səsini bir tək
süpürgəçilər eşidər
Yarpaqlar
süpürgəçilərin sevgilisi...
O
yarpaqlartəki evsiz,
O hər
axşamları kefsiz
Qaranlıq
gecələrində dinlədiyi sevgi mahnıları ürəyində
qırılar
Küsər
özündən
Aynada da
özünə baxmaz…
Daha saymaz
Çıxıb
gedər özündən
Ulduzları
düşər göyüzündən
Göy
üzü kor olar
O bir
tabutdur içində ölü yox,
O bir
kitabdır ağ səhifəli
Hamı
ona göz yaşı deyir,
O gözlərimə
çox oxşayır.
***
Gözü
bağlı qaldıq...
Söndürülməz
içimizdə yanğın
Kor
görünməz, kəlmələrlə yaşadıq
kərpic-kərpic
röyalardan bir ev qurulsa
çevrəsində
ağaclar ucalsa
sənin
qucağında o da ölmək istər…
Günahsız
ölməz ümidlər
tüfəng,
mərmilərin tüpürər
çəkil
qırağa,
ağrım
var, bır şeir doğuram.
Yazılmayan
dəftərin göy sətirləri
dustaqların
milidir
sözcüklərin
arxasından baxıram yollarına…
Yandırıb-yaxıram
səndən başqa hər nə varsa
məktub
yaz ki, əli bağlı qaldıq
yaz ki,
yağ yağış,
yaz
Ağrı dağı ağrımasın
kilidlənən
ağzımıza bir söz çilə
bir siqaret
kötüyündən başlandı külqabımın
xatirəsi
islandıq
birlikdə
ağlamaqdan
sonrakı fəsildir payız
qulağını
daya bu yazıya!
Nəbizləri
tez-tez vurur
nəfəs
çəkir bu yazı,
nəfəs
çəkir.
***
Durduğun
yerdə dur, dağlar kimi…
Göz də
vurma.
Payızın
yapraqları intihar etməsin budaqlarında...
Nəfəsini
öldür,
Şəkillərdə
olduğun kimi…
Doyunca
baxım sənə
Ölümlə
umudun arasındasan hələ
Dünyanın
hər küncündə bir ovuc torpaq olsan da…
Birisinə
məzarsan,
Birisinə
vətən…
Sizi
yuxudan oyatmayacam
Təkcə
özüm görmək istəyirəm bunları...
Bir ovuc
göy üzü gizlənib quşların qanadında,
hələ
harasıdır...
Dəniz
təkcə bir damcıdır!
Dalğalarına
baxmayın, balıqlarına aldanmayın.
Qağayılar
qağamdır, mən bircə ondan söz eşidərəm!
Qağayılar
uçur damarımda...
Beynimdə
pambıq düzlərində,
bir
qız ayaqyalın qaçır röyaları arxasınca
Bağışlayın
ki,
Sizi
yuxudan oyatmayacam.
Təkcə
özüm görmək istəyirəm bunları...
Mənim
gözlüklərimin arxasında,
sobalar
içində pullar yanır!
Ovuclarımda
buludları sıxsam əgər,
Suriyada yağış
yağar...
Saçlarımdakı
ağ dənlər kəpənəkdir.
Uşaqların
yuxularına qonan bir kəpənək...
Bütün
fəsillər bir qoca dərvişin oyunudur,
bizi
saxlamağa, bizi durdurmağa,
Səni
unutdurmağa çalışır,
Sənin
adını bu pəncərənin şüşələrindən
silmək istəyir...
Bağışlayın
ki,
Təkcə
özüm görmək istəyirəm bunları...
Bağışlayın
ki,
Sizi
yuxudan oyatmayacam!
***
Məni
yuxunda gördün
Ayaqlarımı
unutduğum gün.
Əllərimin
sahibsizliyini bildiyim saatdan,
Mən
payızın buruq-buruq küçələrindən sənə
danışıram.
Məni
yuxunda gördün
Küləklər
şəhərində kül olduğum gecələr.
Qurbəti
gözlərimə yüklədiyim an,
Mən
quru yarpaqlar radiosundan sənə danışıram,
Dinlə!
Sənsizliyə
bir stansiya qalmışam mən,
Sənsizlik
acı dərmandır toxdatmır dərdlərimi…
Məni
yuxunda gördün
Bir qullab udduğum
bulud da sənsizlikdir…
Güzgüdə
görünən hər nə varsa
hisslərimin
saçları ağarır yoxluğunda…
Hisslərimin
ağıl dişi ağrıyır, uzaqlaşdıqca sən.
Sənsiz
divar dibində qalan dilənçi qədərdir
darıxmalarım,
Sənsiz
darıxmadır hər addım.
Qürbətimə
ağlayınca,
Mənə
bir çətirlik vətən saxla yağmurda…
Ümid Nəccari
Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 11
noyabr.- S.8.