Doğma ədəbiyyatımıza şans verək
Bir yazar olaraq bu mövzuya
toxunmağın nə
qədər düz, nə qədər səhv olduğunu, açığı, bilmirəm. Bildiyim tək
bir şey var ki, keçmiş
adı verib bəyənmədiyimiz keçmişimizdəkilər,
yəni nənə, baba, ata ana,
dayı, müəllim
və b. kimi başlıq altında toplaya bildiyimiz şəxslər bizdən
daha zövqlü, daha sədaqətli imişlər.
Bəli, bizdən daha çox zövqlü imişlər. Mən gözümü balaca və ucqar kənddə açmışam. İndiki
həyat tərzim əməlli-başlı fərqlidi. Yəni bir çox şəxsin ifadə tərzindəki kimi sıxıcı, eyni, monoton deyil. Maraqlı, dəyərli, dolu-dolu
və ekstrimdir. Düşünürəm ki, həmin
o sadə kənddə
yaşadıqlarım indiki mənim formalaşmasında
əhəmiyyətli olmaqla
birlikdə, ruhumu da rəngarəngləşdirib.
Belə
ifadə etmək düzgündürsə əgər,
gözümü açandan
bəri evimizdə taxtadan hazırlanmış
bəyaz rəngli kitab
rəfi ilə qarşılaşmışam. Bu kitab rəfində yer
alan əsərlərin hər biri dəfələrlə
oxunub. Bu səbəbdən
də onlar çox zərif şəkildə yıpranıblar.
Yəni həmin kitab rəfindəki əsərlər hər kəs tərəfindən
xüsusi sayğı
və hörmət görüblər. Bu da o nimdaş kitab rəfini indiki kitabxanalardan daha dəyərli və səviyyəli edən məqamlardan biri kimi son dərəcə
əhəmiyyətlidir. Mən kofe, ya da bahalı
brendlərdən sayılan
chanel, dior,
hermes qoxusundan daha çox sevdim kitab qoxusunu...
Bu qoxu mənim kimi həmin köhnə evdə yaşayan hər kəsin iliklərinə hopmuşdu. Həmin o kitab rəfində
xarici yazarların əsərləri var idi. Qeyd edim ki, bu əsərlərə
sahib olmaq o dövrdə
heç də asan olmayıbmış.
Babam danışırdı ki,
o kitabları soyuq və amansız çörək növbələri
kimi növbələrə
yazılaraq, saatlarını
bəzənsə, günlərini
həsr etdiyi mübarizələr sonucunda
əldə edib.
Bəzənsə çox arzuladığı
pencəyi almaq üçün topladığı
pulu həmin kitablardan bir neçəsi üçün
sərf edib. Ancaq ən qəribəsi bu idi ki,
babam da, nənəm də, anam da çox
sevərək, həzz
duyaraq danışırdılar
bunları mənə.
Heç
biri hər hansı kitabı aldığı, oxuduğu
üçün peşiman
deyildi. Mən dünya ədəbiyyatına
heyran idim. İlk oxuduğum kitablar məhz dünya klassiklərinə məxsus
idi. Sonralar bu,
indiki kariyerama
da təsirsiz qalmadı. Mən bu sahədə
müdafiə etdim.
İndi daha çox, daha dərindən bələd olmağa başladım dünyanın
ədəbiyyatına. Ancaq bir haşiyə çıxım ki, həmin o nimdaş, bəyaz kitab rəfinin ən başında bizim doğma ədəbiyyatımıza
yer ayrılmışdı.
Mənim
ailəm öz ədəbiyyatını - Azərbaycan
ədəbiyyatını mənimsəmədən
dünya ədəbiyyatını
öz xanəsinə buyur etməmişdi. Ancaq təəssüf ki, zaman dəyişilib.
Xüsusilə gənclər dünya
ədəbiyyatına bələd
olmağa daha çox üstünlük
verməyə başlayıblar.
Kafkadan, Markezdən, Coysdan danışmaqdan yorulmayan mühitimiz öz doğma ədəbiyyatına ögey
münasibət bəsləyir.
Öncə evin içi,
sonra eşiyi fikrinə sadiq qalaraq demək istəyirəm ki, öz dilini, öz ədəbiyyatını
bilməyən bir gənclik ölkəmizin gələcəyi üçün
hansı xidmətləri
göstərə bilər?
Axı
biz vətənimiz üçün
övlad yetişdiririk.
Amerika, Rusiya və s. öklələr
üçün deyil...
Mən bir yazar olaraq Azərbaycan
oxucusuna şans verirəm... Azərbaycan oxucusu da Azərbaycan
yazarına, doğma ədəbiyyatına şans
verməlidir...
Nargis
Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 11
noyabr.- S.11.