Əhməd Səlcuq İLKAN
ALLAH QƏHR ETSİN
Mən bu hala düşəcək
adammıydım?
Qar yağdı güvəndiyim
dağlara,
Həp boş çıxdı tutduğum əllər,
Həp daş çıxdı sevdiyim qəlblər,
Həp alnından vuruldu ümidlərim,
Həp dəlik-deşik
oldu ürəyim.
İştə, bu üzdən
ipıslaqdı baxışlarım,
İştə, bu üzdən
yumruq-yumruqdu
əllərim,
İştə, bu üzdən
belə çatıqdır
qaşlarım -
Allah qəhr etsin...
Yox, bu belə getməyəcək,
Madam ki, bəyənmədin,
Bir sabah
bir
dilənçinin ovcuna
qoyacağam ürəyimi,
Götürüb aparsın,
bəlkə
bir işinə yaradı.
Kim nə deyər, qoy desin,
Qoyacağam ovcuna ürəyimi
bir dilənçinin
-
Allah qəhr etsin...
Bir vaxtlar
gəzdiyimiz
yerlərdə dolaşıram,
Sanki indicə qarşıma çıxacaqsan,
Sanki dayanacaqda
məni gözləyirsən,
Dünən birinə rast gəldim;
Saçları - sən,
Gözləri - sən,
Qaşları - sən...
Düşdüm arxasınca,
Elə bildi dəliyəm, -
Allah qəhr etsin!..
Dünya
alov içində,
Savaşlar baş alıb gedir...
Afrikada çocuqlar
aclıqdan ölür,
Mən isə, burada, sənsizlikdən -
Allah qəhr etsin.
Güldanımda
həp
sənin sevdiyin çiçəklər,
Dodaqlarımda
həp
sənin sevdiyin türkülər,
Sənin
ad gününü
kutladım səndən
xəbərsiz
və hər səhər
dualar
oxudum
xoşbəxtliyin üçün.
Hara getsəm,
əcəl kimi
arxamca gəlirsən
-
Allah qəhr etsin...
İştə, belə bir sevdadı mənimki,
Gəlib
çatmış sonum,
Ən qorxunc uçurumlardanmı
atım özümü,
Ən dərin dənizlərdəmi
qərq olum,
Amma qəlbimdə sən varsan...
Birdən
sənə bir şey olarsa...
Allah qəhr etsin!..
Hazırladı: Dilsuz
Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 11
noyabr.- S.17.