GÖZLƏDİYİM ADAM

Bəzən dərin-dərin susarsan cavabın tapdığın suallara.

Dodaqların gülümsəməyə zorlanar

Gözlərin qəlbini gizləməyə.

Qaçarsan doğrulardan,

Bildiklərindən,

Etirafın etmədiklərindən.

Ən böyük yalanı özünə söyləyir insan.

Oysa ki,

Hər gecə əcəltək, tutar yaxandan" təəssüflərin",

"Heyiflərin"

"Kaşkilərin".

Boğularsan ən dərinində bədəninin.

Ağlamağa utanar gözlərin...

Ürəyini aldadan gözlərin...

Beyninə yalan danışar ürəyin:

"Sevirmi məni?

-Hə, sevir..

Sevir, bilirəm.

...Sadəcə zaman gərək..."bəhanələr axtararsan qalmağa...

Bir kişi ürəyindəki qadın olmağa çox var,

Çox, əzizim, çox...

Yatağında dizlərin üşüyər onsuzluqdan.

Suallar verərsən Tanrına: "Bu qədər tənhamıdır insan?!"

Saçların sığalsız qalır.

Cehiz külqabın siqarsız...

Qonşu divardan gələn gecəyarı pıçıltısına

hirslənib söyürsən divar tikənləri.

Səninsə yatağında hələ də dil dəyməmiş bakirə sözlər...

günlərlə gözlərin iki dodağından

çıxan bir kəlmə sözünə baxacaq.

Zamanla bəyazlayacaq saçların

Əyiləcək qamətin.

Əsəndə əllərin ,

həyat oğurlayacaq gözəlliyini.

Baxassan yanında bir boşluq var, illərdi sahibi gəlməyən

Və bir qadın var aynada

Bir ömürdü sevilməyi gözləyən.

İTİRDİKLƏRİMƏ SAY

Hər gün bir az itiririk

Ümidlərdən,

Arzulardan.

Bəzən ən ucadan çırpılır yerə insan.

Xəyalların qanadı mavi

Gərçəklər bozumtul və kifli.

İndi daha çox böyümüşəm

Beynimin yaşı səksən

Ürəyim nənəmdən qoca.

Yenilirəm,

Yenilirəm qələbəyə can atdıqca.

Bir savaş var içimdə

Bir ölüm yaşanır əllərimdə adı "mən".

Qorxuram gecikməkdən

Hər gecə bir sual, ya bu son gecəmsə?!

ürkür yuxularım.

Baxışlarım sürüşür qızlarımın

üzündən çarəsiz ovuclarıma

Nə qədər zəifdir insan.

Hər günə bir gecədənqalma təlaşla,

Savaşıyla başlamaq

Nəyəsə və kiməsə xətir yaşamaq.

Kiralıq ömürlərin vergisini ödəməklə keçir

zaman qum saatından.

Mənsə dünən itirdiyim işimdən qalan,

asılqanda edam edilmiş

Və bir də geyilməyəcək müəllim formam kimi ölürəm!

Gülsadə İbrahimli

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 7 oktyabr.- S.28.