Əllərimiz səmada

Bir səhranın

iki azmış dərvişi -

mən qadın,

sən kişi.

Gözlərimizdə

ilğım rəqs edir hərdən -

mənim üçün sən,

sənin üçün mən.

Ruhlarımız çırpındıqca

dalğalanır səhra -

dəli dərya kimi.

Hər qum bir su damlası,

hər damla bir yalan -

hər sevda kimi.

Ayaqlarımız

bir-birinə zəncirlənmiş -

uzun-uzun,

ağır-ağır.

Əllərimiz səmada...

Bax, kimsə də bizə baxır

arxasından Günəşin -

kədər axır gözlərindən.

Ahh, dərvişim...

Səhramıza yağış yağır...

Cavi Dan

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 7 oktyabr.- S.10.