Əhməd Səlcuq İLKAN

ALLAH QƏHR ETSİN

Mən bu hala düşəcək

adammıydım?

Qar yağdı güvəndiyim dağlara,

Həp boş çıxdı tutduğum əllər,

Həp daş çıxdı sevdiyim qəlblər,

Həp alnından vuruldu ümidlərim,

Həp dəlik-deşik oldu ürəyim.

İştə, bu üzdən ipıslaqdı baxışlarım,

İştə, bu üzdən yumruq-yumruqdu

əllərim,

İştə, bu üzdən belə çatıqdır qaşlarım -

Allah qəhr etsin...

Yox, bu belə getməyəcək,

Madam ki, bəyənmədin,

Bir sabah

bir dilənçinin ovcuna

qoyacağam ürəyimi,

Götürüb aparsın,

bəlkə bir işinə yaradı.

Kim nə deyər, qoy desin,

Qoyacağam ovcuna ürəyimi bir dilənçinin -

Allah qəhr etsin...

Bir vaxtlar

gəzdiyimiz yerlərdə dolaşıram,

Sanki indicə qarşıma çıxacaqsan,

Sanki dayanacaqda

məni gözləyirsən,

Dünən birinə rast gəldim;

Saçları - sən,

Gözləri - sən,

Qaşları - sən...

Düşdüm arxasınca,

Elə bildi dəliyəm, -

Allah qəhr etsin!..

Dünya alov içində,

Savaşlar baş alıb gedir...

Afrikada çocuqlar

aclıqdan ölür,

Mən isə, burada, sənsizlikdən -

Allah qəhr etsin.

Güldanımda

həp sənin sevdiyin çiçəklər,

Dodaqlarımda

həp sənin sevdiyin türkülər,

Sənin ad gününü

kutladım səndən xəbərsiz

və hər səhər

dualar oxudum

xoşbəxtliyin üçün.

Hara getsəm,

əcəl kimi

arxamca gəlirsən -

Allah qəhr etsin...

İştə, belə bir sevdadı mənimki,

Gəlib çatmış sonum,

Ən qorxunc uçurumlardanmı

atım özümü,

Ən dərin dənizlərdəmi qərq olum,

Amma qəlbimdə sən varsan...

Birdən sənə bir şey olarsa...

Allah qəhr etsin!..

Hazırladı: Dilsuz

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 21 oktyabr.- S.17.