Doğru

Çox tələsdim ilahinin

Yerinə, Göyünə doğru.

Mən borcluyam yaşamağa,

Ay... nə doğru, ay... nə doğru!

Axmışam şəlalə kimi,

Tale yox bu tale kimi!

Çox qaçmışam taleyimin

Yazına, yayına doğru.

Ayı, ili verdim bada,

Dərdim var həddən ziyada,

Gedirəm payı-piyada

Ömrün o tayına doğru.

Keçdim dünya kələyindən, –

Xəlbirindən, ələyindən...

Üz tutmuşam gələn gündən

Tanrının payına doğru.

Yönəltmişəm yarı-yarı

Qəlbimdəki arzuları –

Gündüzün Gününə sarı,

Gecənin Ayına doğru.

Yaşamaq

Gedib elə sonsuzluqda qalardım,

Beynimizə hardan düşüb yaşamaq?!

Udmaq olmur hər yalanı, nahaqqı,

Ölümdən də pisdir susub yaşamaq!

Bir də gördün görünməz də göründü,

Başımıza nələr gəlir gör indi?!

Nə olsa da, dünya elə şirindi,

Olmur axı, ondan küsüb yaşamaq!

Ay Zirəddin, zilə qalxma, düş bəri,

Bu həyata biz olmuşuq müştəri...

Bir oyundur bu dünyanın işləri,

Çətiniymiş başa düşüb yaşamaq.

Canım

Yerini, yurdunu tanımayanda

Adam adamlıqdan gen düşür, canım.

Qayğısız, qulluqsuz qalırsa əgər

Ağacda meyvə də bürüşür, canım!

Heç vaxt bel bağlama eldən seçkinə,

Pis gün göstərməsin Allah heç kimə!

Yaşayıb gedirik Allah eşqinə,

Bu baxta, qismətə min şükür, canım!

Yol vermə həddini kimsə aşanda,

Başa çəkilərsən toyda, nişanda.

Fikir ver, ləpələr aşıb-daşanda,

Göldə sonalar da ürküşür canım!

Həmişə xainin çıxar əngəli,

Zirəddin dost olub, dosta tən gəlir,

Nadanın yoluna duman, çən gəlir, –

Aqilin yoluna gün düşür, canım!

Mən niyə təkəm...

Dünyanı başına götürənlər var,

Mənim bu dünyanı başım götürmür,

Bu köçü aparıb gətirənlər var, –

Atları kişnəmir, itləri hürmür.

Bu Yurdda mən niyə təkəm, Allahım?!

Yaman darıxıram, yoxdu heç kəsim,

Əllərim çatmayır heç yana daha!

Qısalıb yollarım, kəsilib səsim,

Qalmışam utana-utana daha,

Bu Yurdda mən niyə təkəm, Allahım?!

Sənin Gündüzün var, sənin Gecən var,

Gündüzün Gecənlə girib yarışa.

Yanından o qədər gəlib keçən var,

Bu ömür mənimlə çətin barışa, –

Bu Yurdda mən niyə təkəm, Allahım?!

Bir ağac gül açır, bir çiçək solur,

Dupduru bulaqlar bulanıb gedir.

Bir yerə qar yağır, bir yerə dolu,

Dördyanım başıma dolanıb gedir, –

Bu Yurdda mən niyə təkəm, Allahım?!

Səndən ayrılmışam Səndən olaraq,

Yolu yox qayıdıb Sənə dönməyin.

Özün Təksən axı, bəndən olaraq

Səndənmi başladı bu təklənməyim?!

Bu Yurdda mən niyə təkəm, Allahım?!

Nazına bax...

Neynəyəsən, saya salmır heç kəsi,

Özünə bax bu Nazənin xanımın!

Yollar düşüb ayağının altına,

Nazına bax bu Nazənin xanımın!

Gözəlliyi gəzir dildə, ağızda,

Sən eşqə bax, həvəsə bax bu qızda.

Geri dönüb hər küləkli payızda

Yazına bax bu Nazənin xanımın!

Dərdin varsa, düşən deyil dərd yada,

Bu gözəllik olub elə dərd, qada.

Məndən gözəl yoxdu deyir dünyada,

Sözünə bax bu Nazənin xanımın!

Heç kəs gedib kəsə bilməz yanını,

Qansızların qaynadandı qanını,

Əsirgəmə, lap istəsə canını,

Sözünə bax bu Nazənin xanımın!

Gözəlliyi sığan deyil heç yerə,

Sığal çəkir neçə-neçə gözlərə,

İnanmasan dedikləri sözlərə

Gözünə bax bu Nazənin xanımın!

Onu

Yaman çox oynadın ürəyimlə sən,

Ac qoydun bir şirin sözünə Onu.

Durub birdən-birə acığa düşdün,

Atdın ocaqların közünə Onu.

Olmayıb nə bir dərd – qada sənintək,

Nə olar, bir sevinc dada sənintək?!

Sevilmək istəyir O da sənintək,

Qat bu məhəbbətin gözünə Onu!

Qayıt bir Məzhəbə, qayıt bir Dinə!

Bir günə qoymusan Onu, bir günə...

Alışdır özünə, öyrət özünə,

Salma o çöllərin düzünə onu!

Bu ürək görəni bir dağ görməyib,

Heç yerdə bir isti ocaq görməyib,

Onsuz da ömründə qucaq görməyib, –

Götür heç olmasa dizinə Onu!

Gözlərim yol çəkir, ürəyim kədər,

Mən səni sevirəm ürəyim qədər. –

Zirəddinəm, tez-tez ürəyim gedər,

Qaytara bilmədin özünə Onu.

Ay dostlar, bu ömrü verməyin bada!

Heç kəs əl açmasın qohuma, yada,

Yeyib-içdiyini bu gen dünyada

Adamın burnundan siqaret tökür.

Zirəddin, yaxşı ki, gözlərin toxdu,

Axı neynəyəsən çəkəni çoxdu?!

Hara üz tutursa, əlaçı yoxdu,

Çəkənin içini siqaret sökür.

Qəbrin üstündə...

İçin-için yanıram,

Kəsmir göynəyim indi.

Gözümdən bir an belə,

Düşmür eynəyim indi.

Səni hər ziyarətim

Mənim istirahətim,

Ay itən səadətim

Sənsiz neynəyim indi?!

Daha yazığam, dincəm,

Qısılmışam bir küncə.

Qıyırsan, qıy, – ölüncə

Yanım, göynəyim indi!

Zirəddin Qafarlı

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 4 avqust.- S.9.