Nə olsun,
dünyanı verə bilmədim,
Sənə sevgi boyda
şəhər salmışam
Xəyalların o biri üzündəki
qadına məktub
Hardasan,
hardasan üzü Tanrıya
Adını
duatək pıçıldadığım?..
Sən məndən
yüz ağac uzaq düşmüsən, -
Yüz
ağac yarpağı gizləyib səni...
Bizim
aramızda yüz ağac durub, -
Hər
ağac altında bir həsrət yatıb...
...Hardasa,
hardasa uzaqlardasan, -
Bu
axşam hardasa indi gün çıxıb...
Sən də
uzaqdakı xəyal kimisən, -
Təkcə
uzaqlara çatır əllərim...
Hər
gün misra-misra çəkib canıma,
Qadın,
şeir kimi yazıram səni...
Axır
aramızdan ayrılıq çayı, -
Bir sahil sənindi,
bir sahil mənim...
Sıxır
ayağımı bu yer kürəsi,
Yorur
gözlərimi göy üzü sənsiz...
Niyə çəkib getdi o yollar səni. -
Nə bildi, uzağı pis görürəm mən?!
Batrıma
basmışam bu ayrılığı,
Bizim sevdamızın balası kimi.
Sən məndən
nə yaman uzaq düşmüsən, -
Dünyanı nə qədər böyütmüsən
sən?!
...Hərdən
uzaqlardan mənə əl eylə,
Qaldır
o əlini eşq bayrağıtək...
Hərdən
saçlarını yuxuma göndər,
Sənin
saçlarıntək qarışsın yuxum...
...Sən
məndən yüz ağac uzaq düşmüsən,
Hələ
də min ağac yaxınsan mənə...
Deyəsən, o qızın su idi
adı
Sən
demə, ölümdə əkinçi imiş,
Torpaq ömürləri xışlayıb keçir.
Dünən
bir-birinə çiçək atanlar,
Bu gün
bir-birini daşlayıb keçir...
Şeytana daş atan özü də cinmiş.
Sonuncu
ümid də dünən keçinmiş...
...Tanrı
bu dünyadan gəlib keçirmiş, -
Ancaq yer
üzündə düşməyib keçir...
Deyəsən,
o qızın su idi adı, -
Hara axıb getdi... niyə qalmadı?
...Bu
dünya elə bil qızıl almadı, -
Hərə
bir tərəfdən dişləyib keçir...
Bir çay kimi doğulmuşdum...
Öz
başım öz dizim üstə, -
Öz laylamı çalan mənəm.
İçimdəki
həqiqətəm,
Çölümdəki yalan mənəm.
Yenə də
ağ buludlardan
Qara
yağış yağır yerə, -
Neynim, durula bilmirəm.
Vurulub
çoxalar adam,
Mən də
vurula bilmirəm...
Bir
döngədə dayanmışam,
Sənə
burula bilmirəm, -
Küçə sənsən, dalan mənəm.
Sən
köhnəbir bayatıda
Bəlkə təzə bir sətirsən?
Sən
Anasan, anadilsə, -
Yenə də dil-dil ötürsən?!
Saçlarına
sığal çəkib
Sən niyə dərd böyüdürsən? -
Ana, sənin
balan mənəm...
Dünya
öz gərdişindədi,
Yenə
köhnə işindədi
Qəhər
mənim boğazımda
Zəhər onun dişindədi. -
Nə
oslun ki,ilan mənəm?!
Göy - bulaqdı,
mən də quşdum,
Yer
üzünə yıxılmışdım...
...Bir
çay kimi doğulmuşdum, -
İndi
gün-gün quruyan mən...
Ölüm
adlı bir çuxura
Sıza-sıza
dolan mənəm...
Ayı pəncərəndə
tül eyləyərdim
Bilsəydim
harada ağlamısan sən,
Tapıb göz yaşını ləl eyləyərdim.
Haçansa
yanına qayıtsın deyə,
Getdiyin
yollara əl eyləyərdim...
Ömür
azaldıqca, arzular artır...
Mən sənə qədərəm... bəs hanı
ardım?!
...Sənə
ulduzlardan bir ev qurardım. -
Ayı pəncərəndə
tül eyləyərdim...
Aydan arı olmaq ar gəlir sənə?
O kimdi
deyirdi: "Yar gəlir sənə?!.."
Görsən
ki, Yer üzü dar gəlir sənə, -
Suları qurudub çöl eyləyərdim.
Sevgim səngər
olar, - sipər istəsən,
Verim qollarımı, - kəmər istəsən.
...Eşitsəm,
harasa səfər istəsən, -
Mən
öz gözlərimi yol eyləyərdim...
Yer-göyün altında
bir zirzəmidir...
Başı
saxlayanda yerə üz düşür...
Könül
düşüdyünü könülsüz
düşür...
Göydən
nə düşürsə yerə, düz düşür, -
Dünya böldüyünü tən eləmədi.
Ruhum
göy üzündə üzən gəmidi,
Yer-göyün
altında bir zirzəmidi...
İlahi,
bu ömür necə zəmidi, -
Ha
yığdım, bir çuval dən eləmədi?!
...Yaramın
yanına bir duz da qoydun...
Düz edib sən məni bu düzdə qoydun.
Dünyada
nə varsa, üst-üstə qoydum, -
Hamısı
bir yerdə sən eləmədi...
Gərək əllərimi
atım bir yana...
Bəlkə
yüz ömürlük havam olarsan, -
Çəksəm
nəfəsimə bir udum səni...
Yayda istədiyim
yağış kimisən,-
Gəl, basım bağrıma buludum, səni.
İçində
azdığım yaşıl meşəsən...
Gülsən, gül bağısan, ya gülöyşəsən?
Yaxamdan
asdığım bir bənövşəsən, -
Əlim də gəlmir ki, qurudum səni.
Getsəm,
müğayat ol xatirələrdən,
Eh, daha nələrdən,
daha nələrdən...
...Gərək
göz yaşına söz qoşum hərdən,-
Gərək
misra-misra ovudum səni...
Qılınc
doğuldum ki, batım bir yana...
Bu yol da
yorulmur, - çatım bir yana...
...Gərək
əllərimi atıb bir yana, -
Saçından
başlayıb unudum səni...
Hansı albomunda
soluram sənin?
Deyəsən,
çox sevib əzab verirəm, -
Dərdini çox çəkib, - yoruram səni.
Görək
necə çıxır gülün heykəli, -
Hələ
ləçək-ləçək yonuram səni...
Dünya
çox cavandı, sevgim çox qədim,
Oturub
dünyanı nə çoc gözlədim?!..
...Bilirəm,
əllərin səni gizlədib, -
Tutub əllərindən
soruram səni...
Yolda
azıb qalan fikir kimiyəm...
Odu atıb gedən bu kül kimiyəm.
...Mən
çoxdan çəkilmiş şəkil kimiyəm, -
Hansı
albomundan soluram sənin?!..
Bu pərvanə
nə istəyir görəsən?
Ağaclardan
xatirədi koğuşlar
Nə
yaxşı ki, dağa çıxır yoxuşlar...
Qanadından
yaralanmış o quşlar
Düşüb şair varağında ağlayır.
Bağban
yatıb, mən də bağa gəlmişəm,
Bu gün
səni unutmağa gəlmişəm...
...Saçlarını
ovutmağa gəlmişəm, -
Eşitmişəm
darağında ağlayır...
Sən
baxmısan, - sular belə durulub...
Bəlkə dəniz gözlərinə vurulub?
...O qoca
da qucaqlayıb torunu,
Bir dəryanın
qırağında ağlayır...
...O
günəşdi, yoxsa göydən yar baxır?!
Çiçək-çiçək
çəkir məni yar bağı...
...Payız
dəyib xətrinə o yarpağın,
Bu ağacın budağında ağlayır?!
O ocaqdan
xatirədmi bu külü...
Sənsiz keçən bu ömür-gün
bürkülü.
...O yetim
də durub boynu bükülü,
Dərdin
dadı damağında ağlayır...
Bu
ümid də göyərmədi dərəsən, -
Bir
qadının sinəsinə sərəsən...
...Bu pərvanə
nə istəyir görəsən, -
Ürəyimin
çırağında ağlayır?..
Sənin adına
şəhər
Mən sənin
adına şəhər salmışam,
Gəl indi ad seçək küçələrinə.
Oturub
şəhəri tumarlayıram, -
Saçını
sərmisən gecələrinə...
...Gəl
öz şəhərini göstərim sənə,
Onu misra-misra sənə tanıdım.
Mən sənin
adına şəhər salmışam,
Ürəyim
- şəhərin baş meydanıdı...
Bu şəhər
oturub səni gözləyir,
Gəlsən, çiçəyinə şirə gələcək.
Dünyada
nə qədər sevən adam var,
Bir
gün bu şəhərə pirə gələcək...
...Tikdim ürəyimin sahillərində,
-
Qoymadım gözümdən onu yan keçə.
Qala
qapısıyam mən bu şəhərin,
Təkcə
sənin adın qapıdan keçər...
Səni
bu şəhərə tanrı şah seçib, -
Nə fərqi - sarayı, ya taxtı olsun?
Bir şəhər
salmışam sənin adına,
Saldım
ki, eşqin də paytaxtı olsun!..
Qapını
gün açar, pəncərəni Ay, -
Bir yanı gündüzdü, bir yanı axşam.
Nə
olsun, dünyanı verə bilmədim,
Sənə
sevgi boyda şəhər salmışam...
Girib bu
şəhərə baxıram hərdən,
Getmək istəyəndə kimsə "qal" deyir.
Sənə
dünya boyda şəhər salmışam, -
Gör sənə
bu şəhər darısqal deyil?!..
Əlizadə
Nuri
Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 1 dekabr.- S.7.