Gecəyarı siqaret çəkən
balkon
Bir sazaqlı payız gecəsi üçüncü
mərtəbədə balkona
çıxıb siqaret
çəkən adamın
şəhər küçəsində
gördükləri
Gecəyarının lüt küçəsi
ağzında bir ac it
apardı yenə
eynəyinin üstündən
güdür bir ağac
budur bardan dəm çıxan qanlı şüşə
qırığı
cingiltiylə öz damarını doğradı
qoca zibil qablarının yanından
pişik gözlərinin
qorxaq parıltısına
qahmar çıxır
svetofor rəngləri
eynəyinin üstündən
güdür bir ağac
sürətlə burulan təkər səsi
pişik caynağıyla
ağaca dırmaşır
eynəyinin üstündən
güdür küçəni
ağac
balkonda közərən
siqaretə exo əvəzi
səkidə siqaret yandırır uzun plaşlı kölgə
sazaqlı ay işığını
zajiqalka kimi qaytarıb cibinə qoyur
o tərəfdə bahalı
bir marketi
dişlərində tutur qaranlıq
sən heç kədər üçün
əziyyət çəkmə
indicə özü
gəlib düşəcək
sənin bəxtinə
eynəyinin üstündən
baxır ağac
küçə yenə
ağzında bir maşın aparır
ancaq yaxınlaşmazdan
əvvəl
tunel uğultusu göndərir özündən
irəliyə
binanın dibindən
qıvrılır
ağzında maşın
tutmuş küçə
zamanı bu səhifədə qatlayıb
siqaretini söndürür
küçəyə baxan
balkon
qayıdınca otaqdakı
vahimənin toruna düşür
onu içdiyi kofe kimi sümürür
zaman
eynəyinin üstündən
pəncərəyə boylanan
ağac
ala bilməz o adamı hörümçəyin əlindən
Amurun şeiri
Sən üçə qədər
sayırsan
"Üç"ə də
"ük" deyirsən
"Ük" deyəndə
Dodağını qızıl kisəsinin
ağzı kimi büzürsən
Sənə nə var
Azca dalğın olan kimi məməyə qaçırsan
Məsələn, stolun altına
girirsən
Ordan çıxanda başın
taxtaya dəyir
Ağrını ovutmaq üçün
dərhal məməyə
cumursan
Təcili
məmə!
Evdə
qaça-qaça gəzirsən
Yıxılırsan
Dərhal
məmə!
Səninlə oynamağa gələn
qonşu pişiyinin
Quyruğunu dartıb əyirsən
O da sənə məcburən caynaq atır
Təcili
məmə!
Papa coşub sənin ayağını dişləyir
Dərhal
məmə!
Suriyada atılan kimyəvi bombalardan
Uşaqlar boğulub ölür
Dərhal
məmə!
Sənin
səngərin məmədi
sığınmısan məməyə
Gözləyirik məmədən haçan
ayrılacaqsan
Bağçaya haçan gedəcəksən
Bilirsənmi
həyatdakı bütün
həyəcanları
Maman filtrdən keçirdib
Əmizdirir sənə süd
formasında
Ona görə bəzəkli yuxularda
Quzu kimi yatırsan
Hələ ki bu dünya vecinə deyil
Sən bilirsənmi evimiz yoxdu
Kirayədə yaşayırıq
Bunu hələ bilməzsən
Çünki məmə əmirsən
Hər ayın başında kirayə pulu var
İşıqpulu var
Məmə sənə deməz
belə şeyləri
Məmə sənə kədər
ötürməz
Ancaq böyüyəndə anlayacaqsan
Ki bizdə bir günah yoxdu
Bir sürprizim də var sənə
Ey mənim samurayım
Ağlın kəsəndə biləcəksən
ki
Özündən xeyli böyük
Bir gözəl bacın var
bir də cəsur qardaşın.
Yarımçıq nağıl
Bilmirdik
nərdivanın
baş ucu hara dirənmişdi
biz dabanbasaraq yuxarı qalxdıqca
kəndir kimi yellənirdi nərdivanın
qolları
çürük ayaqlıqlardan
qurd tozu tökülürdü
ancaq içimizdə
qorxu yox idi
qorxu çölümüzdə
idi
ağlımız olmadığından
çox yüngül
idik
kəpənək qanadı
taxmışdıq kürəyimizə
beləcə qalxırdıq
iki ağılsız
ağaclar aşağıda
qalmışdı
bir o quşa da çataq deyib qalxırdıq
bir o dağı da ötüb keçək deyirdik
nərdivan pis vədlərlə yellənirdi
ayağımızda
qayıtmaq haqda düşünmürdük
gedək əlimizi
buludlara da vuraq
buludları yarıb
keçirdi çürük
nərdivan
buludların o üzündə
boşluq idi
bəlkə, burda yaşayaq dedik
sonra dedik yox, burda darıxacağıq
mən yuxarı tullanıb
Ayın
çənəsindən yapışdım
Ay öz zəncirində ləngərləyib dayandı
əlimi uzadıb
səni də qaldırdım ayın üstünə
bəlkə, elə
burda yaşayaq dedik
sonra ulduzlar daha maraqlı olar düşündük
Ayın
zəncirindən tutub
yuxarı dırmaşdıq
ancaq sağolsun nərdivan
bizi bura çatdırandan sonra
dağılıb buludlara
töküldü
bir cavan ulduz bizi öz
evinə çağırdı
sən dedin bu heç yaxşı
adama oxşamır
dedim bəs o üzüqırışmış ulduz necədi
dedin bax o yaxşı ulduza bənzəyir
gedib dəmir qapısını döydük
əlində bir çıraq qapını
açdı
işığı üzümüzə
salıb dedi kimsiniz
dedik yerdən gəlmişik
dedi keçin içəri
bunlar da mənim uşaqlarımdı
içəridə balaca ulduzlar beşdaş oynayırdı
dedik bura yaxşıdı
biz sizdə darıxmarıq
oturub biz də balaca ulduzlarla beşdaş oynadıq
onlar çox cığal idi
gecə bizə bir otaq ayırdı
böyük ulduz
yataq biz-biz dəmirdən
idi
biz o çarpayıda yata bilmədik
dedik bəlkə, bir az bulud
verəsən altımıza
sərək
dedi bizdə bulud yoxdu belə
yatırıq
dedik onda biz ayaqüstə yatacağıq
qucaqlaşıb ayaqüstə
yatdıq o gecə
balaca ulduzlar gəlib tez-tez
qapının deşiyindən
bizə baxırdı
səhər açılan
kimi dedik biz
başqa ulduzlara
qonaq getməliyik
böyük ulduz dedi sizi buraxmayacam
soruşduq bu nə deməkdi
dedi siz gedib başqa ulduzlara
mənim övladlarımın
sayını deyəcəksiniz
dedik biz heç kimə heç nə deməyəcəyik
onda balaca ulduzlar ayaqlarımızdan
yapışıb
bizi özlərinə
tabe etmək istədilər
biz baxdıq ki, burda yalnız hiyləgərlik lazımdı
dedik yaxşı daha sizdə qalacağıq
gəlin oynayaq
balaca ulduzlarla beşdaş oynamağa başladıq
biz qəsdlə daşların
ikisini uzaqlara dağıtdıq
mən dedim sən birinci daşın dalınca get
mən də o birisinin arxasınca
gedək gətirək
balaca ulduzlar aldandı sözümüzə
biz beləcə bəhanə
ilə
onların əlindən
qopub qaçdıq
dedim bu dəfə mən seçəcəm
yaşayacağımız ulduzu
sən razılaşdın
arxasını danışmayacam
içinə girib yaşadığımız bu
nağıl
çox uzun və doğmadı.
Murad Köhnəqala
Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.-
15 dekabr.- S.3.