Varmı

Bütün ölümlər vaxtsızdır,

Ölümün xoş vaxtı varmı?

Hər könülü oxşamağa,

Dünyanın boş vaxtı varmı?

İnsan mələkmi, bəşərmi?

Bir dənlə nurdan düşərmi?

Hər daş atan bəxtəvərmi?

Heç ömrün daş vaxtı varmı?

Bu ömür kimə yarıyıb?

Bədəndə ruhu qarıyıb,

Deyirlər, bəxti quruyub,

Bu bəxtin yaş vaxtı varmı?

Könlümcə qurmadım ömrü,

Mənzilə vurmadım ömrü,

Gəlincə Allahın əmri

Əcəlin çaş vaxtı varmı?

Bu dünya

Bir ucu gözümdür, bir ucu qəlbim,

Görümdən duyuma yoldur bu dünya.

Mən də bu yolları yurd bilib gəldim,

Bircə addımımla doldu bu dünya.

Gücünü göstərib özünü öydü,

Cığal uşaq kimi qəlbimə dəydi,

Boynumdan asılıb qəddimi əydi,

Sandım ki, bir sınıq qoldur bu dünya.

Qoymadı könlümcə qurum ömrümü,

Yaşaya-yaşaya yorum ömrümü,

Bu nakam ömrümü, yarım ömrümü,

Sığallayıb girov aldı bu dünya.

Qıcadı nəfsini ömrə dişbədiş,

Dərdi yetişməmiş, yedi bişməmiş,

Söz-sözə gəlməmiş, məqam düşməmiş,

Pöhrə ümidləri yoldu bu dünya.

Giley Müzəffərin qəbahətidir,

Sevgi qəlbimizin bəsirətidir,

Kainat Tanrının öz surətidir,

Müdrik çöhrəsində xaldır bu dünya.

Çəkir məni

Bir vaxt xəyalımı göylər çəkirdi,

İndi var gücüylə yer çəkir məni.

Doğuş da, həyat da, ölüm də sirdir,

Aşikar görünən sirr çəkir məni.

Dünya düşüncəmə, duyğuma sindi,

Çəkdim qayğıları könlüm isindi,

Bir zaman təklikdən qorxardım, indi

Cəmlərdən qaçıram, bir çəkir məni.

Yaşamaq eşqi də düşüb həvəsdən,

Nicat gözləyirəm bir son nəfəsdən,

Bir gün çıxacaqdır ruhum qəfəsdən,

Həyat zindanından hürr çəkir məni.

Bu dünya zülmətmiş, boğulur gözüm,

Bəsirət gözüdür xilaskar, çözüm,

Səbrim bələdçimdir, bir az da dözüm,

Əbədi, müqəddəs nur çəkir məni.

Köçkün

Gözünə görünməz itirdikləri,

Çəkər gecə-gündüz quru yurd onu.

Gəzər düşüncəli, qovar kədəri,

Pərişan üzünün açılmaz donu.

Gözləri yol çəkər, ürəyi nisgil,

Axıdar içinə dərdi-sərini.

Dayanar hamıdan kənarda, "küskün",

Tapammaz "qürbətdə" işin çəmini.

Məzəmmətli sanar, qınaqlı sanar,

Üzünə dikilən baxışları o.

Bircə sərt kəlmədən ürəyi sınar,

Boğar içindəki "yağışları" o.

Duyulmaz səsində giley, şikayət,

Yersiz danışmağı günah, ar bilər.

Didərgin salsa da onu xəyanət,

Yenə öz bəxtini günahkar bilər.

Gündə neçə kərə, neçə inamla

Səfər boğçasını yır-yığış eylər.

Çıxar həsbi-hala bəxtlə, zamanla,

Baisə - düşmənə hey qarğış eylər.

Ümidlə gözləyər hər gələn günü,

Qulağı şad xəbər sorağındadır.

Dinləyər diqqətlə hər sözü-ünü,

Yurda yeni səfər sorağındadır.

Götürməz

Öz yükünü özün daşı,

Bu dünya şələ götürməz.

Gözlərindən axan yaşı

Bir kimsə ələ götürməz.

Gözün tox, qəlbin dolusa,

Bəndəsən, Allah qulusan.

Getdiyin haqqın yolusa,

Əyri əmələ götürməz.

Sevgi ələm yanğısıdır,

Vüsalsız qəm yanğısıdır,

Bu od Kərəm yanğısıdır,

Bu dərdi lələ götürməz.

Həyatın hər cür üzü var,

Eniş-yoxuşu, düzü var,

Qəlbində ki, qəm izi var,

Ürəyin çilə götürməz,

Ömür yollarda əsirdir,

Hər yolun məramı sirdir,

Sonsuzluğun yolu birdir,

Hər yol əcələ götürməz.

Göz yaşı qardaşlığı

Qoxladım dənizi

Mavi bir çiçək kimi,

Oxşadım dalğaları

Bəyaz kəpənək kimi.

Bu mehrdən,

Bu nəvazişdən

Coşdu dəniz,

Daşdı dəniz.

Çoxdan qayğı gözləyən,

Şıltaq uşaq kimi,

Ərköyünləşdi dəniz.

Çıxa bilmədim,

Bu gözəlin

sehrindən,

Kövrəldi qəlbim

Dənizin bu mehrindən,

Dupduru göz yaşlarım

Bu qədər suyun içində

Tapdı dənizin

Göz yaşlarını,

Qarışdı dənizin

Mavi sularına,

İki damcı göz yaşlarıyla

Bu nəhəng dənizin

Göz yaşı qardaşı olduq...

İnsanlar bir-biriylə

qan qardaşı olduqları kimi...

Könlümə

Eşqlə dolu baxışları

Şəhla-şəhla düz könlümə.

Hər kəlməni bir mey kimi

Məlahətlə süz könlümə.

Həsrət verər ömrü bada,

Su çiləmə yanar oda,

Sevgin dərya, könlüm ada,

Qəvvas kimi üz könlümə.

Ümidlərim səndə qalıb,

Sevgin ilə içim dolub,

Ürəyindən yollar salıb,

Hər qoyduğun iz könlümə.

Anamsız

Dünya işığına həsrətdi anam,

Dünyanın işığı söndü anamsız.

Nə qədər sağ idi qoymadı sınam,

Qəddim də, qəlbim də sındı anamsız.

Həm sevincim idi, həm qəmim idi,

Könlümə yeganə həmdəmim idi.

Mənim kəhkəşanım, aləmim idi,

Gen dünya zindana döndü anamsız.

Ümid qaynağımdı, mehribanımdı,

Sevgisi, qayğısı can dərmanımdı,

Dərdimi açdığım tək ünvanımdı,

Yanar ürəyim də dondu anamsız.

Darıxa-darıxa ağlayır içim,

Bu qərib dünyadan hayana köçüm,

Azmışam, tənhayam necə yol seçim,

Yollarım dumandır, çəndir anamsız.

Bu ölüm həyatı gözümdən saldı,

Analı dünyamı əlimdən aldı,

Burda yaşamağa səbəbmi qaldı,

Göylər də başıma endi anamsız.

Müzəffər MƏZAHİM

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 29 dekabr.- S.19.