Marrçılıqdan
anti-marrçılığa
Sovet dilçiliyinin tarixini (və həmin tarix boyu metodoloji özünəməxsusluq uğrunda aparılmış axtarışların uğursuzluqlarını) əks etdirən ən uğurlu ifadə, fikrimizcə, "marrçılıqdan anti-marrçılığa" ola bilər.
Nikolay Yakovleviç Marrı bir dil nəzəriyyəçisi
olaraq fərqləndirən
ən orijinal keyfiyyət ondan ibarət idi ki, XIX əsrin əvvəllərində yaranmış
elmi dilçiliyin əsasında dayanan müqayisəli-tarixi metodu
inkar edib, əvəzində belə
bir ideya irəli sürürdü
ki, "dillərin bir mərhələdən
digər mərhələyə
keçməsi onların çarpazlaşması
(bu, bütün dil dəyişmələrinin
yeganə səbəbidir)
nəticəsi olaraq və bununla ictimai-iqtisadi formasiyaların əvəz
edilməsini əks etdirərək qəfil bir proses kimi
sıçrayış yolu
ilə olur. Dillərin çarpazlaşması
və vahid qlottoqonik prosesin digər mərhələsinə
sıçrayış yolu
ilə keçməsi
zamanı həmişə "yeni keyfiyyət", yəni tamamilə yeni bir dil meydana çıxır".
N.Y.Marrın "dilçilikdə yeni təlim"inin onun dil haqqındakı
təsəvvürlərinin səmimi ifadəsi olduğu, yaxud sovet sosialist ideologiyası konyunkturuna xidmətin təzahürü
olaraq təşəkkül
tapdığı, əslində,
ona görə elə bir mübahisə
doğurmamalıdır ki,
sonrakı (və kifayət qədər aydın!) mülahizələri kökündən yanlışlığına
görə
əvvəlki "mücərrəd"
mülahizələrinin ciddiliyinə
də şübhə
doğurur. Və belə bir təsəvvür yaradır
ki, ideoloji məngənəyə salınmış
dahi N.Y.Marr çıxış yolunu
sovet ideologiyasını
"dolamaq"da tapır.
Məsələ burasındadır ki,
N.Y.Marrın sosializm
"quran" geniş
xalq kütləsinin dərk etməsi baxımından marksizmin özündən də mürəkkəb olan marksist "yeni dilçilik təlimi"nin
hakim olduğu illərdə
(1920-ci illərin ortalarından
1940-cı illərin sonlarına
qədər) Sovetlər
Birliyi, faktik olaraq,
ümumən
dilçiliklə deyil,
dil quruculuğu problemləri ilə məşğul
idi. Və ona
görə də marrçılıq, mahiyyət
etibarilə, dil praktikasının yox, dil nəzəriyyəsinin
inkişafı qarşısına
elə məhdudiyyətlər
qoymuşdu ki, nəinki müasir dilçiliyin banisi Ferdinand
de Sössür, heç
ümumi (fəlsəfi)
dilçiliyin yaradıcısı
Vilhelm fon Humboldt da Sovetlər Birliyinin hüdudlarına qədəm basa bilməzdi.
Elə ki, Sovetlər Birliyində dərk olunmağa başladı ki, dilçilikdə praktik işlərdən
baş qaldırıb
dünyanı narahat edən nəzəri problemlərlə də məşğul olmaq lazımdır, sovetlərin
yeganə konyunktur icadı olan "yeni təlim" (və N.Y.Marr) yada düşdü.
İ.V.Stalin üçün N.Y.Marrı
(və onun "yeni təlim"ini) "məhv etmək"dən
asan heç nə yox idi. 1930-cu illərin
ortalarından
(N.Y.Marrın vəfatından)
sonra onun təliminin bütün Sovetlər Birliyində yeganə doğru marksist təlim kimi yayılmasına necə şərait yaratmışdısa, 1950-ci illərin
əvvəllərində də
həmin "təlim"in antimarksist sərsəmləmə kimi
tənqidinə o cür
"fitva" verdi.
Və vaxtilə dilçiləri
anti-marrçılıqda ittiham
edən İ.V.Stalin sonralar marrçılıq
əleyhinə nə az-nə çox, üç əsər -
"Dilçilikdə marksizmə
dair", "Dilçiliyin
bəzi məsələlərinə
dair" və "Yoldaşlara cavab"
"yazdı" ki, çox keçmədən həmin
"əsərlər"in mədhinə həsr olunmuş "Dilçiliyə giriş"in
müəllifi A.S.Çikobava,
"sovet dilçiliyinin
klassik əsərlərlə
zənginləşdiyi"ni göstərməklə kifayətlənməyib
elan etdi ki, "sovet dilçiliyi dil haqqında elmin inkişafında
yeni mərhələdir".
N.Y.Marr deyirdi ki, ictimai-iqtisadi formasiyalar dəyişdikcə
ona uyğun olaraq dil də
dəyişir. Və əlavə edirdi ki,
sinifli cəmiyyətlərdə
(quldarlıq, feodalizm,
kapitalizm və kommunuzmin ilk mərhələsi
olan sosializmdə) hər sinfin ayrıca dili var... İ.V.Stalin yazırdı: "Köhnə üstqurumu bir neçə il ərzində məhv etmək və onu yenisilə əvəz eləmək olar və lazımdır
ki, cəmiyyətin istehsal qüvvələrinin
inkişafı qarşısında
imkanlar açılsın,
ancaq ictimai həyata anarxiya təlqin etmədən, cəmiyyətin çökməsinə
təhlükə törətmədən
mövcud dili bir neçə il ərzində məhv edib onun yerində yenisini necə qurmaq olar? Don Kixotlardan başqa, öz qarşısına kim belə bir
vəzifə qoya bilər?".
İ.V.Stalin "köhnə üstqurumu",
həqiqətən, bir
neçə il ərzində məhv etdi. Və həmin "üstqurum"a anti-marrçılıqda
ittiham edilən müasir türkologiya elmi, onun lideri professor Bəkir
Çobanzadə də
daxil idi.
Əlbəttə, İ.V.Stalin heç
zaman Don Kixot ola bilməzdi, ancaq hakimiyyətdə olduğu illərdə çoxlu "ictimai" donkixotlar (staxanovçular) yetişdirmişdi
ki, onlardan biri də (ölümündən
sonra!) N.Y.Marr idi... Ancaq nə
qədər çalışsa
da kommunizm yarada bilmədiyi kimi,
"dil haqqında
yeni təlim"i də yarada bilməyib yalnız onunla kifayətləndi ki, dilin nə üstqurum, nə də sinfi olmadığını
etiraf etsin... Maraqlı bir paradoks idi: İ.V.Stalinin
"şəxs"ində 40-cı illərin sonlarına qədər (ölümündən
sonra da) N.Y.Marr danışırdı...
"Etiraf" da, əslində, onunku idi... İ.V.Stalin vaxtilə "qafqazlı"
yerlisi N.Y.Marrı qabağa verib bədbəxt etdiyi kimi indi də
başqa bir yerlisi A.S.Çikobavanın
"ürəyinə girdi"...
Şeytan uzağa getmir... Və hər cəhətdən məlum olur ki, İ.V.Stalinin N.Y.Marr "əleyhinə"
əsərlərinin "məsləhətçi"si
A.S.Çikobava olmuşdur.
Çünki xırda
qafqazçılıq əhval-ruhiyyəsindən
başlamış çox
böyük məsələlərin
həllinə qədər
"mərkəz"də yenə marrçılıq
dayanırdı. İ.V.Stalin
deyəndə ki,
"dünya miqyasında
sosializmin qələbəsindən
sonra... hansısa dillərin sıxışdırılması
və məhvi, digərlərinin
qələbəsi barədə
söhbət belə gedə bilməz", yenə gəlib çıxırdı
marrçılığa...
1930-cu illərin əvvəllərində
dünya dilçiliyinin
klassikləri rus dilinə tərcümə
olunmağa başlamış,
hətta müasir dilçiliyin banisi
Ferdinand de Sössürün "Ümumi dilçilik kursu" belə rusca (1933) çıxmışdı.
Ancaq bu və ya bu
tipli əsərləri
dərk etmək imkanlarından məhrum edilmiş sovet dilçiləri bir də 1950-ci illərin ortalarından - N.Y.Marrdan sonra ən böyük
"sovet dilçisi"
İ.V.Stalinin ölümü
ilə gözlərini
açıb dünyaya
baxmaq imkanı əldə etdilər. Və 60-cı, 70-ci illərdə
bir-birinin ardınca
"yeni" sovet ritorik peşmançılıq
texnologiyaları ilə
o qədər "Dilçiliyə
giriş", yaxud
"Ümumi dilçilik"
dərslikləri yazıldı
ki, qısa bir dövrdə marrçılıq
da unutduruldu, anti- marrçılıq da...
Sovet dilçiliyi özünə
gəlib az-çox düşüncə sərbəstliyinə
nail olana qədər Sovetlər Birliyi dağıldı. Və "sovet
dilçiliyi"ndən ancaq
Sovetlər Birliyi qədər absurd paradokslar
qaldı.
Nizami CƏFƏROV
Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 29
dekabr.- S.9.