Azərbaycan torpağı

Əsrlərin yaşıdır,

Əsrlərin özüdür.

Mayası od-alovdur,

Bir də qeyrət gözüdür.

Hər qarışı bərəkət,

Bərəkəti dövlətdir,

Burda zəhmət halallıq,

Zəhmətkeşlik şöhrətdir.

Burda torpaq heç zaman

Halal işi heç etməz.

Burda çəkilən zəhmət

Heç vaxt puç olub itməz.

Torpağı insaflıdır,

Böyükdür səxavəti.

Bu torpağın olmayıb

Kimsəyə xəyanəti.

Bu torpaq görür, duyur,

İnsan kimi qəlbi var.

Bu torpağın köksündə

Böyük bir ürək vurar.

Hər neməti özünün

Bir oxşar övladıdır,

Hər neməti özünün

Şöhrətidir, adıdır.

Möcüzədir bu yerlər,

Həm də adi bir yerdir,

Bu torpaq, od, su, hava

Bir də qəribə sirdir.

Bu torpağın ilhamı

Daşda çiçək bitirir,

Bu yerlər övladına

Şərəf, şöhrət gətirir.

Nəhəng bir kəhkəşandır

Elə bil Azərbaycan.

Şöhrət kimi ucalıb

Asimana cahandan.

Hər gün günəş səmadan

İş yerinə tələsir,

Ay burada hər axşam

Gecə növbəsindədir.

Bu diyarın şöhrəti

Ölkələrə bəllidir,

Neçə elin sovqatı

Bizim yurdlu, ellidir.

Halal varı, sərvəti

Ad-sanını hey bəzər,

Yer üzündə vüqarla

Bir Azərbaycan gəzər.

***

Buludların qoynunda

Şehli, güllü Şamaxı,

Günün gündüz çağında

A mürgülü, Şamaxı...

Üfüqlər sonsuz dəniz,

Sən qoynunda adasan.

Göydə misdən məcməyi -

Mis naxışlı obasan.

Qəribədir, görkəmin

Mehribandır,

Həm də sərt.

Öz ləhcənlə gələnlə

Yastı-yastı həmsöhbət.

Dünya görmüş bir qoca

Haman, tarix, əsrsən.

Elə bil ki, göylərdən

Dam-dam dağa enmisən.

Önündə kimi səcdə,

Kimi də şahlıq edib,

Sən yenə də durmusan,

Onlar at çapıb gedib.

Deyirəm, nə yaxşı ki,

Cahanda sən də varsan.

Bardaş qurub dağlarda

Babam kimi yaşarsan.

Qırçılar

Səhər-səhər dam yiyəsi yatanda

Qaynayardı qırçıların tiyanı.

Ağsaqqalı damda plan cızardı,

İş görərdi yerdə qalan cavanı.

Qırğı kimi qonardılar damlara,

Heykəl kimi durardılar qapqara.

İşlərdilər kirimişcə, səssizcə -

Kobud işi görərdilər çox incə.

Qızışanda birdən işin sürəti

Dözsün deyə cavanların əsəbi

Ağsaqqalı başlardı şən söhbəti.

Dağlılardan söz düşəndə fərəhlə

Eyni sözü deyərdilər hər dəfə,

Çox olubdu bizdən başlı adamlar -

Bir Xızıdan çıxıb elə nə qədər…

Oxumadıq, qırçılığa biz getdik, -

Oxusaydıq ya Müşfiqdik, ya Cəfər!

Gün əyildi, saldı dibə kölgəlik,

Qırçılar da düşərdilər yeməyə.

Süfrə kimi açardılar qəzeti -

Qıymazdılar "xozeynə" söz deməyə.

Nahar üçün gətirərdi özləri

Soğan, pendir, bir də Dağlı çörəyi.

Üç-dörd divin işin görən kəslərin

Olmazdı heç üç sərçəcə yeməyi…

Tiyanları gəmi kimi qırçılar

Bütün yayı sürərdilər hər yana;

Payız ötdü - Bakıya qış gələndə

Dönərdilər tiyanlarla yazacan

Dağlı məhlə ünvanında limana…

Xəzər sahilində qocalar

Səhər,

axşam -

sahildə

dolaşar

qocalar

şam-şam.

Günlər,

fəsillər,

qocaların

üstə

yaş ələr.

Özləri kiçilər,

yaşları il-il

ucalıb

minarə tikilər.

Hər minarənin dibində

bir qoca oturub şam kimi -

küləkdən titrəşər,

bir az da yaşamaqçın əlləşər.

Şah ilə mat arasında

Günüm

şahmat taxtası -

ağlı-qaralı,

xanalı-xanalı.

Taxta üstdə

güclü-gücsüz

fiqurlar içində

adi bir

fiquram mən də.

Hər gün

dayanıb

günümün axşamında,

günümə nəzər salıram.

Xanaların

ağında, qarasında

gah

"rəqibə" şah deyirəm,

gah da

özüm mat qalıram.

Yaşayıram günlərimi

şah ilə mat arasında.

Baxın üzü yuxarı

Evində quran saxla,

İçində iman saxla,

Allaha güman saxla.

Allah əzəl Allahdır,

Allah gözəl Allahdır.

Göylər alçaqlaşanda,

Yerlər pıçıldaşanda.

Üstün allahlaşanda,

Qəlbini aç göylərə,

Yerə əlac göylərə.

Göy buludlu olanda,

Göy sirlənib dolanda,

Göylə bircə qalanda,

Unut hər şeyi, unut,

Fikrini göylərə tut.

Ey Allah bəndələri,

Unutmayın göyləri.

Olur nəzər günləri -

Aşağı baxır Tanrı,

Baxın üzüyuxarı.

***

"Göydən üç alma düşdü -

Biri mənim,

Biri sənin,

Biri də

Nağıl deyən nənənin".

Almaları

Gecə yarı

İştah ilə yeyərdik,

Yeyə-yeyə deyərdik:

- Sağ ol, ay nənə,

Sabah da nağıl deyərsən,

Alma yeyərik yenə.

… İndi

Könlümə düşür hərdən

Nağıldan sonrakı

Göydən düşən üç alma.

Kim nağıl danışsın amma?

Adil RƏSUL

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 2 iyun.- S.19.