Gəl bir nağıl icad eləyək, qüssə çəkincə,

Xasiyyətimiz əksini tapsın bu nağılda,

Sən Leyli tək incə,

Mən Məcnun ağılda.

Gəl bir nağıl icad eləyək, "Həsrət" adında,

Mən yerdə gəzim, sən süzəsən mavi səmadə,

Sən qu qanadında,

Mən payi-piyadə.

Gəl bir nağıl icad eləyək, şaxtalı qışdan,

Bəhs eyləyək həm də payızın mənzərəsindən,

Sən güclü yağışdan,

Mən qar dənəsindən.

Gəl bir nağıl icad eləyək ki, məsəl olsun.

Çünki adı dillərdə gəzənlər ola bilməz

Səndən gözəl olsun,

Məndən qaradinməz.

Biri var...

Yazdığın məktubu aldım, gözəlim,

Titrədi məktubunu tutmuş əlim.

Soruşursan: "Nə var o bağda gəlim?"

-Nə deyim? Şanısı var, ənciri var,

Bir də bu bağda saralmış biri var,

Darıxır.

Buranı görməmisən, pisləmə, gəl,

Görməmişlər kimi kin bəsləmə, gəl,

Öz bağın bil, qapıdan səsləmə, gəl,

Keç evə, qorxma, itin zənciri var.

Bir də zəncirləri qırmış biri var,

Darıxır.

Yellədir pərdəni yüngül gilavar,

Bacası azca əzilmiş samavar

Göndərir göy Xəzərə əyri buxar.

Divarın Xəzri tərəfdə kiri var.

Bir də burda ürəyi saf biri var,

Darıxır.

Gecə gəl, gör buranın mənzərəsin,

Xəzri çırpır qapısın, pəncərəsin,

Yapışıb bir yana dartır hərəsin,

Elə bil, meynələrin təqsiri var.

Bir də ondan daha çılğın biri var,

Darıxır.

Gəl, xitam ver bu bağın matəminə,

Yol da burdan gedir eşq aləminə.

Orda kimdir batan eşqin qəminə?!

Ora dünya qəminin təsiri var.

Burda dünyadan əl üzmüş biri var,

Darıxır.

"Ölərəm, - demişdim, - ölsən",

ölə bilmədim, bağışla,

Bu həyatı gözlərimdən silə bilmədim, bağışla.

Mənə qaldı sən gedəndən acı həsrətin əmanət,

Yiyəsiz qoyub bu dərdi gələ bilmədim,

bağışla.

Nə qədər qəmim var idi

bir ömür səninlə böldüm,

Fəqət hicrini səninlə bölə bilmədim, bağışla.

Sevinərdim harda görsəm üzünü, üzüm gülərdi,

Bu dəfə daş üstə gördüm, gülə bilmədim,

bağışla.

Arada deyirdin,"Ölsəm özünü,

Kamal, çox üzmə,

Elə bil yanındayam mən"...

Elə bilmədim, bağışla...

***

Nə bilim, ey qara gözlüm,

nə görüb qəmdə gözüm,

Hara göz gəzdirirəm qəm gəzir aləmdə gözüm.

Dilim-ağzım quruyur, bir quru sözçün gəzirəm

O gözəl gözlərini qəmli görən dəmdə gözüm.

Üzünə baxmasa qəm çəkmə,

kədər yığnağıdır,

Utanır baxmağa yarəb elə görkəmdə gözüm.

Səni mən huri bilib könlümü verdim, yoxsa

Nə bu aləmdə olub, nə bəni-adəmdə gözüm.

Gördüyüm dərdü bəla, dinlədiyim ahu-nəva,

Qəlbə düşmən kəsilib həm qulağım,

həm də gözüm.

Qarasın yaşı yuyub, ağı da al qırmızıdır,

Bürünüb şadyanalıq rəmzinə matəmdə gözüm.

Ey Kamal, baxma belə huripərəst olmağıma,

Bir də gördün ki,

birin tutdu cəhənnəmdə gözüm.

***

Saçının bir teli olsaydım əgər,

Dolanardım başına şamu səhər.

Yoxsa indi üzüb hicran dərdi

Məni, can gəzdirirəm candərdi.

Kipriyin olmaq olaydı mümkün,

Gözünə kölgə salaydım hər gün.

Bürünüb inci kimi göz yaşına

Gecə göz dağı verəydim qaşına.

Kaş sizin bağın olaydım alağı,

Sən səhərlər dolaşaydın o bağı.

Mən də gizlincə sənin tək sənəmin

Hər qədəmbaşı öpəydim qədəmin.

Ya dönəydim Bakının yellərinə,

Toxunaydım arabir tellərinə.

Ya olaydım evinin birotağı,

Bəzəyəydin məni bayramqabağı.

İndi çarəm budu göz yaşı töküm,

Boynumu pəncərən altında büküm.

Hönkürüm hər gecə, çıx sən də səsə,

Canı təslim eləyim birnəfəsə.

Kamal Hüseynzadə

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 30 iyun.- S.12.