Şeir doğulur

Gözümə sığışmır bu qərib gecə,

Yenə şeir yağır yuxularıma.

Duyğulara büküb sənsizliyimi,

Bu axşam basıram yenə bağrıma.

Gücələr yuxuma tökülən şeirə,

Söz-söz çəkilirəm, bir adət kimi.

Göy üzü Tanrının təbəssümünə

Əlləmi açıram ibadət kimi.

Gəl tutaq yuxumdan, qalxaq göylərə,

Düşək göy üzünü piyada gəzək.

Qol açaq qayğısız maviliklərə,

Göylərın əzəli sakinləritək.

Mənəm buludların gözündən yağan,

Bir təsəlli yeri qalmayıb məndə.

Getdiyin yolların səmtin itirib,

Azmışam sən dolu xatirələrdə.

Gecələr mürgülü, duyğular oyaq,

Vüsalın gözümdə bir xəyal olur.

Qərib axşamların sənsizliyindən

Hər gecə "Sən" adlı şeir doğulur.

Səndən sonra

Təzə tər çiçəyin idim,

Solmuşam səndən sonra.

Buludlar kimi özümə

Dolmuşam səndən sonra.

Ruh sərgərdan, tale dönük,

Ömür yalın, ürək sönük.

İç dünyası bölük-bölük

Olmuşam səndən sonra.

İtib ürəyin sevinci,

Tükənib taqəti, gücü.

Xatirələrə keşikci

Qalmışam səndən sonra.

Talandım təklik əlində,

Dərd dilləndi zildə, bəmdə.

Sənsizliyi sarı simdə

Çalmışam səndən sonra.

Mən daha köçmüşəm qəmə,

Dönmərəm əzəlki dəmə.

Meylimi sözə, qələmə

Salmışam səndən sonra.

Bəsimdi

Evimdə, otağımda

Uzaq bir həsrətin yalnızlığı,

İşimdə bütöv bir ömrün

boşluğu,

Kimsə keçsə o boşluqdan,

Qurtulsam yalnızlıqdan,

Azca sevinsəm,

bəsimdi.

Qapı, pəncərəmi

gendən yaxından.

gözülə döysə bir kəs,

Qulağıma dəysə yarpaq xışıltısına,

Külək pıçıltısına bənzər

Bir səs,

Ya xəlvəti oğurlanmış

Bir udum nəfəs,

Üşüyəndə üstümə örtüb isinsəm,

Bəsimdi.

İndi vücüdum üstünü qar basmış,

buz bağlamış dərd dağına bənzər,

Dəli küləklər sovurar, yonar,

axşam-səhər.

Təsəllim xoş Bir ruzigaradı,

Üzümə gülərmi, bir də

Bəxtim dinərmi, bir də?

Bir şəfəq süzülə üstümə,

Bir işıq düşə üzümə,

Günəşin çıxdığı yerdən.

Ümidimdən sürüşüb "Sən" düşəsən qəfildən,

Görsəm, bəsimdi.

Ölmək həvəsimi

Paris gözəli,

Sena çayı,

Heç yanda taıplmaz

oxşarı, tayı.

Düşəm sularına

Çırpınan qağayılar tək,

Dalğaların ayaqlarıma dolaşa.

Yosunlar kimi bərk-bərk.

Qolların boynuma sarıla

Şıltaq bir uşaq kimi,

Sularında itəm,

Budaqdan üzülən sərsəri

yarpaq kimi.

Mən Araz ruhlu, od nəfəsliyəm,

Duymazsan məni,

Anlamazsan iki əsrlik bütövlük, dərdimi.

Anlamazsan içimdə

Hönkürən həsrətimi,

Durmuşuq üz-üzə fikirli, dalğın,

Dəvəsi ölmüş ərəb kimi

Üzgün, yörğun,

yaxın gəltut qolumdan, ümidimə çilən,

Diksindir dalğınlığımı, qəmginliyimi,

Yorğunluğumu,

Sinənə sıx ümidsizliyimi

Həsəd aparıram sənə,

Bənzəmirsən Araz dərdimə.

Axırsan qayğısız,

Qansız-qadasız,

Nəğmən şirin, kədərsiz.

Oxu, ruhuma qat ilıq nəfəsini,

Nəğmənlə öldür bir şairin

Torpaqsız, yurdsuz

Ölmək həvəsini.

Bacarmadım

Səni əynimdən soyunub

Yüngülləşmək,

Özümlə görüşüb,

Bir az da özüm olmaq istədim.

Əllərimdən, gözlərimdən

Başladım unutmağa səni.

Əllərimi xınayla boyadım ki,

Əllərinin qoxusu çəkilə.

Ağladım ki, baxışların

Gözlərimdən tökülə.

Görüş günlərini sildim təqvimdən,

Bir ömür başlayam təzədən,

Bacarmadım.

Dualar oxudum əlləri göyə

Bəlkə Tanrıya yetişə əllərimin duası,

Üzümə açıla göylərin qapısı,

Boşuna getdi, boşuna hamısı.

Divarlardan süpürüb tökdüm

Səndən qalan səsi,

Dedim, bəlkə içimdəki boşluğu doldura

Təzədən yaşamaq həvəsi,

Bacarmadım.

Şiravan bir yağışda yuyundum ki,

Nəfəsin saçlarımdan sürüşə,

Adını ürəyimdən

Söküb atdım,

xatirələrinyaddaşımdan düşə,

Yeni-yeni sevgilər uydurdum özümə,

Öpüşlərin çiçək-çiçək

Bəlkə sarala-sola,

Qisqana, dodaqlarımın

Gözləri dola,

Bacarmadım.

Özümlə görüşmək istədim,

Özülə görüş bir dəfə

Nəsib olur insana,

Dedim, bəlkə fürsət düşə

Gələ görüşə,

Ürəyimdə Sən vardın,

Bacarmadım.

Yovşandan öyrəndim

şeir yazmağı

Yovşandan öyrəndim

şeir yazmağı,

Min illər boyunca

Qoxusu itməz,

Çöllərə sevdalıdı

yeri dəyişməz,

yuxusu bitməz.

Astarı, üzü bir,

İlqarı-sözü bir,

Heç nəyə bənzəməz.

Qoxusundan milyon illərdən

Öncənin səsi gələr

Ölmüş duyğular,

Unudulmuş sevgilər dirilər.

Dağların əzəmətindən.

Əzəlliyindən öyrəndim

Şeir yazmağı,

Yağıya yol verməzlər,

Yada baş əyməzlər.

Birdə meşələrin sərinliyindən,

Bir də dənizlərın, göllərin

dərinliyindən,

bir də çiçəklərin, güllərin

gözəlliyindən,

Göy üzünün sevgisindən

Öyrəndim şeir yazmağı.

Nə onların sevgisi tükəndi,

Nə mənim sözüm bitdi,

Nə ümidim itdi.

Aydan, Günəşdən

Öyrəndim şeir yazmağı,

Topağa,

Dənizə

Ağaca, yarpağa

İnsana,insanlığa səxavətlə

Verər atəşini,

əsla əsirgəməz, nə də bölməz

sevgisini, mənim kimi

Arazdan öyrəndim şeir yazmağı,

İki sahil ağrısını çəkə-çəkə,

Xəzərə həsrət yağışlarıtökə-tökə.

Daşı, daş

Quşu, quş,

Böcəyi, böcək,

Şəlaləni qayalardan sallanan

Hörümçək kimi

Heca-heca, söz-söz,

misra-misra,

Şeirlərimə süzdüm,

Nənəmin nağıllarından,

Laylalarından öyrəndim

Şeir yazmağı.

Canıma, qanıma hopub əzəldən-sona,

Bir ömür borcum var ona.

Qoca palıddan,

Xan çinardan,

Salxım söyüddən öyrəndim

Şeir yazmağı.

Ayaqları torpaqda,

əlləri haqda,

Ögeylik-doğmalıq bilməzlər,

Yol üstə bitərlər,

Gələnə-gedənə yol göstərər

dözümlərindən, dözüm verərlər.

Daha nələrdən, nələrdən

öyrəndim şeir yazmağı.

Quş necə uçursa,

Budaq necə tumurcuqlayırsa,

Yarpaq necə açırsa,

Bulud necə dolursa,

Yeddi rəng-"Qarı nənənin ciçimi",

Aləmi necə işıqlandırırsa,

Arılar necə bal çəkirsə

Çiçəklərin göbəyindən,

İrmaq necə damırsa

Daşların bəbəyindən,

Mən də eləcə damdım

şeirlərimə.

Payız fəslinə

Bu gecə nə yaman uzun gecədi,

Yuxum da gözümdə çəkilib dara.

Bu gecə elə bil ozan gecədi,

Dərdimi oxuyur qaranlıqlara.

Sükutu könlümü üşüdür necə,

Sanki xəzan döyüb - xəzan könlümü.

Vaxt da talançıtək sökür gizlicə,

Bəxtə ayrılıqlar yazan könlümü.

Yecələr intizar uzun olurmuş,

Gözlərim yol çəkir, qübar bağlayır.

İçimin xatirə məzarlığında,

Hıçqırıb bir qərib həsrət ağlayır.

İndi mən yaralı torpaq kimiyəm,

Ömür, sən də ümid bağlama mənə.

Budaqda sonuncu yarpaq kimiyəm,

Taleyim yazılıb payız fəslinə.

Bu gecə nə yaman uzun gecədi,

Yuxum da gözümdən çəkilib dara.

Bu gecə elə bil ozan gecədi,

Dərdimi oxuyur qaranlıqlara.

Qayıtmağım gəlir

Yer ömrün geyə bilmədim,

Dərdlərin əyə bilmədim.

Göy üzü əzəl məskənim,

Geri qayıtmağım gəlir.

Bir sevda solub gözümdə,

Bir həsrət qonub üzümdə.

Gözlərinin dənizində

Dincəlib yatmağım gəlir.

Bir layla dinir ahəstə,

Nə "Segah"dı, nə "Şikəstə".

Dərdimi yığıb üst-üstə

Ta ocaq çatmağım gəlir.

Kimsən, qara paltar qadın,

Səngimir bayatın, ağın?

Mənim anama oxşadın,

Səni ovutmağım gəlir.

Dözümüm, qatma başımı,

Korşaltdın qan yaddaşımı.

Gedib vida göz yaşımı

Araza qatmağım gəlir.

Tanrım, mən asi deyiləm,

Yetməzmi, sınam, əyiləm,

Bəndənəm, özgə deyiləm,

Yaxandan tutmağım gəlir.

Şövkət Zərin Horovlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 30 iyun.- S.24.