İllər uzun qış gecələri kimi

Bir gün bütün gedənlərin

ayaq səsləri kəsilər dəhlizdən,

Bir gün bütün ayrılıqlar xatirə olar.

Bir gün dərdlərinə gülüb

keçə bilməyənlərə gülərsən.

Hamını, hamını özün bilərsən.

Addım səslərindən

tanıdıqların da silinər yaddaşından.

Ya yaddaş sözə baxmaz,

ya sən xəbər tutarsan ömrün qışından.

İllər uzun qış gecələri kimi gələr,

İllər hər düşündükcə ağrılarına çevrilər.

Boş dərman şüşələri kimi

düzülər göz önünə.

Ürəyin uşaq kimi atlanar,

uşaq kimi can atar bir günəşli aprel gününə.

***

Tanrım,

ölümə tələsdirməsəydin bizləri,

Heç birimiz

gözüaçıq getməzdik dünyadan.

Kimsənin əlinə ehtiyac olmazdı,

Gözlərimizi qapamağa.

***

Sual işarəsinin kölgəsi qədərdi

Ürəyimdəki sərinlik.

Nə bir addım irəli var,

nə bir addım geri.

Ürəyini buz kimi saxla deyənlər,

Səsimi duymasa, ürəyim yanacaq.

***

Yolunda kipriyimizlə

qor götürdüyümüz adamlar,

Gözlərimizə mil çəkdilər.

Bildilər,

Onları görməyə gözümüz yoxdu daha.

Küsdülər.

Sonra,

Yenə böyüklük onlarda qaldı,

Məzar daşı alnımızdan

üç kərə öpüb əl çəkdilər.

İntiqam Yaşar

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 3 mart.- S.13.