Bir də o balaca damlar var e

***

Bir də o balaca damlar var e

O damlarda içi xəfif…

Zərrə-zərrə, xəyal-xəyal adamlar

yaşayır.

Evləri də, küçələri də balacadı...

O damlarda ilin-günün bu vaxtı

pəncərədə damlalar da

lal-dinməzdi- danışmır.

Tavana ha yağış yağsa da

bir soba yandırırsan, alışmır

Canın yanıb, kül olsa da...

...Bir də zərrə-zərrə,

xəyal-xəyal adamlar var e

Baxırsan, sübh şəfəqidi...

Əlləri bulud-bulud uçan,

gözlərində göy üzü açan

dalğın dalğalar kimidi...

Bir də günəşi görməyəndə

ruhunda günəş dəmləyər onlar.

Sevdiyi rəngə günəş deyər uşaqlar...

Yəni kimisinin günəşi mavi,

dənizi sarı...

Şşş... Susun! Əksini söyləməyin!

Belə xoşbəxt olurlar o damın adamları...

Açın pəncərələri yaşıl yarpağa sarı...

Görün!

Bir-birində can bulan o ürkək budaqları,

bir-birini sükutla sevən qar dənələri...

Daha heç nə demirəm,

bağlayın pərdələri!

Nə gözəl dərd çəkirəm...

Mən indi qara gecələrin

divanə Leylalarından...

Mən indi həsrəti atam kimi,

anam kimi bağrıma basıram.

Sağ olsun, heç getmir qapımdan,

Sağ olsun, çəkilmir dumanlar başımdan.

Bilmirlər əynimə

don biçmişəm göz yaşımdan...

Mən indi anamın buludlanan gözlərində

ağrı çəkirəm,

xəbəri yoxdu.

İndi anamdan, atamdan çox

xatirələrə bənzəyirəm...

İndi əllərim bulud,

saçlarım hüzn...

Nə gözəl dərd çəkirəm,

nə gözəl sevir məni göy üzü...

Qışlar çöküb təqvimimə...

Təki qırışlar çökməsin

sevdiyim ana üzünə,

sevgili göy üzünə...

İndi hamı məktub yazar göz yaşına...

Sonra göndərər gözlərimin göylərinə.

Gözlərim də heç qocalmayan,

üzü qırış götürməyən o

"Ana damlaların" dolanar başına...

Və... Ana damlalar bir gün anamla

köçərlər ürəyimə.

Öpərəm əllərindən...

Anama müjdə verərəm:

- Bax, göz yaşım ana oldu, ana!

Yolçu...

Küləklər... anam küləklər,

külümdə yanan küləklər...

Gözlərimdə çiçəklənən,

saçımda solan küləklər...

Nədi? Nə haray salmısız?

Yad qapıda qocalmısız...

Nə olsun ki, qayıtmısız

Virandı o dam, küləklər.

...atam öldü... torpaq, üşü!

...gülün soldu... yarpaq, üşü!

...ahım oldu Allah... üşü!

Fərmanım edam, küləklər.

Eyy, uçurum! Bu nə qədər?...

...çölü yalın, içi kədər.

Qərib yolçum, bir nəfəs dər!

Əridi son "şam küləklər..."

Bax, evimin ömrü qərib...

Hamı ondan üz döndərib.

Tanrı göyə günəş sərib...

Sübh nədən axşam, küləklər?..

...ağac adam, toxun mənə

Budağınam... oxun mənə.

Burax gəlsin qoxun mənə...

Çəkil yolundan, küləklər!

Ömür-səhra, ölümsə - qum...

Göyə üfür, gözünü yum.

Ocaq-ocaq külünü soyun...

Yuxuydu... oyan, küləklər.

Aydan AY

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 3 mart.- S.32.