Rüstəm Behrudinin 60 illiyinə

Əl açmaq - göydən asılmış Tanrının

ayaqlarına dirəncək olmaqdı;

Əl açırıq asılmış və nəfəssiz birinin

ömrünü beş dəqiqəlik uzatmaq üçün.

Dualar bitəndə qurtulur

tanrılar insan yükündən...

Bükülüb rahat yatırlar

seçilmiş kitab varaqlarında.

İnanmasanız əl basaram alın yazıma...

Tanrının cənnəti yaratdığının

ağzında başlayıb gözündə bitir.

Bizsə boyumuz boyda qaranlığın

cənnətinə inanırıq hələ də...

Hər dünyaya gəlişimizdə küsdürdük deyə

Allah Adəmdən sonra insan yaratmadı...

Əlinizi yumun adamlar,

Bəlkə qayıdıb insan oldunuz.

Yığın sərgilərdəki

uzunqol abır köynəklərini.

Çıxarın üstünüzdən rəngi solmuş,

kir basmış kentavr köynəklərini...

Üşüyür göy üzü...

Üşüyür göy üzü, günəşi çiyninə salın…

Tanrı çay dəmləsin öz yağışından.

Deyin yatmasın buludlar,

qızdırıbdı göy üzü.

Bir az ulduz içizdirin

çolpanın çay qaşığında.

Qoy açılsın göy üzü.

Torpaq tonqal qalasın, yamyaşıl ağacından

aparın alaçığına,

Yumun, çadırının

yuxarıya baxan tikişlərini…

Gözünə kölgə düşməsin,

xumarlansın ağ sacında;

Üşüyür göy üzü...

Xocalıya - şəhərlərin şəhidinə...

Başım əlimdə bükülü,

Altımda uçuq tikili.

Gözümdən yuxu tökülür,

Can üstəyəm, qoyma yatım.

Oyanın daş adamlar,

Ağnadı bu daş damlar.

Tanrı göydən daş damlar,

Xoca bəyim, qoyma yatım.

Önümdəki yol yaralı,

Başı verib yar qol alır.

Halıma ölüm qocalır,

De istiyəm, qoyma yatım.

Sıxır ayağımı yolun ölçüsü

Yollar ayağıma bir az dar gəlir,

Sıxır ayağımı yolun ölçüsü.

Sığışmır alnıma yazılan yazı,

Yazımdan kiçikdir alın ölçüsü...

Dalğası üstümə hürür dənizin,

Üstümə nə qədər kükrəyən gördüm.

Ömrünü balıqlar sürür dənizin,

Canımı sürüyə-sürüyə gördüm...

Hərflər də böyükdü Tanrıdan indi,

Cəmi beş hərfdi ən böyük Tanrı.

Səslə hərf arası bitir inaclar,

Kirayə qəbirlərdi Tanrıdan anrı...

Ciblərim bələk olub ayaq izlərinə...

Səndən əvvəl daşlar gəlin köçmüşdü bu evə,

səndən sonra mamır uzaqlıqlar böyütdü

bu daxmanın pəncərələri...

Kaş bu evin güzgüsünü də aparaydın;

bələyəydin, böyüdəydin...

toxuyaydın ayrılığın xalçasına ilmə kimi...

...Qayıt, əlindən tut

ayaqları keyimiş məhəccərlərin,

qayıt, qadınsız yaşaya bilmir

bu evin döşəməsi.

Sən gedəli tavanlar iməkləyir

döşəmənin üstündə.

Üşüməsin deyə ayaq izlərini

bir cüt coraba büküb cibimə atmışam.

Ciblərim bələk olub ayaq izlərinə...

Qayıt, özün yürgələ ayaq izlərini.

Qayıt, beşiyində boğ,

böyüməsin üç yaşlı çarpayı tənhalığı...

...Sən gedəli bu evin divarları da

daş-daş göz yaşları tökür, qayıt...

Qaranlığın aydınlıq səsi...

Bir xanım diktora.

Hələ ki, adını açıqlamaq məsləhət deyil

Boynuma hörüklü kəndir kimi

dolanır bu qadının səsi.

Qulaqlarımda intihar edən hıçqırtıları

ovcumda "göyərir".

Gülüşlərim saç ağardır

bir pıçıltının altında.

Gözlərimin səhnəsində əllərim

köhnəlir, pərdə - pərdə üzümə çəkilir.

Bu səsdə tanrılar ağı deyir təkliyinə.

Bu səsdə əzrailin üstünə ölüm kükrəyir.

Əlləri qumbaralıdı bu iniltinin,

Çəliklə yeriyir alın yazısının üstünə.

Otuz iki dişin qanı batır bu səsdə...

Ağıların oxşamalara

üzrxahlıq məktubudur bu səs...

Dayanır saatların nəbzi bir şeirlik.

Bu səs ətini çürüdür əlimdəki şəkillərin,

Sümüklərini divardan asır,

saralmış zamanların.

Ana bətnlərini hördüyü gödəkcəyə bükür.

Əlil qulaqların ayağından yapışır,

Söykəndiyi çəliyi tullamaq üçün.

Bir qadın boğazında üşüyür ayaqları

Bu səs payızına corab toxuyur...

Bütün alın yazıları dar ağacından

bir ip uzunluğunda aşağıda qalacaq.

Dar ağacından bir intihar ipi boyu

Yüksəkdə susacaq

bu qadın diktorun səsi.

Tural Turan

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 17 mart.- S.5.