Zamanı kim oxşaya
bilər ki -
Axşamdan qar həzin-həzin
yağıb kəsmişdi. Azacıq qar yığını
qalaqlanıb buz bağlamışdı. Maşının
termometri -10 dərəcəni göstərirdi. Cəlilkəndin
küçələrində gəzdikcə
düşünürdüm: Mirzə Cəlil yaşarkən
görəsən necəydi bura? Öz oğluna pul göndərməyib
şagirdlərinə kitab, dəftər, qələm,
ayaqqabı almaq necə bir hiss idi? Bunu nə qədər adam
edərdi? Cəlil Məmmədquluzadənin müəllim
olduğu məktəb ev muzeyidir indi. Mirzənin ev muzeyindən
çıxa bilmirəm. Buranın da, Nehrəmdəki muzeyin də
sehrli, ovsunlu cazibəsi var. Yazıçının
yaşadığı evin həyətində uca çinar
ağacının zirvəsinə dikirəm gözlərimi.
Muzeyə gəldiyim ilk günə qayıdıram. 2013-cü
ilin 9 yanvarına. "Hürriyət"də belə bir
manşet getmişdi: "Ağır roman" ölüme
atladı". Servantesin qardaşı oğlu intihar
etmişdi. Bu xəbər məni sarsıtmışdı. Mətin
Kaçan Boğaz körpüsündən keçərkən
taksi sürücüsünə, - Saxla, şəkil çəkəcəm,
deyir. Telefon və portmanatın maşında qoyub
düşür. Yazıçı obyektivi tuşlanır dənizə.
Bəlkə də həyata. Bu son baxış idi. Qəfildən
sıçrayıb bir göz qırpımında
ölümlə yaşam arasındakı sərhədi
aşır. Özünü buraxır dənizin qoynuna.
Mətin
Kaçan türk ədəbiyyatında yeni və fərqli
poetik dil yaradıb. O, 1961-ci il 15 noyabr tarixində İncəsu
əyalətində doğulub. "Ağır roman",
"Fındıq səkkiz", "Xırman pələng"
və "Adalara gəmi" romanlarının müəllifidir.
Kaçan "Ağır roman"la türk romanının
"Don Kixot"unu yazır. Hətta buna görə
"Servantesin qardaşı oğlu"
adlandırılır. İstanbulda Kolera adlı bir məhəllədə
baş verən hadisələr əslində, Türkiyənin
kiçik bir modelini ifadə edir. 1980-ci illərdə
Türkiyədə baş verən ictimai-siyasi, sosial-mədəni
hadisələr fonunda yazılan roman qısa müddətdə
müəllifə böyük şöhrət gətirir.
Roman haqqında müzakirələr iki qütb
formalaşdırır. Sənətin azadlığı və
yazıçının sərbəstliyini müdafiə edən
tənqidçilər "Ağır roman"dakı
açıq-saçıq səhnələri, qeyri-etik ifadələr
və ziddiyyətli xarakterləri normal qarşılayır.
Digər tənqidçilər isə sənətin əsas vəzifəsinin
tərbiyə vermək və öyrətmək olduğunu irəli
sürür və Mətin Kaçanı sərt tənqid
edirlər. Kaçan isə estetik bir təqdimat edir.
İstanbulda bir məhəllə qoçusunun faciəsini
postmodern bir üslubda əks etdirir. Kolera məhəlləsinin
qoçusu Qili-qili Saleh və atası bərbər Əli
haqsızlıq və özbaşınalığa
qarşı mübarizə aparır. Ata və oğul öz
dövrünün Don Kixotudur. Ancaq dekonstruksiya və
intertekstuallıq zəmanənin Don Kixotuna yeni bir estetik imic
qazandırır. Saleh və atası Don Kixotdan fərqli olaraq
hər şeyi dərk edir.
Ədaləti
bərpa etmək romantikası və gənclik ehtirası Salehə
real şərait və mühiti dəyərləndirməyi
unutdurur. Salehin atası bir müddət məhəllə
insanlarına göz verib işıq verməyən Rəislə
sağlam və mərdcəsinə rəqabət aparır.
Ancaq xəbəri yoxdur ki, ədalət və qanun
keşikçiləri belə Rəislə birgə işləyirlər.
Onlar ciblərini doldurmaqla məşğuldurlar. Ədalət
haqqında ən son düşündükləri gərəksiz
bir nəsnədir. Saleh məhəllənin ondan əvvəlki
qoçusu Ərəb Sadonun ölümündən sonra əzilən
və haqqı tapdanan insanları qorumaq qərarına gəlir.
Don Kixot kimi dünya səyahətinə
çıxmağına gərək qalmır. Salehin
mübarizəsi də Alonso Kixanonun oxuduğu kitabların təsirindən
havalanıb səyahətə çıxması kimi nəticəsiz
qalır. Bərbər Əli övladlarna qarşı
amansız bir insandır. Bircə dəfə olsun ailəsinə
qayğı və sevgi göstərmir. Hər gecə evdə
dava düşür. Salehin qardaşı komunistdir. Səksəninci
illərin gənclərində olan ən ciddi problemlərdən
biri də müxtəlif siyasi və dini qruplara bölünməsi
deyil. Ondan da betəri qarşı tərəfə
düşmən olmalarıdır. Nəhayətdə Salehin
qardaşı evdən çıxıb gedir. Komunistlərə
qoşulur. Bərbər Əli isə yaşının
ahıl vaxtında həyat yoldaşına xəyanət edir.
Məhəllə və orda yaşayan ailələr xaos
içindədir. Kolera insanları həyatın dibini təmsil
edirlər. Hər şey qaranlıq və əxlaq xaricindədir.
Salehin ədaləti bərqərar etmək çabası da
qanunsuz bir yolladır. Qoçuluq və dəliqanlı hərəkətlər
başqa bir qanunsuz addıma rəvac verir.
Romanın
girişindən etibarən yazıçı oxucunun adət
etmədiyi bir üslubdan istifadə edir. Müəllifin təhkiyəsində
nitqin qeyri-mədəni formasının bütün
çalarları öz əksini tapır. "Kolera
Sokağı'nın en kral kevaşesi Eda, yatıştan sonra
apış arasını yıkadığı suyu, hurdaya
çıkmış metal artıklarından yapılma
kerhanenin pencere iskeletinden şık bir figürle
boşluğa saldı. Sahte ipek gömleklerini rüzgarın
asaletine satmış olan pezolar, yuttukları hapların
patlamasını beklerken, Eda'nın vizite suyuyla ıslanan
Gıli Gıli Salih'e "Ulan artık hayatın boyunca
karı derdin olmaz, bütün mitralar ayaklarına kapanıp
tapacaklar sana," diyerek balinalar gibi gülüştüler.
Bu esnada bir konsomatris yıldız güpegündüz mahalleyi
yalayarak geçti." Bu ilk paraqraf romanın necə bir
mövzu estetikasını ifadə edir. Müəllif fahişə
Edanın xarakterini açmaq üçün
"kevaşe" sözündən istifadə edir. Bu da naz-qəmzəli,
gözəl qadın mənasını ifadə edir.
Əxlaqsız bir ifadə qadın barədə psixoloji bir
diksinmə, neqativ bir fikir yarada bilər. Belə olan halda, roman
başlayar-başlamaz oxucuda heç bir maraq oyatmadan bitərdi.
Saxta ipək köynək geyinən və narkotik istifadə edən
məhəllənin avara gəncləri Salehin başına
tökülən çirkli suya balina kimi gülürlər.
Yazıçının təxəyyül gücü və
təsvir, ifadə vasitələrindən istifadə məharəti
maraq doğurur. Ardınca "konsomatris" ifadəsi olan bir
cümlə keçir. Konsomatris barlarda, əyləncə məkanlarında
xidmət edən qadınlara deyilir. Bu sözün sonrasına
əlavə edilən ulduz ifadəsi zahiri planda kosmik məna
ifadə edir. Sanki Kolera məhəlləsindən bir göy
cismi keçib gedir. Ancaq məhəllənin yalayaraq keçən
ulduz əyləncə məkanlarında işləyən gənc
bir qızdır. Yalayaraq keçmək bütün məhəllənin
diqqətini özünə cəlb etmək mənasında
semantik çalar qazanır. "Hayatını bu bin
tılsımlı anın çarşafından geçirecek
olan Gıli Gıli Salih, havada gezinen kılları takip ederek
babasının berber dükkanına doğru ikiledi".
Salehin gələcək həyatı konkretləşir. Yunan əsilli
Tina adlı xanımın məhəlləyə köçməsi
vəziyyəti daha da mürəkkəbləşdirir. Tina
fahişədir. Ancaq Saleh bu qadının gözəlliyinə
heyran olur. Özündən yaşca böyük Tina ilə
eşq macərası yaşayır. Rəis məhəllədəki
bütün insanları incidir.
Səksəninci
illər İstanbulunda hər məhəllə və ərazinin
öz qoçusu olurdu. Ərəb Sado Rəis və dəstəsini
Kolera məhəlləsinə buraxmır. Ancaq Rəis gizli
cinayətlər törədir. Ərəb Sadonu namərdcə
gülələyir. Daha sonra məhəllə sakini
Tıbının atının ölümünə səbəb
olur. Tıbı atı Şərmindən başqa heç
kimlə ünsiyyətə girmir. Çünki çox dərin
bir məhəbbətlə sevdiyi arvadı ona xəyanət edəndən
sonra Şərmin adlı atından başqa heç kəsə
inamı qalmır. At onun sirdaşına çevrilir. Rəis
Tıbının gözü qarşısında atı Şərminə
işgəncə verir. Buna tab gətitməyən Tıbı
bərbər Əlidən kömək istəyir.
Tıbının cəsarəti ona baha başa gəlir.
Romanın struktur estetikası süjetin və xarakterlərin
qeyri-adiliyində deyil, dilindədir. Dilin çevikliyi və
poetikliyi bir-birinin ardınca dinamik və daha obrazlı gələn
sözləri formalaşdırır. Leksik-semantik
ölçü genişlənir.
Kolera əhalisi
ağ qara baxıb qara günlərini düşünürlər.
Əhalinin azalma səbəbi içki və narkotikdir. Belə
bir məhəllədə Rəis kimi dələduz
insanların olması təbii haldır. Yazıçı təhkiyədə
zamanın dinamikasını verir. Rəis və Tıbı
kimi adamların arasında dramatizm yaradılır. Təhkiyə
o qədər dinamikdir ki, təsvir və dialoqları eyni anda
təqdim edilir. "Berber dükkanına gelen Tıbı,
"Ali Abi, yaşamak haram oldu be abi, Şermin'i de deştiler,
ben ne yapayım böyle dünyayı be abi? Ulan bana
güçleri yetmedi, zavallı kızımı vurdu
pezevenkler" diye dert yanmaya başladı. Tıbı'nın
sözleriyle Ali'nin gözlerindeki kırmızı damarlar
karardı. Usturasını iş gömleğinin zulasına
koyan Ali, Tıbı'yı da yanına alarak yengeç
heriflerin mekanını basmaya gitti. Ali, Kolera'nın
sokaklarından o kadar sinirli ve ateşli geçiyordu ki,
önüne çıkan karlar korkudan donarak
ölüyordu". Bərbər Əlinin qəzəblənib
Kolera küçələrində iti addımlarla yeriməsi
yağan qarları da qorxudur. Donub ölürlər. Əli Rəis
və adamalrına göz dağı verir.Ancaq bir müddət
sonra Rəis yenidən məhəlləni zəbt edir. Bu dəfə
Bərbər Əlinin oğlu Saleh onlara qarşı
mübarizə aparır.
Əsərin
maraqlı məqamlarından biri də Atatürklə
bağlıdır. Yazıçının və eləcə
də türk xalqının Atatürkə olan sevgi və
hörməti diqqət cəlb edir. Mətin Kaçan demək
istəyir ki, türk xalqı dib və zirvələrdə
yaşayan insanları ilə Atatürkü sevir. Vətənin
öndərinə bağlıdır. Özü də bu
hörmət Rəislə bərbər Əlinin dava səhnəsində
baş verir. Küçə davasında belə
Atatürkün kimliyi unudulmur. Çünki o, türk dövlətinə
azadlıq, maarif və sekularlıq bəxş edən şəxsiyyətdir.
"Reis ve Berber Ali dahil tüm insanlar, saat dokuzu beş
geçe çalan siren seslerine, bir dakika esas duruşta
bekleyerek Atatürk'e saygılarını beirttiler. Sesler
kesilince, bütün insanlar bedenlerini bir dakika geriye
ışınlayıp hayata kaldıkları yerden tekrar gaz verdiler".
Rəis kimi bir insan belə Mustafa Kamal Atatürk şəxsiyyətinin
ucalığı qarşısında baş əyir. Bu səhnənin
semantikası çoxsəslidir. Türk milləti və
ziyalısının öndəri olan şəxslə Kolera məhəlləsinin
avara, səfil insanları arasında bir əlaqə
yaranır. Kaçan Atatürkə layiq olan bir cəmiyyət
arzulayır. Səksəninci illərdə ölkədə
baş verən mənəvi-psixoloji və ictimai-siyasi
böhrandan xilas olmağın yolları axtarılır. Bunun
üçün ən uyğun şəxsiyyət meyarı
Atatürk və onun kimi türk ziyalılarıdır. Maarif və
təhsildir. Mətin Kaçan təhsildən yayınan və
əxlaqi dəyərlərini itirən bir cəmiyyətin mənəvi
deqradasiyasını təsvir edir. Xarakterlərin
davranışları ilə təhkiyənin dinamizmi ortaq
nöqtədə kəsişir.
Azərbaycan
və Türkiyədə bir çox ədəbiyyat
adamına görə bir əsər postmoderndirsə, onun bədii
dəyəri şübhə altındadır. Radikal bir
fikirdir. Mətin Kaçan modernizm və postmodernizm cərəyanın
poetik imkanlarından istifadə edərək qalıcı, həqiqi
sənət nümunəsi yaratmağın
mümkünlüyünü də sübut edir.
"Ağır roman" ölkədəki təhsil sitemi və
demokratiyanın da bədii təhlilini verir. Kaçan siyasi və
publisistik şərh və analizsiz Kolera həyatını bədii
obrazını yaradır. Məhəllədəki
insanların əqidəsi və dünyagörüşü
məlumat, xarakteristika səciyyəsi daşımır.
Birbaşa xarakterin portreti, hadisələrin dramatizmi bədii
düşüncənin predmetinə çəkilir. Məktəbdə
baş verən bir hadisənin təsviri mühit haqqında
çox şey deyir. "Kolera'nın çocukları, kara
tahtadaki "Bağımsızlık" kelimesini cümle
içinde kullanarak derslerine başladılar. "Ben bağımsız
adamı havaalanında gördüm. Bizim mahallede
bağımsız bir köpek var. Bizim evin arkasında iki tane
bağımsız adam oturuyor. Babam dün üç
bağımsızla konuştu." Çocuklar defterlerini bu
cümlelerin en hasolarıyla doldururken, sınıfa bakanlığın
eli sopalı müfettişi girdi". Təhsil nazirliyindən
gələn komissiya üzvü uşaqlara klassik, mənasız
sullar verir. Uşaqların zəki, çevik beyinləri ilə
uyuşmayan suallar onlarda gülüş oyadır. Bu səhnənin
ifadə etdiyi mənanın miqyası genişdir.
Demokratiyanın bünövrəsi təhsil və maarifdə
qoyulur. Şagirdlərə monoton, heç biri nəzəri və
praktiki əhəmiyyəti olmayan bilik öyrədilirsə
demokratiyanın da bünövrəsi laxlayır. Demokratiya və
azadlığın nə olduğu haqda ən kiçik təsəvvür
yaradılmırsa, o millətin gələcəyi sual
altındadır. Romanın
sonunda Tina Salehə xəyanət edir. Saleh intihar edir. Roman əsasında
eyniadlı film də var. Filmdə Müjdə Ar və Okan
Bayülgen baş rolları ifa edir. Sənət dəyəri
yüksək olan kinodur. Romanda bərbər Əlinin, filmdə
Salehin obrazı qabarıqdır. Hələ də
Kaçanın ölümü barədə
düşünürəm. Deyəsən, cavab romandadır.
Mətin
Kaçan belə bir romandan sonra özündə yaşamaq
üçün gücü tapmır. O da qəhrəmanı
Salehin taleyini yaşayır. Ancaq sənəti böyük bir
təcrübə və dəyərə çevrilir. Ədəbiyyatda
var olur. "Ağır roman"ı hansısa bir dilə istənilən
estetik səviyyədə tərcümə etmək
mümkün deyil. Sabir kimi. "Neyliyim, Allah! Bu
urusbaşdılar Bilməyirəm hardan
aşıb-daşdılar?! Qoymayın, ay köhnələr,
ay yaşdılar! Heyvərələr hər yerə
dırmaşdılar".
Bu
misraları hansısa bir dilə tərcüməsi qəliz
işdir. Sabir də, Mətin Kaçan da yaratdıqları
dil və üsluba görə qeyri-adi və
böyükdür. Belə bir dil yaratmaq zamanı
oxşamağa bənzəyir. "Ağır roman"ın əvvəlində
isə deyilir. "Zamanı kim oxşaya bilər ki".
Sözü gözəllik duyumuna çevirənlər.
"Qışın ən uzun gecəsi Koleraya vaxtında gəldi".
Mətin Kaçan da soyuq bir qış sabahı zamanı
oxşayaraq köçdü həyatdan.
Ülvi BABASOY
Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 19
may.- S.18-19.