Bir gün səhər-səhər...

 

Gültən Akının ən çox sevdiyi sevgi şeiri

Bir gün

səhər-səhər

            qapını döysəm,

yuxudan oyandırsam səni:

ki, daha sis qalxmamışdır

                        Xaliçdən,

gəmilər fit çalmaqdadır,

ətraf alacaqaranlıqdır,

körpü açıqdır hələ...

 

Bir gün

            səhər-səhər

                        qapını döysəm,

yuxudan oyandırsam səni...

Bu dəfə

            yolçuluğum

uzun çəkdi

            olduqca,

gecə

            dəmir körpülərdən

                        keçdi qatar...

Dağların başında

            beş-on evli kəndlər,

yolboyu

            teleqraf dirəkləri -

biz gedirik - gedirlər,

biz dururuq - dururlar...

 

Türkülər

            zümzümə etmişəm

                        pəncərədən,

ya da,

            uzaqlara baxıb,

                        xəyallara dalmışam.

Bileti

            ümumi vaqona almışam -

kasıblığın üzü qara olsun...

Zümrüd gərdanlığa

            gücüm çatmadı,

sənə

            Sapancadan

                        bir səbət

                                    alma aldım...

 

Ver əlini

            Heydərpaşa vağzalı

                        dedim,

budur,

            gəmi artıq limandadır,

                        pırıl-pırıl.

Hava yüngülcə soyuqdu.

Dəniz

            qətran

                        balıq qoxusu verir,

körpüdən

            qayıqla çıxdım sahilə,

birnəfəsə qalxdım

            sizin dikdiri...

Bir gün

            səhər-səhər

                        qapını döysəm,

yuxulu səsinlə:

- Kimdir? - desən...

Saçların dağınıq...

Kim bilir,

            gözəl görünürsən...

Bir gün

            səhər-səhər

                        qapını döysəm,

yuxudan oyandırsam səni:

ki,

            daha sis qalxmamışdır

                        Xaliçdən,

fabrikalar fit çalmaqdadır...

 

Cüyürlü gecə...

 

Kaan Murad Yanıkın ən çox sevdiyi şeir

 

Halbuki

            qorxulacaq heç bir şey

                        yoxdu ortada -

hər şey

            sünii saxtadı, vəssalam.

     ölüncə -

          beş, on, min kişi -

               birdən ölürdük,

                    gün doğhadoğda,

amma

            cüyürlü gecəni

                        bulmadan öncə.

Hamımız

            uşaq kimi qorxurduq.

Bəzən gizlədə-gizlədə,

bəzən döyüşə-döyüşə

qoruyurduq

            cüyürlü gecəni

böyük şəhərlərdən,

qladiatorlardan,

dişləri olan hər şeydən...

Bəli,

            kimsəsiz idik,

amma

            ümidsiz deyildik.

Harda

            üç ev görsək,

                        bir səhər sanardıq,

harda

            üç göyərçin görsək,

                        Meksika gələrdi ağlımıza.

Axşamüstü

            caddələrdə gəzməkdən

                        xoşlanardıq,

sonra

            şərab içərdik,

                        qırmızı, yaxud bəyaz,

cüyürlü gecənin üzündən...

 "Cüyürlü gecənin

arxa yanı ağaclıq,

ayağının

suya dəydiyi yerdə

göyüzü,

çatal buynuzlarında

            soyuq Ay işığı..."

İstər-istəməz,

            eşqi xatırladır.

Əskidən

            gözəl qadınlar

            gözəl eşqlər olmuş,

indi var, sözsüz.

Bir bilsəniz

            necə sevinirəm

                        düşündükcə

cüyürlü gecələrin ən gözəlini...

Heç

            gözümdə deyil,

eşqdən ümiddən başqa.

Bir anda

            xəyalımda

                        iki qədəh,

                                    iki yeni türkü

            cüyürlü gecə,

                        tükləri hamar-hamar,

                        tükləri yumşaq-yumşaq...

vardısa,

            cüyürlü gecədə idi,

ovuclarımızın

            içi tərləyərdi

                        həyəcandan,

bir baxırdıq

            axşam düşüb:

səkilərə,

neon lampalarına,

çılpaq qadın çiyinlərinə, -

büllur otellərin önündə

            qəribsəyirdik,

sanmayın ki,

            böyük şeylərə görə

                        kədərlənərdik -

məsələn,

            üç bakal

                        şərab içsək,

                               qüssədən qurtulardıq,

yaxud

            bir adam bıçaqlamaq,

yaxud

            küçələri zibilləmək,

amma,

            ən yaxşısı,

                        çıxıb getməkdi,

çıxıb gedərdik

            cüyürlü gecədə uyumağa...

 

Tərcümə etdi:  Dilsuz

 

Turqut UYAR

 

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 20 oktyabr.- S.16.