Mən çıxıb getməyə bir küçə tapsam,

Mən çıxıb getməyə bir kimsəsizlik,

Mən çıxıb getməyə bir ada tapsam

Bir boş ada!

Nə ağacı olsun, nə daşı olsun!

Mən çıxıb getməyə bircə yol tapsam,

Mən çıxıb getməyə bir azca da güc.

Mən çıxıb getməyə ən uzaqları!

Kimsənin olmayan uzaqlar!

Nə bir iz buraxım, nə geri baxım.

Mən çıxıb getməyə qərarlı olsam,

Mən çıxıb getməyə yır-yığış etsəm.

Mən çıxıb getməyə həyətə çıxsam.

Əllərim qoynumda qəfil titrəsə!

Hər şeyi o köhnə evdə unutsam!

Hər şeyə yenidən başlamaq olar!

"Gözlərin ayağının altını seçmir"

deyənlərə anlada bilmədim,

Anlada bilmədim ayaqlarıma dolaşan

kabusa baxa bilmədiyimi.

Hər yerdə qınandım,

Hər yerdə özgə oldum.

Ürəyimin ən yüksək yerlərindəki buzlar da əridi,

ürəyimə od düşəndə.

Bütün dayanacaqlarda ağrılar qalaqlanmış.

Bütün avtobuslardakı sərnişinlərin bir gözü arxada.

Övladını yetimlər evində qoyub gedən atalar kimi.

Hamı yalan danışır.

Hamı tezliklə dönəcəm deyir...

Amma, bütün biletlər birtərəflidir...

Ürəyimdən çıxarılan qanlı ox bərabəri doğmasan,

Ovcumla qanlı həqiqətə pərdəyəm rahat ol.

Baxışlarımın ayaq səsindən

diksinməsin getdiyin yollar,

Gözlərim susmağı da öyrənib

"A" hərfini öyrənərkən.

Məndən sənə ziyan gəlməz bütün arzu şəkillərində.

Məndən sənə ziyan gəlməz, məni də özümdən qoru.

İntiqam YAŞAR

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 15 sentyabr.- S.19.