Olmayan şəhərlərin yuxusu...

Eşidilməsin səsi sehrli duaların,

Qoy sükutunda qalsın.

Mənə bir Tanrı göstər, göstər, basım bağrıma,

O da mənə inansın.

Gizli məbədimizin qapılarından keçib çatsın kor quyuların

İçindəki ağrıma...

Açsın pəncərələri, toxunsun şüşələrə buludların kölgəsi,

Gətir, gətir yolları ayağına dolayıb

Qəlbimin dərinində ən yaşıl ağaclara uçanların ölkəsi

Hələ yağışlarına ovuc açan olmayıb...

Sorağı cığırların qurumuş otlarına dönüb, dönüb xışıldar

Toxunmaz ayaqları

Yerə ruh adamların.

Gümüşü yuxularda anqappaq qanadları "amin" - deyib pıçıldar

Pıçıldar quanqların budağında təklənib ölən quş yuvaları...

- Amin - deyib qalxaram, içimin ibadəti bitəndə göyə sarı...

- Tanrı,

Qoru, - deyərəm, - qoru yolçuluqları, olmayan şəhərlərə...

Qollarını qaldırıb uçası yerdi dünya

Quanq xışıltısından, çaylaq gümüşlüyündən

Gözlərinin qapanmış qaranlığında guya

Nə var...

Həyatdan qopub gedəm ölmüşlüyümə...

Yağış damcılarında sıxışıb qalıb ömür,

Orda arzu qurmuşuq,

Orda xəyal etmişik

Yol tutub nə edirik, - yolu atmaq da olmur,

Harda nə olub bizə, uzaqlara getmişik...

Ovcumuzda bir əlçim can, çırpınıb sıxılıb

Dağı-daşı yerindən oynatmışıq,

Nə olsun...

Daşlar ayağımızın altındaca yıxılıb

Demişik - budur eşqi, sevgisi yolsuzluğun...

Apar, yolların tamam qurtardığı yerə çax,

Orda göyərib qalım,

Orda ağac olum mən.

Hər axşam pəncərəndən günəş doğan yerə bax,

Bax,

Baxa bildikcə bax,

Qayıtmayım o yerdən...

...Və bu gizli şəhərin ən dərin küçəsində

Ən bağlı qapısında

Səssiz pəncərəsində su damcıları kimi çiçəklər düyünlənir...

Qarışıb göy ovcunun çuxurundakı izə,

Hələ düşmür rəqsinin kölgələri gündüzə.

Qərib pıçıltıları

İtik nəfəsindəki kiçik toxunuşları bir sapa düzə-düzə

İçinə atır şəhər...

Və hər axşam, hər səhər

Yumulu gözlərimdən o üzdədir ən qərib

Ağacları bu yolun.

Gecəsinin əriyib üfüqə qarışdığı aylı kölgəliyində

Səslənməmiş səslərin,

deyilməmiş sözlərin məktubunu oxudum.

Gözünü açmısansa,

Qaldır baxışlarınla günəşi dan yerindən.

Bacarırsan - bunu et, bacarmayırsansa get

Heç nə istəmirəm mən...

Və bu gizli şəhərin yox olan otağında qəlbimə yuxu ensin

O özü mənə desin,

Desin:

"Səni sevirəm"...

Kölgəmi

İşıqlarından süzülən sükut qarşıladı.

Səbəb,

Yaşamaq üçün bir udum nəfəs,

Səbəb, ölümqabağı vəsiyyət

Səbəb, nə olursa-olsun, sənə gəldiyimi bilirəm, sevdiyim...

Gülümsəyirəm.

Tanış küçələri addımladıqca, xatırladıqca hər şeyi

Yad şəhərin gecəsində həsrət əriyir,

Hansısa pəncərədən bir çağırış boylanır və çağırır:

-Ey,

Mən burdayam,

Çox yaxında...

Hardan baxsan,

Gecənin sirrinə doğru açılıb qollarım.

Səhərəcən

Dolaşacam bu şəhərin küçələrini

Gəl məni tap...

Lap

Üç günlük ömrüm qalıbsa da, son gücümü toplayıb

Sənə

Və günəşi qarşılamağa gəlmişəm...

Kədərləndim...

Kədərləndim,

Birdəncə pəncərənin göy gurultusunu duyduran açıqlığında

Susdu içimdəki səs

Dayandı rəqs edən balaca qızcığaz...

Və günlər sonra ilk dəfə əllərim tutrədi...

İrəlilədikcə səssiz çöllərin

sarı-sarı qurumuş otlarının üstündən külək,

Baxışlarımı göm-göy səma parçasından endirdim

İçimdə

Payızı qarşılamağa hazırlaşan ağacların budağından

Hansısa sındı düşdü...

Orda, uzaqlarda, gizli məbədlərin divarları arasında

Yenə zər qanadlı göy kəpənəklər uçuşdu...

...Biz ki bunları bilərək aşiq olmuşduq bir kərə, olsun,

Olsun, - dedim öz-özümə, - yarıaçıq

pəncərədən hələ yaşıl ağaclar görünür...

***

Kiminsə

Danışılmış nağılının yarpağıydı

Budağında bitməyə macal tapmamışdı...

Əvvəl ağacını kəsmişdilər,

Sonra suyunu

Damarlarında üşüyürdü uşaqların yelləncək oyunu...

Torpağa qarışmazdan əvvəl

Bir ah çəkdi,

Nağılları xatırladı, ağacı kəsilməsəydi

Uçub gedəcəkdi o şəhər...

Müqəddəs Ea,

Tut ayaqlarımdan və mənə uçmağa icazə vermə.

Ürəyinin harda döyündüyünü bilmədiyim bu yad şəhərə

Göylərdən deyil,

Küçə-küçə

Ağac-ağac

Pəncərə-pəncərə

İnsan-insan baxmaq istəyirəm...

Yıxılmaq istəyirəm, ayağım səki daşına ilişəndə

Qalxmaq istəyirəm bir işıq dirəyindən yapışıb

Oturmaq istəyirəm ən uzaq küncündə.

Bilmirəm

Hardan gəldiyimi...

Keçmiş bu torpağa ayaq basdığımdan bir an sonra

Yoxluğa qarışıb...

Xatirələrə

Ən uzaq yerdə...

Ea,

Bir də...

Gözlərini yum,

Qulaqlarını tut

Məni unut, mən yad şəhərdəyəm...

Hədiyyə Şəfaqət

Ədəbiyyat qəzeti.- 2018.- 15 sentyabr.- S.18.