Ərəb baharından sonra gələn qış
Bu il qar yağmır,
Gecikir, çünki
Onsuz da üşüyən yetimlərin gözü önündə
Gündüz yağammaz.
Əgər oğrun-oğrun,
Əgər gizlin-gizlin
Gecələr yağsa,
Sübh
tezdən durub neçə-neçə uşaq
İlk qarın üstündə
axtaracaq
atalarının ayaq izini,
Tapammayanda, xəcalətindən əriyəcək
qar.
Bu il qar yağmır,
Elə bil qarın da qaradı
üzü.
***
Gün çıxdı...
Sən çıxıb getdin, gözəlim,
Gözümdə əridi üzün qar kimi.
Arxanca çırpındı ayaq
izlərim
Sahilə atılan balıqlar kimi.
***
Vaxt keçdi... mən sənin hərarətini
Hələ də saxlayan yataq kimiyəm.
Titrəyir vücudum, əsir
bədənim,
Quşu təzə uçmuş budaq kimiyəm.
Hərdən öz-özümə pıçıldayıram,
Ürəyim, kirmişcə daral, keçibdir.
Ruhum dalağalanır, göləm
elə bil,
İçimdən indicə maral keçibdir.
Yazmıram daha
Sevgi şeirləri yazmıram daha,
Qənaət edirəm ağ vərəqlərə.
Harda kağız, vərəq düşsə əlimə
Təyyarə düzəldirəm,
Gəmi
düzəldirəm
Nəvələrimə.
Bakıda qarsız qış
Soyuq düşüb, külək
əsir,
Külək qışın orqanıdır.
Qar qarlamır, vaxt tələsir,
Qar torpağın
yorğanıdır.
Üstü açıq dul
kimitək
Yatan yerlər
gözə dəyər.
Al, kürkümü üstünə
çək,
Bakı, sənə soyuq dəyər.
***
Ağrını unutdum, amma dərmanı,
Ağrının dərmanı çıxmır
yadımdan...
Bir baxışla məhəbbət
Gəncliyim gəlirdi kəhər
atında,
Gözlərin yolunu elə qatdılar,
Elə bil, gecənin sükunatında
Qəflətən önümdə tüfəng
atdılar.
Gecə mənzərəsi
Sorağı gəlirdi könüldən
tək-tək
Köhnə arzuların, köhnə muradın.
Dişi
yalquzağın ulartısıtək
Gedirdi zülmətə
bürünmüş qadın.
Elə bil, çöllərin pərisi idi,
Gecə də tək idi, qadın da təkcə.
Erkək
canavarın dərisi idi
Əyninə geydiyi tüklü gödəkcə.
Bilirdi, amma
Hərfləri bilirdi,
Amma, nədənsə
Qayıq
sözünü qayıt
kimi oxuyurdu,
Oldum sözünü - öldüm
kimi...
Kim bilir, bəlkə də
İllərcə çəkdiyi həsrətdən
idi.
Altmış illiyimə
Adım
yadımdadı, İmirdi
adım,
Hələ tanıyıram köhnə
odamı.
Amma bayaq baxıb tanıyammadım
Güzgüdən üzümə baxan adamı.
Çəkəni qaldı
Siqaret kül oldu, çəkəni qaldı,
Samaqon içildi, çəkəni
qaldı
Tək bircə dərd qalıb öz dərdliyində,
Keçmir ki, deyəsən, çəkəni qaldı.
Küləkdə yanan tonqal
Ocağın üstünə atdıq
çırpını,
Havada ayaz var,
yol-cığır buzdu.
Od-alov küləkdə elə çırpınır,
Elə bil can verir, başsız xoruzdu.
Sevgi dəmi
Dünyada olanlar bəxtin
işidir,
Qəflətən baş verir sevgi dəmi də...
Əli ovucumda elə dinşidi,
Sanki bildirçindi yaşıl
zəmidə.
Günəşin qımcırladığı kölgə
Yolda nəsə vardı,
dedim, bu nədi?
Öncə elə bildim, yatan camışdı.
Yaxınlaşıb gördüm, qara kölgədi,
Günəş onu ora qımcırlamışdı.
Günəşli və küləkli
gün
Şəfəq sınır qarışqanın
Parıltılı kürəyində...
Niyyət
qalır,
Yön dəyişir
Günün tozlu küləyində...
Məsafə
Məsafə nədir,
Səni
məndən uzaqlaşdıran,
Yoxsa
Məni sənə yaxınlaşdıran
yol?
Qəribin xəyalı
Qürbətdə meydanı tam daralanda
Qəribin yadına ölkəsi düşdü.
Elə bil həmin an
körpə uşağın
Üzünə ananın kölgəsi düşdü.
İki vətən - iki
qürbət
İşıq içdin, zülmət
yedin,
"Alaverdi" keçdin
mənə.
Sən gedəndə, getdim dedin
Bu vətəndən o vətənə.
Ürəklərdə qalan duman
Şişir, sonra ürək dolur.
Vətən iki olan zaman
İkisi də qürbət olur.
Unut
Unut həftənin günlərini,
Ayları
unut;
Unut fəsilləri,
unut illəri.
Sən gəldiyin gün
Görüş günü kimi
Düşəcək tarixə.
Getdiyin
-
Ayrılıq günü kimi...
Başqa adı olmayacaq günlərin.
Getməyin zamanı
Uzaq asimanda nöqtəyə dönən təyyarə
kimi
Gözünüz önündə
Əriyib
kiçilib balacalaşıb
Sonra gedəcəm.
Olmazdı
Çaylara düşməsə, göylərin əksi,
Sular belə
şəffaf, duru olmazdı.
Suların işığı göyə
düşməsə,
Nə günün,
nə ayın nuru olmazdı.
Suyu sevə-sevə içməsə
səma,
Dənizdən dənizə quru
olmazdı...
Ağın qara tərəfi
və ya paradoks
İşıldaquş nur saçınca
Zil qaranlıq
lazım olur.
Gecələrdən keçir onun
Gündüzlərə gedən yolu.
Elə ki, ağ
günə çıxdı,
An içində rəngi solur,
O çevrilir həşərata,
İşıq dönüb cücü olur.
Ərə gedən qız
Gözüm öyrənmişdi, eyvanınızda
Şəritdə görərdim donunu hərdən.
Don xəbər verərdi incə bir qızdan,
Mənsə boğulardım gizlin qəhərdən.
Axır
bu işin də bildim sonunu,
Bu fani dünyanın hər işi kimi,
Dünən yad şəritdə
gördüm donunu,
Ovlanmış bir maral dərisi
kimi.
Vaxtında
Olanımı qəpiyə satdım
Zəmanənin xar vaxtında.
Mən gəlib qapıya çatdım
Qapıçının kar vaxtında.
Susadım, susadım içdim
Bulaqların şor vaxtında.
Bəxtimin önündən keçdim,
Eh, onun da kor
vaxtında.
Ailə zorakılığına məruz qalan qadın
Daha düşünmürəm mən
fikripəltək,
Bir neçə
yerindən sınmış
qüruram.
Solub yerə baxan günəbaxantək
Başımı aşağı salıb dururam.
Sən belə istədin, mən bu yaşımda
Özümü böcəyə tay da görürəm.
Amma bil, başımı qaldırmasam da,
Günəşin əksini çayda görürəm.
Son salam
Külək sızladırdı könül
tarını,
Dayanıb baxırdım boşluğa
sarı.
Yola sürtə-sürtə pustallarını
O yandan gəlirdi qosqoca qarı.
Özü kimi əldə
düşmüşdü donu,
Beləcə o qarı gəldi də keçdi.
Sonuncu salamı qalmışdı
onun,
Salamını mənə verdi də keçdi.
İmir MƏMMƏDLİ
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 27 aprel.-S.25.