Hökm yiyəsi
Mənə də çatdı
hökmün,
ta hər səsə çapmaram.
Canıma
bir od
düşüb, -
qoymağa yer tapmaram.
Mənə də çatdı
hökmün,
burdan belə qiyamət...
Əllərinə xına qoy,
sünbülündə su oynat.
Nə nədi - kim
biləcək? -
kimin nə vecinədi.
Üzündən sual yağır
-
"Ölümlə aran necədi?"
Deyim xəbərin olsun, -
yandı-alışdı mənəm.
Yaşımın bu çağında
boynu qılınclı
mənəm.
Altdan-altdan gülürsən,
ya diş sıxıb cırnadın?!
Mən hökmündən çox
qaçdım,
axırda bacarmadım.
Bu sirri bəyan edim? -
buna təpərim olmaz.
Bir yanımı çapalar
inan, xəbərim olmaz?!
İnanmaram - deyirlər -
yetim-yesir sevənsən.
Dünyanın nə vaxtıdır,
belə əsir sevənsən?!
Gözü qaram
Gözü qaram,
sən gedəndən sonra inan
mən elə otur-durdayam, -
bir yerdə tapmıram aram.
Gözü qaram,
gecə göy üzü aylanır...
Budaq gülə həvəslənir,
sevgi gözlərdən
boylanır.
Gözü qaram,
intizar tarım qalırmış.
İkidən birin çıxanda
yerində yarım
qalırmış.
Gözü qaram,
sevgi yayır gül əkən də...
Çox
yuxaldım - gəldim
gördüm
oturmusan pilləkəndə.
Gözü qaram,
elə dar macalda getdin.
Heç
bir götür-qoy etmədin -
sən hansı xəyalda getdin?!
Gözü qaram, gözü
qaram,
sən gedəndən sonra inan
mən elə otur-durdayam, -
bir yerdə tapmıram aram.
Gedənə
Nə vaxtdandı dartınırsan,
Çəkirsən gərdən gedirsən.
Bir adamlıq şəhər
idim,
Sən o şəhərdən
gedirsən.
Burdan belə nə fərqi var -
Kim haqlıdı, kim
günahda?!
Daha bircə sakinim yox,-
Xarabam qalıb
Gün altda.
Özümü Adəm sanırdım,
Səni də onun Həvvası.
Sevgim sovulmuş bostandı
Özüm bostan müqəvvası.
Elegiya
Balası Alma-Atada qətlə
yetirilən
dostum Babək Məmmədova
Gedən
qırmızı tabutun
Ardınca ağlayaq, qardaş.
Tələsir son mənzilinə
Yeyin gəl,
haxlayaq, qardaş.
Var olan bir gün
yoxdadı,
Balaları uzaqdadı.
Endi məzara toxdadı,
Biz necə toxdayaq,
qardaş?!
O gor qazan heç
ərinmir...
Dağı acımı, şirinmi?!
Yaranın dibi görünmür,
Ona nə bağlayaq, qardaş?!
Vəsiyyətim
Vəsiyyətimdi - qəbrimin yanında
sərv əkilsin, sərvi sevirəm -
Saçı tökülməz, dişin
dişəməz...
Boyu sallanıdı - sevgidən
deyər,
əyni qalındı - soyuqda üşüməz.
Ağaclar içində boydan
boy çəkər,
Qarışqalar sinəsində yol çəkər.
Paltarı yaşıldı - havası
olur.
Gün düşəndə qalın
kölgəsi,
Üstündə quşların yuvası olur.
Qəbrimin yanında bir sərv əkərsiz!
Molla,
Quran öz yerində,
-
Qəbrimə baş çəkənin
İstərəm azacıq duyğusu
olsun,
Gələndə əlində bir
qab su gəlsin,
-
O sərvi sulamaq qayğısı olsun.
Mən çox şeydən korluq çəkdim,
Sevdim həyatı,
dostlar.
O sərv susuz qalmasın,
Sərvim
amanatı, dostlar!
Ömür
Bu evdi, bu da
buxarı,
Tüstüsü ömür çıxarı...
Həyat
qarışqa cığırı
-
Hamı
səninlə yol gedir,
Hamı sənə qarşı gəlir.
Arılar
pətək ucundan,
Dodaq da öpmək ucundan...
Bir loxma əppək ucundan
Hamı
səninlə yol gedir,
Hamı sənə qarşı gəlir.
Yatdın
oyandığın yerdə,
Su axdı yandığın
yerdə...
Elə dayandığın yerdə
Hamı
səninlə yol gedir,
Hamı sənə qarşı gəlir.
Qıvrım-qıvrım
Əyilən məcnun söyüdün
Yuxuları qıvrım-qıvrım.
Daşdan
enən şəlalənin
Ağ suları
qıvrım-qıvrım.
Hər çiynində topar-topar
Qara tellər
qıvrım-qıvrım.
Getdin - arxanca uzanar
Qoşa əllər qıvrım-qıvrım.
Xəyalımda səndən qalma
Xatirə hey qıvrım-qıvrım.
Səni
aparan o yollar -
Gətirə hey - qıvrım-qıvrım.
Dəli var
O olduğun yerdən boylan,
Bir bax nətəhər dəli var?!
Açıb-ağartma, ey qafil,
Dərdiylə bir pərdəli var.
Axşam
düşər, şər
qarışar,
Göydə ulduzlar sayrışar...
Hamı
başına yığışar,
-
Bilməz bir bəşər dəli var.
Dağ alındı köçəridən,
Nə qaldı
ki, peşəridən?!
Qan ağlayan içəridən,
-
Çölündən bir gülməli var.
Hərə birinə aldanar
Çiçək açar Günə
doğru,
Mən sənə.
Quş uçar dənə doğru,
Mən sənə.
Kənd
şəhərə baxar,
Mən sənə.
Sular yenişə axar,
Mən sənə.
Yarpaqlar
mehə dartınar,
Mən sənə.
Hərə birinə aldanar,
Mən sənə.
Səni görmək
Səni
görəndə rəssam
üzümə baxsa,
bələyi açılan
körpənin sevincini
çəkər.
Bu hamısı olmaz - rəssam
sevincin bir küncünü çəkər.
Telinə
toxunan əllərim
heç bilirsən
necə sevinər?!
Səsini
alar qulağım
söz-söz, heca-heca
sevinər.
Səni
gördüyü yerdə
gözlərim çiçək
açar.
Xatirələr xəbər tutar,
ətəyin yığıb
muştuluğa qaçar...
Çıxmadı
(60 yaşıma)
Adımın üstündə yarpaqtək
əsdim,
El-oba içində
xatam çıxmadı.
Bağ saldım, payıza barın gözlədim,
Söyüdlər boy verdi, badam çıxmadı.
İnanmazsan - nəyin nəfini çəkdim?!
Mən ancaq kədərin kefini çəkdim.
Dərdi
"car" etməyin ipini
çəkdim,
Cınqırım olmadı, sədam çıxmadı.
Gedər-gəlməzlərə yollandım elə...
Şeirdən nuş etdim hallandım elə.
Çoxunun cildinə allandım
elə,
Adam bildiklərim adam
çıxmadı.
Şairin vətəni sevgidi
Uzaqdan qapını döyürlər,
ürək,
Yenə də sevgidi həyat istəyən.
Ah, mənim ürəyim bağça kimidi,
Mənəm bağçasında sevgi
bəsləyən.
Şad olsun sevgiyə tapşıran məni,
Məndən tək sevgilər muğayat oldu.
Özümə həyatda bir yer olmadı,
Ürəyim sevgiyə bağ-bağat oldu.
Ruhun da yaddaşı olur, deyirlər -
Qəsdimdi, ruhuma içirəm səni.
Köynəkcək olasan bir mələk kimi,
Mən də gözlərimə köçürəm
səni.
Sənin
hər istəyin gözlərim üstə,
-
De, tellim, göndərim
- nəmənə gəlsin?!
Qadanı
alaram, qoy mən darıxım,
Sənin
darıxmağın qoy
mənə gəlsin!
Görəsən, kim bilir, gizli sevgilər
Tanrının yanında hansı qatdadı?!
Ömrümdə heç kimə
yenilmədim mən,
Mənim dizlərimi sevgi qatladı.
O qədər şadam ki, mən bu
sevgidən
Görəndə soruşma - nədi bu halət?!
Şairin
vətəni sevgidi, tellim,
Sevgidi dünyada
azad məmləkət.
Violendə sən
Violendə hicran çalır
Pərviz Yahəqqi,
Bütün hicran nəğmələri
səni səsləndirir
Amma, bu zalım səni
bir ayrı çalır, -
Hicranın səsindən sən yaranırsan.
Mən indi sevginin musiqi
fəslindəyəm,
Qış ilin sərt fəsli olan kimi
Musiqi fəsli ən kədərli çağıdı
sevginin...
Violendə hicran dil açan kimi
gəlib durursan gözümün qarşısında
Yaxanın iki düyməsi
açıq, saçı
dağılmış,
Diz-dizə, göz-gözə, iki
əllərim əlində...
Suallarına yalan uydurmalıyam,
Elə yalan ki, şirin
olsun, könlünə
yatsın, -
Asan deyil...
Bilirəm sən də Allaha yalvarırsan
yalan uyduranda çaşmayım...
Belə
məqamda böyürdən
çıxasan -
Gözlərimi görsən inanmarsan,
Sahibsiz it gözündəki
kədər muştuluq
olar.
Violenin səsi su torpağa
hopan kimi
Hopur canıma səninlə bir yerdə -
Sən hopan suda rəng kimisən.
Mən indi sevginin musiqi
fəslindəyəm,
Heyf! Sən ona qulaq asmırsan.
İlham Qəhrəman
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.-
14 dekabr.- S.19.