Güldürməyi bacarmaq hər
kişinin işi deyil
Əjdər Olun "Canlı lətifələr,
əhvalatlar, deyimlər" kitabı haqqında
düşüncələr
Köhnə
tanışım, təzə dostum Əjdər Ol
kitabını mənə təqdim edib dedi ki, "sənin
fikrin mənimçün əhəmiyyətlidir. İstəsən, rəyini yaza da bilərsən".
...Minillər
boyu geniş coğrafiyanı qapsayan Azərbaycan xalqı
arasında sözdən söz çıxaran, zərif xasiyyətli
söz adamları minlərlə olub, ancaq onların lətif
sözlərini qələmə alıb bizlərə
çatdırmaqda, əfsus ki, tənbəllik ediblər. Son yüzildə yaşamış yurddaş
hazırcavablarımızın bir neçə gülməcəsi
istisna olmaqla, əsasən hikmət yükü o qədər
də ağır olmayan lətifələri bir neçə nəşrlərdə
oxuculara ünvanlanıb. (Eldar Baxış
"Ölüsü ilə ərəbcə, dirisi ilə
rusca". Yazıçı 1993, İsmayıl
Şıxlı "Dostum Hüseyn Arifin gülməcələri",
"Dostum Qabilin qəribə əhvalatları". "Şirvannəşr" 2008. Əkrəm Qaflanoğlu "55+". Çinar-çap 2008, Ziyadxan Əliyev
"Boyalı gülüşlər". Bakı,
2014 və s.).
Nə yaxşı ki, bunlar yazıya alınıb
çap olundu.
Əgər yüzillər boyu bu janr inkişaf etsəydi,
gör nə qiyamət olardı?!. Zəhmətkeş Əjdər Ol gücü
çatan ağır, məşəqqətli bir işi
gördü, ətrafındakı tanınan adamların lətifələrini,
əhvalatlarını, deyimlərini cilalayaraq, onlara
yazıçı kimi yanaşaraq ədəbiyyat
materialına çevirdi və bir neçə dəfə
artırmaqla böyük kitab şəklinə saldı.
Bununla, çağdaşlarının boynuna
böyük minnət qoyan müəllif kitabın girişində
bildirdiyi kimi, bu müqəddəs işi yenə də davam
etdirməkdədir. Kaş Əjdər Ollar Orta
yüzilliklərdə də olaydı...
Onu da qeyd edim ki, Əjdər Olun bu kitabında zərif,
incə deyimlərlə yanaşı, qaba lətifələr
də var, neyləməli, bizi əhatə edən mühitdəki
insanların səviyyəsi istəklərimizlə
üst-üstə düşməyən gerçəklikdir.
Əjdər Olun kitabı Azərbaycan gerçəkliyində
üzdə olan adamların xarakterlər spektrinin əlvanlığını
düzgün göstərə bilib. Əslində, bu,
xarakterlər kitabıdır.
Əjdər Olun mənə verdiyi "Canlı lətifələr,
əhvalatlar, deyimlər" kitabını birnəfəsə
oxudum. Bu bir həqiqətdir ki, birnəfəsə oxunan
kitablar birnəfəsə yazılmır; yuxusuz gecələr,
gərgin zəhmətlər bahasına başa gəlir.
Mənə verilən kitabda təsvir olunan hadisə
və deyimlərin müəyyən hissəsi
tanışdır. Ancaq hər bir hadisənin
müşahidəçilərin sayından asılı olaraq
bir çox versiyası var. Bu kitabda yazılanlar məhz
Əjdər Olun versiyasıdır. Müəllifin
deyim tərzi, sözün akrobatikası mənimçün
maraqlı idi. Kitabın səmimiliyi məni
elə ilk səhifələrindən tutdu. Əsərin janrını müəyyənləşdirməyə
çalışdım. Kitabda qeydlər lətifəyə
düçar olmuş şəxsin adı ilə sıraya
alınıb.
Cəmi "lətaif" olan lətifə sözə-söhbətə
şirinlik qatdığı üçün onu hamı sevir. Lətifəyə
bütün Avropa xalqları "anekdot" deyir, fransızca
"anecdote" - maraqlı, qısa hekayət mənasını
verir, sözün kökü qədim yunancadandır, nəşr
olunmamış, yayılmamış anlamına gəlir. Bizlərdə
isə bu anlayış bir sıra başqa sözlərlə
ifadə edilir; gülməcə, dodaqqaçdı, neştər,
sancaq və s. Gülüşün çoxyönlü
çalarları; yumor, satira, ironiya, sarkazm, zarafat, nəzirə,
şəbədə, kalambur və s. həqiqəti dolğun
təsvir etmək üçün bir vasitədir.
Əlimdəki
kitabı müəyyən sistemlə yazılmış tarixi
hikmətli gülüş kitabları ilə müqayisə
etdim...
Lətifələr yüzillər boyu müxtəlif
xalqlar arasında formalaşan tarixi münasibətlərin
gülüş formasında təzahürüdür. Zaman-zaman
müxtəlif xalqlar qonşuları haqqında zarafat və lətifələr
ərsəyə gətirib; ingilislər çox vaxt
şotlandlar, hərdən də irlandlar haqqında düzəltdikləri
lətifələrdə deyirlər ki, onlar xəsis və
acgözdür. Argentinada ispanları səfeh,
özlərini isə hədsiz məğrur göstərirlər.
Belarus lətifələri rus, ukraynalı,
polyak, yəhudi və litvalılara şəbədə edir.
Rumıniyada macarlar oltenlər və
qaraçılar o ki var gülüş hədəfi olur.
Burada Papesku familiyalı uşaq aləmi bir-birinə
qatır. ABŞ-da polyaklar, Türkiyə
Cümhuriyyətində lazlar lətifə qəhrəmanıdır.
Finlandiyada lətifələrdə
İsveç və norveçliləri, amerikalıları hədəf
alırlar. Burada Kalle adlı uşaq lətifələrdə
sözün düzünü deyir. İsveçdə
Norveç, alman və ruslara gülürlər. Belçikalılar fransızları, hollandları və
Limburq vilayətində yaşayanları barmağına
dolayır. Fransız və hollandlar da
belçikalılara gülür. Bolqarlar
qabrovalıları xəsis göstərir. Rusiyada
çukçalar sadəlövh, ruslar içki
düşkünü olmalarına rəğmən, ən
çətin vəziyyətlərdən belə
çıxmağı bacaran kasıb, tənbəl və qəhrəman
kimi, yəhudiləri xəsis, eqoist, bic, təcrübəli,
pribaltları - fin, eston və latışları həddən
artıq astagəl, qafqazlıları - gürcüləri, hərdənbir
azərbaycanlıları xüsusi ləhcə ilə danışan
varlı, temperamentli, arvadbaz, ancaq zahiri yaraşığı
olan kimi, amerikalıları özündənmüştəbeh,
lovğa kimi, yaponları bic, son anda rusa məğlub kimi
göstərirlər. Bizim lətifələrdə
də müxtəlif əyalətlərimizdəki sadəlövh
adamlarımıza zərif zarafatlarımız var.
Əjdərin kitabındakıların hamısı lətifəmi? Lətifə
janrının əsas xüsusiyyəti budur ki, artıq
sözə, təfərrüata yol verilmir. Hər sözün öz çəkisi olur.
Gözəl şairimiz, həmişə nikbinliyilə fərqlənən
Fikrət Sadıqla dəfndən qayıdarkən Əjdərə
deyib, bax, Əjdər, ilk dəfə sənə "Ol" əvəzinə
"Lo" - deyən mən olmuşam a!.. Yaxşı,
bu lətifədə dəfndən qayıtmağın nə
yeri var? - sualını özümə
verdim, sonra gördüm ki, yox, bu ştrixin də öz
çəkisi varmış, həmin dəfnın
vaxtını tapıb söhbətin zamanını müəyyənləşdirmək
olar. Həm də şairin xarakterinin cizgisidir, onu lo adam hesab edib. Necə deyərlər,
gizli üsulla həm də bu olayın tarixi söylənib.
Yumor hər hansı çətin vəziyyətdən
qalib çıxmağın yardımçısıdır. İnsanların
hərəsi bir cürdür, hər bürcün adamı
zarafata eyni cür reaksiya göstərmir. Bunun nücum
elmilə izahı var:
Qoç bürcünün adamlarını
güldürmək üçün gərək fantaziyana zor
verib qeyri-adi zarafat edəsən.
Buğa bürcünün adamlarını güldürmək
üçün acı sarkazm, əkizlərdən
ötrü təsadüfi zarafat da yetərlidir. Xərçəng
bürcünün adamlarını güldürmək
üçün nəsə gülünc iş
tutulmalıdırsa, şirlər mahiyyəti aydın zarafat
olmasa, gülməyəcəklər. Qızlar dəlilərdən
bəhs edən lətifələri sevir, tərəzilərə
həyati məsəllərdən bəhs açın, əqrəblərin
yanında kimisə məsxərəyə qoyun, oxatanlara
uşaqların şən zarafatlarından danışın.
Oğlaq bürcünün adamlarını
güldürmək üçün lap gülməli məsələlər
lazımdır. Dolça
bürcünün adamlarına özü ilə bağlı
ləzzətli hadisəni yada salın. Balıqlar
bürcünün adamlarını güldürmək
üçün isə komikslər və günahsız
zarafatlar tapın.
Əjdər Olun kitabına müxtəlif baxış
bucaqlarından yanaşmaq olar; gülüş terapiyası
üçün, lətifə qəhrəmanlarının
ruhi məqamını təyin etmək, sosial durumun son bir
neçə onillikdə səviyyəsini öyrənmək
üçün bu lətifələrin misli yoxdur.
Gülüş insan taleyini yönlədən həyatın
çox ciddi sahəsidir. Nəyə və nə
cür gülmək zəka göstəricisidir.
Gülüş haqqında nə bilirik? Sən demə, heç nə
bilmirik ki... Məsələn: gülən adamın ciyərlərindən
100 km/saat sürətilə çıxan hava bronxit və
astma zamanı bronxlara yığılmış seliyi təmizləyir,
tənəffüsü asanlaşdırır.
Gülüş beynin limbik sistemini aktivləşdirdiyindən,
sağ və sol yarımkürələrin fəaliyyətini
tarazlaşdırdığından, yaradıcılıq
qabiliyyətini yüksəldir, müxtəlif çətin
problemləri asanlıqla həll etməyə şərait
yaradır.
Son 270 ildə yaşamış məşhur teatr xadimlərinin
ömür uzunluğunu müqayisə edən İsveç həkimləri
bu qənaətə gəlib ki, komiklər tragiklərdən
çox yaşayır.
Gülüşü öyrənən Beynəlxalq cəmiyyətin
konqreslərinin birində ictimaiyyətə
açıqlandı ki, xərçəngə tutulanların
arasında tez-tez güldürülənlər ciddi nəzarətdə
olanlara nisbətən faizlə daha çox yaşayır.
XVII yüzillikdə avropalı həkimlər guya deyib
ki, şəhərə bir təlxəyin gəlməsi dərman
yüklü on qatırın gəlməsindən səhhət
üçün daha faydalıdır.
Qızılcalı uşaqları qıdıqlayıb
güldürməklə müalicə etmək ənənəsi
də var.
Yaponiyada vərəm xəstələrinə
böyük uğurla gülüş müalicəsi tətbiq
edirlər.
Yoxlamaların nəticəsi göstərir ki,
imtahanqabağı çox gülənlər yaxşı qiymət
alır.
ABŞ-da astronavt seçimində ilk növbədə
onun yumor zövqünün olub-olmaması yoxlanır. Aktyor və
ssenarist Çarlz Metkaff onlarla "yumorobika"
adlandırdığı gülüş seminarları
keçir.
İnsanın gülmək stajı
ağlamağından azdır. Hələ indiyə qədər
əslən azərbaycanlı olan Zərdüşt
(İbrahim) Peyğəmbərdən başqa, heç kəs
dünyaya gələndə gülməyib. Sinaqoqda gülməyin yasaq olduğu qanunu
doğulduğu andan danışmağa başlayan İsa
Peyğəmbər 40 günlüyündə pozdu,
qığıltı ilə güldü. Məlumdur
ki, gülümsəməyə çağa birinci 4-8 həftəsində
başlayır və ancaq üçüncü ayının
axırlarında gülə bilir. Uşağın
şitliyi tutduğu vaxt isə 6 yaşına təsadüf
edir, hər gün 300 dəfə gülür. Ağlı başında olan adamların hər
gün orta hesabla 15 dəfə dodağı qaçır.
Bəşər tarixi boyu çox az adam da
bu dünyasını dəyişəndə gülüb. Ona görə də hələ ən qədim
zamanlardan gülüşə xüsusi diqqət
ayırıblar. Ərəstun deyirdi ki,
"gülüş bütün canlı məxluqlardan təkcə
insana məxsusdur". Bu o demək idi ki,
gülüş İlahinin insana verdiyi ali
ruhi lütfdür.
Mirzə
İbrahimov yazırdı: "Komik və satirik əsərlər
bizdə Orta əsrlərdən başlayaraq həcv
formasında inkişaf etmişdir. Həcv, əsasən,
geniş ictimai mündəricəyə, dərin tənqidi,
öldürücü xüsusiyyətə malik olmuşdur.
İndi ictimai məzmunlu həcvi
söyüş və şəxsi nifrətin ifadəsi kimi
izah etmək halları olduqca yanlış və ədəbiyyat
tariximiz üçün zərərlidir. Xeyr,
həcvi ancaq bir adama qarşı şəxsi nifrət motivləri
ilə izah etmək olmaz. Ümumiyyətlə,
Şərq ədəbiyyatı, bilxassə Azərbaycan ədəbiyyatının
tarixi inkişaf şəraiti və xüsusiyyətləri
gülüşün, satiranın həcv şəklində
meydana çıxmasına səbəb olmuşdur". (Xəlqilik və realizm cəbhəsindən. Bakı, Azərnəşr, 1961, s.15-16).
Özü kitabını "Canlı lətifələr,
əhvalatlar, deyimlər" adlandırsa da, Əjdər Ol
gündəlik, xatirə, həcv, həzəl, lətifə,
hikmət və məqam janrlarını birləşdirməklə
Azərbaycan ədəbiyyatında yeni janr yaratmağa müvəffəq
olub. Mərkəzdə müəllif olmaqla əksəriyyətimizin
yaxşı tanıdığı adamları bizə təsvir
və təhkiyəsində heç bir "kimyəvi təmizləmə"
aparmadan qısa, əsasən gülüş doğuran
yöndən təqdim edir.
Əjdər əslən şirvanlıdır,
şirvanlılara məxsus təbii gülüş yaratmaq
istedadı gendəngəlmədir. Bu istedad
şirvanlıların həm qılıncı, həm də
qalxanıdır. Mən AzTV-də işləyəndə
qonşu redaksiyanın redaktoru heyrət dolu təəccüblə
belə bir hadisə danışdı ki, Şamaxıda
dünən axşam çəkilişi qurtarıb
qayıdanda yolda maşınımız xarab oldu. Yağış da şıdırğı
yağırdı. Sürücü kədərlə dedi
ki, deyəsən, səhərəcən maşında gecələməli
olacağıq. Bizimlə çəkilişə getmiş
xanımın zavallı halına baxıb dedim: "Başqa
çıxış yolu yoxdu?" - Çıxış
yolu var ey, ehtiyat detalı yoxdu. - Yoxdu, gedək tapaq da.
Yağışdan qoruna-qoruna yoldan xeyli kənarda, uzaqdan
gələn işığa tərəf qaça-qaça
getdik. Birtəhər ora çatıb hasarın
qapısını döyəclədik. Çığırdıq.
Hay verən olmadı. Mən tamamilə
islanıb cücəyə dönmüşdüm. Qəzəbimi
boğsam da, görünür, o qədər də müvəffəq
olmamışdım, odur ki, səsim bərkdən
çıxdı: "Burada bir kişi var, ya yox?". Qapı açıldı,
evin işığı bayıra düşdü,
yağışın şiddətini əyani gördük.
Bir oğlan uşağı idi, 5-6 yaşı
olardı. Sualımı bir az aşağı səslə
təkrarladım: "A bala, evdə bir kişi var, ya yox?". Düz gözümün içinə cəsarətlə
baxıb ötkəm səslə dedi: "Gələn
kişidirsə, evdə kişi tapılar. Gəlin içəri!". Söz adamı olduğum
üçün tutuldum. Qəfil və sərrast cavabdan
ayaqlarım yerə yapışdı...
Uşağın
atası iş dalıyca gedibmiş, evdə yoxmuş. Sürücü detalı göstərdi. Uşaq bizi atasının qarajına gətirdi, ehtiyat
hissələrini töküb-töküşdürüb,
axtardığımızı tapdıq. Detalın
pulunu da götürmədi. Sürücü
maşını sahmana saldı, vaxtında evə
sağ-salamat çatdıq. Uşağın
səsi hələ də qulağımdadır. Bilirdim
şirvanlılar şən və hazırcavabdır, daha beləsini
təsəvvür də etməzdim...
...Alimlər
gülüşü belə çeşidləyib; şən
və kədərli, xoş və əsəbi,
ağıllı və səfeh (buna türkiyəlilər
"eşek şakası" deyir), məğrur və əskik,
təsiredici və turşumuş, dəqiq və mücərrəd,
uydurucu və səksəndirici, təhqiredici və ruhverici,
abırsız və ədəbli, səmimi və iynəli,
ironik və türkəsaya, öldürücü və
islahedici, zərif və qaba, ikibaşlı və bəsit... və
sair və ilaxır.
Belə bir elmi hipoteza var ki, insanın mərkəzi sinir
sistemində "gülüş zonası" mövcuddur, əsəb
mərkəzləri onu gah aktivləşdirir, ya da ləngidir. Gülüş
şərti və qeyri-şərti refleksdir. Şərti
refleksə gülməli materialın mütaliəsi nümunə
ola bilər. Qeyri-şərti
refleks isə bədənin yuxarı hissələrinin
qıdıqlanması ilə yaranan gülməyə
misaldır.
İnsanın
xarici görkəmi; üzü, bədən quruluşu, əl-qol
hərəkətləri, mimikası gülməli ola bilər. Komiklik isə onun
düşüncə tərzindən, yəni
düşüncəsinin məntiqsizliyindən, başqa
sözlə, kəmağıllılığından,
xarakterindən və mənəvi həyatından, cəhdlərindən,
istək və məqsədlərindən yaranır.
Səs
çıxarmadan gülən və ağlayanlar
dodaqlarının və gözlərinin deyil,
qaşlarının hərəkətindən bilinir, qaşlar
bir-birinə yaxınlaşırsa, həmin adam
ağlayır, yuxarı qalxırsa, deməli gülür.
Gülüşün üstünlüklərini saymaqla
qurtarmaz. Adamı tanımaq istəyirsənsə, onun necə
gülməyinə bax, onu təyin etmək üçün
yoldaşlıq eləyib bir pud duz yeməyinizə ehtiyac
qalmır, o saat görürsən ki, hansı yuvanın
quşudur. Nə qədər gizləməyə
çalışsa da, adamın gülməyi onun xarakterini
büruzə verir. Psixikaya gülüş
xoş təsir edərək onu yumşaldır, beyinin kəskin
senzurasından çıxarır. Psixoloqlar
deyir ki, gülüş qədər adamı tanımaq
üçün ikinci hal yoxdur. Xəstə
və qapalı adamlar nadir halda gülür, adətən
gülümsünürlər.
Əjdər Olun kitabı bizə bu fürsəti verir
ki, həm lətifələrdəki obrazları, həm də
oxuyub gülənləri tanıyaq, başqa sözlə,
özümüzə və bir-birimizə bələd olaq.
27 avqust 2019-cu il
Hacı Firudin QURBANSOY
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 21 dekabr.- S.22-23.