Sözün bahar fəsli

Ustad şair Rəsul Rzaya

Bir bahar səhəri,

Quşların nəğmələri,

Sübhün gözlərindən

Şehi silirdi.

Qoşulub bu səhərə

buludlar gülür,

yarpaqlar sevinirdi.

Candan can qopmuşdu o gün,

Cana can hopmuşdu o gün.

Körpə qığıltınla həyat ayılmışdı,

Göyçayda Ana qucağında.

Ata ocağında,

Bir tonqal da qalanmışdı,

Gəlişinlə.

Gəldin…

Dünyaya adını gətirdin,

Anandan atanın andını gətirdin.

Adını elçi qoydular,

xoş xəbər elçisiydin axı.

Kənd qapı-qapı döyülmüşdü,

oğul müjdəsiylə.

Sənə elçi adını verənlər

bilmirdilər,

gələcəyin elçilik edəcək zamana.

Bilmirdilər, şeirlərin körpü olacaq

dünəndən - sabaha.

Təvəkkül Allaha,

vermişdilər Rəsul adını sənə.

sənə verilənə,

möhür vurdun göyqanadlı düşüncələrinlə.

Solmadı sözlərinin rəngi.

"Rənglər silsiləsi"ndən boylandı,

talelərin ahəngi.

Sənə fərqsizdi millətlərin irqi.

Bəşərin vicdanından asdığın insan şəkli,

insanı özünə endirdi,

özündən qaldırdı,

düşündürdü,

düşündürür,

düşündürəcək.

Gələcək,

şeirinlə gələcək,

sübhün görüşünə.

Şeirlərinlə sevgi toxumu əkdin,

gələcəyin bətninə.

O sevgidi göyərir,

budaqlayır,

yarpaqlayır.

Hər il zaman üstünü torpaqlayır,

yenə boy verir şeirlərin

dərinliklərindən ürəklərin.

"Qızılgül olmayaydı" əsərindən

Oxucun qönçə ətrini duydu, şair!

Sənə öz sözlərindən

Zaman sevgi abidəsi qoydu, şair!

Bu gün,

O abidənin önündə

Əyilir ölüm.

Torpağına söykənən

çinar ömrün

elə kölgə salır ki, altına.

May yağışı yağır kölgəndən

Şeirimizin quraqlığına.

Elnur Uğur Abdiyev

Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 2 fevral.- S.30.