Bu həyat "tay-taya"
üstəymiş sən demə...
Uşaqlar, cavanlar (lap ixtiyarlar
da) taylarını tapanda dostluqlar sədaqət, dəyanət
hərarəti yaratmaq
üçün çaxmaqlanır,
qovlanırmış...
Ömür-gün sevdasına çıxanların
ulduzları ulduzlarıyla
barışanda məhəbbətləri
bir ömürlük alovlanırmış.
Məsləklər özləri də mənəvi taylar kimidi.
Öz peşəsinə tuş gələ bilənlər
də əqidələri
uğrunda bütövlənir,
büləvlənirlər...
...Kəndimizdə (indiki erməni tapdağındakı
Əskipara) ləzgi Məhəmməd adlı
dəmirçi vardı.
Hər dəfə Körüyünü
basmamış sinəsindən
eyni kəlmələr
havalanırdı. Allahın, Məhəmmədin
köməyilə köməyə
gəlmək istəyirəm.
Uşaq olsam da onun
dəmirçi kürəsindən
kəndə evlərinin
zirzələrinin, maşalarının,
qıfıl və açarlarının doğulduğunu
başa düşürdüm.
Sözlərinin mənasını yeniyetmə çağlarımın
birində anladım
(ilk məhəbbətin bənövşəvarı
bəndinə düşüb,
ilk şeirimi yazmağa
hazırlaşanda).
Sonradan dərk
etdim ki, içinə düşdüyümüz
Yer kürəsinin özü də canına daraşmış
insanlar üçün
bir növ dəmirçi kürəsiymiş. Fəsillərinin istisi-soyuğu ilə onları bərkidir, çətinlikləri ilə
döyəcləyə-döyəcləyə
dostluğa, sevgiyə,
məsləklərə layiq
insanlar yaratmaq istəyirmiş.
Günlərin bir günü (sinəmin dəmirçi kürəsinə döndüyü
zaman) ömrümü
söz cilalamağa, kəlmə döyəcləməyə
həsr edəcəyimi
anladım. Şeir-sənət məhəbbətinin qanıma işlədiyini başa düşdüm.
Bundan geriyə yol olmadığınısa ustad
şair (zamanın bir ömürlük sazını və sözünü əlindən
aldığı) Borsunlu
Məzahir Daşqının
bircə misrası bunu dərk etməyimə bəs elədi: "Məhəbbət
qandasa, silmək çətindi".
O zamandan bugünkü ömrümə kimi sinəmi körüyə
çevirmişəm. Şeirlər, hekayələr, romanlar bişirib-düşürmüşəm.
Dəmirçi kürəsində döyə-döyə, bəyənilə-bəyənilə,
döyülə-döyülə.
Bir zamanlar
(ilk "Payız" şeirim
çap olunan zaman) universitet müəllimlərimdən biri
mənə uca bir zirvəni göstərib demişdi, şeirin sənətin şöhrət tərəfi
tez, zəhmət tərəfi gec görünür. Zəhmət tərəfinin yolu-izi
olmayan zirvələrə
qalxmağın nə
olduğunu anlamışdım.
Səksən yaşımı haqladığımı
anlayıram. Amma zirvə yolçuluğumun
hansı mənzilində
olduğunu yox. (Yazarlara həmin
yeri əsərləri
zamanın sınağından
çıxandan sonra göstərir. Buna Sarı Vaqif nə daralır, nə də saralır). Rəfiq Zəkanın bir
dəfə Zaqatalada qonaq evindəki bir zarafatını yadıma salıram. Bizə məclis açmış
Qurban kişiyə
"təşəkkürünü"
belə bildirmişdi.
- Deyirsən yetmiş yaşım var. Bir köpəkoğlu sənə
həmin yaşı verməz. Çox verər-çox verərlər altmış
doqquz.
Bundan xəbərdar dostlarımın
biri də mənə həmin şəkildə təskinlik
verdi.
- Cavan oğlana oxşayırsan. Sənə çox verərlər-çox
verərlər yetmiş
səkkiz.
Vaqif Nəsib
Ömrə bayatı üstə
Biçilmiş otlaqlara
Soyqun, tay, taya,
Tay, taya...
Seçilmiş dosluqlara
Uyğun
tay-taya,
tay-taya...
ölçülmüş məsləklərə
ürək hey maya,
hey maya...
Ömrüm, günüm
biçildi də,
dostum, günüm
seçildi də,
Az gedib də
Üz gedib də
dərə, təpə
düz gedib də
Axır
ki, səksən yaşıma
Çatdım taytaya, taytaya.
Cəlaləddin Rumi Mövlanəyə
İnsanlığa güzar yeri torpağı,
azar yeri,
bezar yeri torpağı
Yaranışa məzar yeri torpağı, -
Hardan düşdük
dünya kəndə
bilinməz,
(cırlaşmada nəslimiz,
Gorlaşmada əslimiz).
Fırlanırıq bir sıxılmış yumruda
gah cücəyik
gah da onda yumurta,
Özümüztək sirlərini yumur da
Varı, yoxu düşüb bəndə, bilinməz.
("aldıqca nəfəsimiz,
aldıqca nəfəsimiz").
Gözlərimiz
babaların gözüdür,
sözlərimiz
ataların sözüdür,
Onun özü
astarı, ya üzüdür,
Sənmi
məndə,
mənmi səndə
bilinməz.
("qaldıqca qəfəsimiz,
qaldıqca qəfəsimiz").
Əskiparaya
Nə deyim, kirvəyə, - dönüb,
Vəhşilik zirvəyə dönüb,
Qara çərçivəyə dönüb
Kösövlənmiş talvarları.
(evlər qara
ağı-ağı).
Məbədi keşişlik olub,
Varı,
yoxu dişlik olub,
Bulaq üstü şişlik olub
Qoyun, quzu,
mal varları.
(Həndəvəri yağı-yağı).
Kərəm yanıb Əsli
qalıb,
Əskiparam yaşlı qalıb,
Kəndirlərdən asılı qalıb
Uşaqların şalvarları.
(böyüsünlər dağlı-dağlı
Heyf alsınlar
haqlı-haqlı).
Oğluma və oğullara
Ömürlərə qarşı ömür eyləmə,
Ana arzusunu kömür
eyləmə.
Günahkar balatək basma körüyü,
Yandırma,
Yanarsan bir ömür boyu.
Şəvə tellərinə ələmə
qarı,
Dərdinlə, sərinlə eləmə
qarı.
Sırsıra olmasın bir cüt hörüyü,
Dondurma,
Donarsan bir ömür boyu.
Ana ürəyini oxuyanların
Durar arxasında
hürr, ulu dağlar.
Ana ürəyinə toxunanların
Üstündə həmişə bir bulud ağlar.
***
Böyük şair, yüksək
musiqi təhsilli
Vaqif Səmədoğlu kefinin
dördnala çapdığı
zamanlarda
köhlən kimi kişnəyə də bilirdi.
Yerin Borçalı üzündə,
Onun al-yaşıl düzündə
Bir at ömrünü yəhərtək
atmışdı,
Əcəl köhlənə yetişib
Atdan salmışdı.
Səmədoğlu da
Sevincini
nal kimi töküb
Torpaqda kök atıb qalmışdı.
Ata ehtiramla baş əyə bilmirdi
Heç
yerinə də kişnəyə bilmirdi
Ona görə həmin an
Borçalı atlarının
Kişnərtisi kökdən düşüb
laxlamışdı.
Bakıya
qədər mısmırıq
sallayıb
Borçalıdakı ata
Yas saxlamışdı...
***
Həm bəhrəmiz,
həm dəhrəmiz,
həm kirkirə,
həm cəhrəmiz,
həm nəhrimiz,
həm nəhrəmiz
dəli zaman.
Həm bitirən,
həm bitirən,
həm gətirən,
həm ötürən,
həm yetirən,
həm itirən
aman, aman.
Həm gəmirdi,
həm sümürdü,
həm xəmirdi,
həm dəmirdi,
həm ömürdü,
həm kömürdü
yaman-yaman.
Dan yerimiz,
can yerimiz.
Döyüşəndə
Qan yerimiz
Dəyirmi
Xırman
yerimiz
Bizlər
həşəm,
Saman, saman.
***
Görəsən dururmu
Əskipara məzarlığının
simsar ağacları?
Qızıl gülləyə gəlmiş
Üç eloğluya doğmalaşan
Cır nar ağacları
Mahmudu, Adıgözəli Hasanı
Quş dili,
Bulaq şırıltısı
Yarpaq pıçıltısıyla
Tovladılar.
Meşənin üç qaçağını
Cəbhəyə səfərbər adıyla
"ovladılar",
Bayıl
türməsində qızıl
gülləyə gətirdilər,
Məzar
yerlərini də
İlim-ilim itirdilər.
Nə yaxşı Əskipara məzarlığında
Boy göstərdi üç
nar ağacı.
Üç şenlik oğlunun
Simsar ağacı.
Bir dəfndə mərəkəyə
dedi
Mehdi oğlu Hasan, - bu dərdin
yaşıdı.
Elə bilinən
Bu üç nar ağacı Mahmudun
Adıgözəlin, Hasanın
başdaşıdı,
başım haqqı,
üç batmış
başın haqqı.
***
Nəcəf dayı
Çöl işindən gələndən
sonra,
Oxqayıyla dincələndən sonra
Götürüb yerdə qalan gücünü,
Bir də bülövünü
ülgücünü
Köşkünə yetişərdi.
Sağğallılar salam
verərdi
Sağyola,
O da əleykiylə bala-bala
Haləhval tutardı ülgüc
çala-çala
Biz uşaqlar da
Növbəyə düzərdik yaşımızı,
Nəcəf dayı üç
yumurtaya
Qırxardı "yumurta" başımızı.
Haqqımızdan
Ya üç cücə çıxardı
Həyət-bacasında
Ya qayğanaq
Biş-düş olardı.
Sonralar hər o zamana
Boylananda
Nəcəf dayı yadigarı
Kəkillərimizlə
(kəkilli şəkillərimizlə)
Görüş olardı...
Vaqif Nəsib Sarıhüseynoğlu
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.-
16 fevral.- S.26.