Sənsiz soyuq dəyir gecələrimə
Daha hər çağırışı dinliyəmmirəm,
Ağzım yaman yerdə dirənib dağa.
Sənsiz ürəyimə
söz deyəmmirəm,
Başlayır özünü yumruqlamağa.
Karvan səsidimi
yenə yüksələn
-
Ağ varaq önündə bir səhra kimi.
Sənsiz bir dəvəyəm, ərəbi
ölən -
Qalmışam səhrada müqəvva kimi.
Durum necə
girim, necə, yerimə?
Olan-qalanı
da qəm ayaqlayır.
Sənsiz soyuq dəyir gecələrimə.
Bulud yatağında
Ay sayaqlayır...
Qayıt ömrümə
sən
Diqqət hədəfisən
hələ çoxunun,
Elə ki, bu qayğı bezdirər səni -
Həyat yenə
alar dalğalarına
Başsız qayıq kimi gəzdirər səni.
Büdrəyə-büdrəyə keçib
gəldiyin
Bu əyri yollardan doyduğun zaman -
Yatan ürəyini ayılda bilsən
Küsülü illərin
toranlığından -
Sıyrılıb gün kimi, çıxıb gün kimi
Əsl bayram kimu, toy-düyün kimi
Qayıt ömrümə
sən! -
Qayıda bilsən!
Ana həsrətinlə
körpə quzu tək
Görüş yollarında ayaq döyürsən.
Soyuyub soluxan qütb ulduzutək
Üzümə əlacsız gülümsəyirsən.
Mənə bu uzaqlıq - illi-əsrli!
mənə bu soyuqluq - qılınc kəsərli!
Günəş ol - mən işıq arzulayıram,
Ömrümə yaraşıq arzulayıram.
Əgər nəfəsinlə
isidib məni,
Donan ürəyimi oyada bilsən -
Od kimi, nur kimi, hərarət
kimi
Məhəbbət adlanan cəsarət kimi
Əvvəlki ürəklə,
əvvəlki qəmlə,
Əvvəlki sirr dolu şirin aləmlə
Qayıt ömrümə
sən! -
Qayıda bilsən!
Ötəri buludtək
dolmağa nə var,
Ömür istəyirəm gurşadla
yağsın.
Dünyada arxasız
qalmağa nə var -
Heç kəs məhəbbətdən yetim
qalmasın!
Nəğmə aparmısan
özünlə birgə
-
Ömrüm səssiz qalıb, sədasız qalıb.
Dəniz aparmısan
gözünlə birgə
-
Ürəyim tufansız, dalğasız
qalıb.
Bir iblis qanıma yaman giribdir,
Çeşmə ürəyimi lilləndiribdir.
Nələr çəkməmişəm
bu yolda, bilsən...
Ağrı-acıları unutdurmağa,
İkimiz isti bir yuva qurmağa
Çıxım yollarına
sənə tuş kimi -
Hardasan?
Qanadlan qaranquş
kimi
Qayıt ömrümə
sən! -
Qayıda bilsən!
Dünya haqqında
qoşma
Nə müddətdi
üz sürtürəm
üzünə,
Köksü geniş, yolları dar dünyadı.
Ana deyib baş qoymuşam dizinə,
Can desə də, bietibar dünyadı.
Uşaq olub şirni aldım əlindən,
Cavan olub yerə dəydim belindən,
Baş açmadım
fitnəsindən, felindən,
Qəmində gül, gülündə qar dünyadı.
Göz qamaşır
günəşinin gözünə,
Evindəyik, nə deyək ki, üzünə?
Eh, məni də oxşadıbdı özünə,
Yazda xəzan, qışda bahar dünyadı.
Kimə yoldu, kimə yükdü, kimə at,
Kimə dostdu, kimə yardı, kimə yad,
Nar bağına oxşayırsa kainat
Qoynundakı ən şirin nar dünyadı.
Onun bulaq dodaqları bizik, biz,
Onun yarpaq qulaqları bizik, biz,
Onun torpaq qonaqları bizik, biz,
Gözü gülər, köksü ağlar dünyadı.
Milyon-milyon yuva quran o quşdu,
Milyon-milyon sorğulardan sovuşdu.
Asta yeri, dörd yan eniş-yoxuşdu,
Ömür kimi çox nahamvar dünyadı.
Yiyə çıxan
ona görən kim idi?!
Küləkləri talelərin
simidi;
Gah müdriklər,
gah keflilər kimidi,
Gahdan ayıq, gahdan xumar dünyadı.
Ey Səyavuş, oddan köynək geyirik,
Yarat deyə, ömrümüzü yeyirik;
İnanma ki, qoca dünya deyirik,
Əlində gül,
dilində yar dünyadı...
Bu gələn
qatar
Dilsiz baxışlarda
dil açır bahar,
Çiçəyə bələnər
dünya deyirəm;
İlk görüş
gətirir bu gələn qatar,
İlk görüş
gətirir...
Mən gözləyirəm.
Yayı qarşılayır
nərgizli dağlar,
İstək olan yerdə nə kədər, nə qəm;
Məhəbbət gətirir
bu gələn qatar,
Məhəbbət gətirir...
Mən gözləyirəm.
Payız yağışına
qoşulur bağlar,
Hər qonan yarpaqda inildəyirəm;
Göz yaşı
gətirir bu gələn qatar,
Göz yaşı
gətirir...
Mən gözləyirəm.
Rəhmlə, hüznlə
səpələnir qar,
Kəfənə bələnir
gözümdə aləm;
Ayrılıq gətirir
bu gələn qatar,
Ayrılıq gətirir...
Mən gözləyirəm.
Pəncərə önünə
həmişə sən
gəl
Saçın dan yeritək şehdə yuyunsun,
Sən oyan nəğməli quşlardan əvvəl.
Qəlbimin dərdləri
bir az
uyusun,
Pəncərə önünə həmişə
sən gəl.
Bu təmiz, bu sadə təbiətinlə
Ucal gözlərimdə, göylərə
yüksəl.
Məni yandırmağa
məhəbbətinlə
Pəncərə önünə həmişə
sən gəl.
Dünyaya qəlbimdən
baxır pəncərəm,
Onun gözlərinə dəyməz
kənar əl.
Qəlbimdən dünyaya
baxmaq istəsəm -
Pəncərə önünə həmişə
sən gəl.
Eh, yenə həsrətin gözümə dəydi
Yarpaqlar töküldü
yağış, qar kimi,
Meşəni həsrətə bələdi
payız.
İl boyu yazdığı məktublardımı
-
Eşqini torpağa ələdi payız?
Sənin həsrətinə
büründü aləm,
O qumral saçların gözümə
dəydi.
Düşən yarpaqların
biri deyirəm,
Məktuba dönəydi, səndən
gələydi.
Sözümü doğru
bil, səmimiyyət bil,
Dünya bağışlamaz
hər avaz mənə;
Məhəbbət xətrinə
qismətim deyil,
Nəzakət xətrinə məktub yaz mənə.
Yaz, Xəzər eşqi var - sənsiz hönkürən,
Sən keçən
yerlərin kefi duruldu;
Sən minən
avtobus bildimi görən
Şəhərin ən şirin mahnısı oldu!
Yaz, ömrün yolunu qəfildən kəsən
Bir qəfil məhəbbət
ağrılarından.
Yaz,bircə qızının
üstünə əsən
Dalğasaç ananın intizarından.
Yetər, üzdü
məni adilik, yetər!
Qeyri-adiliyə əvəz ol, əvəz.
Eh, səni aldatmaq - ölümdən
betər,
Özümü aldatmaq
- ağlıma gəlməz!
Sərin ahlarımı
öpsün duman, çən,
Bir də bu intizar
düşərmi ələ?
Səni tanımışam
- sevdiyim gündən,
Özümü tanıya bilmirəm hələ.
Yaz... nədən dərdini udar, ovudar,
Eşqin ayağına döşənər
insan?
Onu sevənləri atar, unudar,
Onu sevməyəni düşünər
insan?
Özgədən umuruq sevincimizi,
Karıq qəlbimizin bayram səsinə.
Görə bilməyirik
öz incimizi,
Möhtacıq özgələr
sədəqəsinə!
Bir payız saraldı - gözündə
bahar,
Yay günü qəfildən
yağan qaram mən.
Şeirlər qalırsa
səndan yadigar -
Bəxtimə gör necə minnətdaram mən.
Uzaq duyğuların
dalğası kimi,
Hərdən pəncərəmə külək
dəyirdi.
Saralan bir nərgiz topası kimi,
Günəş də mənimtək qəribsəyirdi.
Məktub yaz, əzizim, məktub yaz mənə,
Onu qəlbim kimi açım oxuyum.
Bir dəfə, beş dəfə,
on dəfə yenə
Öpüm, gözlərimin
üstünə qoyum...
Səyavuş Sərxanlı
Təqdim etdi: Tural ADIŞİRİN
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 6 iyul.- S.25.