Mümkün olanın ən yaxşısı...
Həyat bəzən hekayələrdən, filmlərdən və yuxulardan daha çox qəribə olur...
"2016-cı ilin oktyabr
ayı idi. AMEA-nın Mərkəzi Elmi Kitabxanasında
Doktorantura imtahanlarına hazırlaşırdım. Gələcəklə bağlı şübhələrim,
qorxularım var idi. Elə indi də var. Təsadüfən
gördüm ki, kitabxanada tədbirdir. Hansısa
yazıçının imza günüdür. Ədəbiyyata olan sevgim məni ora çəkdi.
Sən demə, dünyaca məşhur iranlı
yazıçı Mustafa Məsturla görüş imiş.
Təəssüf ki, çox gec - tədbirin
sonunda xəbərim olmuşdu. Sadəcə,
kitab imzalada biləcək qədər zaman var idi. Amma bu qısa zaman belə, onun təsirinə
düşməyimə bəs etmişdi. Kitabımı
imzaladı. Getmədim, kənarda durub onu
izlədim. Müsbət enerjisindən və qəribə
aurasından bir az da "udmaq" istəyirdim.
Hiss elədi. Birdən kitabımı yenidən istədi və
kənara əlavə bir not yazdı: "Həyatın məsum,
mənalı və işıqlı tərəfində
dayanmış..." (O bütün qadınları belə
adlandırır). Sonra getdi... Amma mən onun təsirindən
çıxa bilmirdim. Rəfiqəmə dedim ki, bilmirəm
necə, nə vaxt, harda, amma biz onunla yenidən
görüşəcəyik və gələn dəfə
daha çox danışmaq imkanımız olacaq...
Qısa müddət sonra
işə düzəldim və ilk işim Mustafa Məsturun
müsahibəsini yığmaq oldu. Daha sonra onun əsərlərinin
tərcüməçisi Ariz Tarverdiyevlə müsahibə
etdim. Öyrəndim ki, Məsturun da sevimli
yazıçısı Selincer imiş. Məni təsirə
salan enerjinin səbəbini az da olsa
anladım. İndi 2017-ci ilin oktyabr
ayıdır. Bir il keçib. Dünən Mustafa Məsturdan müsahibə
aldım. Daha çox danışmaq imkanımız
oldu... Heç nə deməmiş məni
xatırladı. O, doğrudan da, möhtəşəm
insandır. Mən isə onun yazdığı kimi həmişə
həyatın məsum, mənalı və işıqlı tərəfində
dayanmağa çalışacam...".
Bu cümlələri Mustafa
Məstur Bakıya sonuncu dəfə - 2017-ci ildə gəldiyi
zaman yazmışdım. Lakin qarşıda bizi daha çox
söhbətləşmək imkanları gözlədiyindən
xəbərsiz imişəm. Belə ki,
sevdiyim yazıçı 21-25 iyul tarixlərində yenidən
Bakıda qonaq oldu. Müəllifin
kitablarını çap edən Parlaq İmzalar Nəşriyyatı
bu fürsəti dəyərləndirərək oxucularla
görüş təşkil etdi. Görüş
qapalı olsa da, xeyli insan gəlmişdi. Onlardan
bəziləri Məsturu tanıyanlar olsa da, aralarında bu
yazıçını kəşf etməyə gələnlər
də var idi. Mənə elə gəlir
ki, xeyli məmnun ayrıldılar. Çünki
onunla həmsöhbət olub, sözlərindən təsirlənməmək
hardasa mümkünsüzdür. Əvvəlcə son
yaradıcılıq işlərindən danışan Məstur
qadınlarla bağlı layihəsi haqqında məlumat verdi:
- Bu layihə 20 ay əvvəl
başlayıb. İlk olaraq mən gecəyarısı
küçədə təkbaşına gəzmək istəyən
bir qız barəsində qısa hekayə yazdım. Nadia adlı bir qız anidən qərar verir ki, gecəyarısı
küçəyə çıxıb gəzmək istəyir.
O, müəyyən olunmuş yerə gedib qayıdana kimi
yüzdən çox kişi tərəfindən
narahat edilir. Bu hekayə maraqla
qarşılandı və çoxlu qadın mənə
oxşar problemlərlə bağlı yazmağa
başladı. Anladım ki,
qadınların çoxlu başqa çətinlikləri var.
Bundan sonra bir neçə qadınla onların həyatları
barəsində danışdım. Və qərara
aldım ki, onlar haqqında qısa hekayələr yazım.
Beləcə, o vaxtdan indiyə qədər 9
hekayə yazmışam. Onlardan bəziləri
yazıçı təxəyyülü, bəziləri isə
real həyat hadisələri əsasında yazılıb.
Lakin düşünürəm ki, bu layihə hələ 4-5 il davam edəcək. Bu müddət
ərzində otuz hekayə yazmağı
planlaşdırmışam. Onu da deməliyəm
ki, öz həyatını danışan qadınlar
arasında elə hekayələr var idi ki, mən onları
yaza bilmədim. Məncə, bu mənim zəifliyimdir.
Bu hekayələri qələmə almaqda
çox gücsüz idim. Hekayələr özünü
sataraq pul qazanan, həyat yoldaşları şəhid olan,
tacizə uğrayan, tələbəlik həyatı
yaşayan və evdarlıq edən qadınlardan bəhs edir.
Onların yazılmasında iki əsas məqsəd
var. Birincisi, mübarizə apararaq öz divarlarını
aşan və digər insanlara örnək olan, ikincisi isə
öz mücadilələrində məğlub sayılsalar
belə, həyatları, əzmkarlıqları ilə
başqalarına ilham mənbəyi olan qadınların hekayəsini
yazmaqdır. Hər iki halda onlar öz həmcinslərinə
yol göstərən, qaranlıqlarda mayak rolunu oynayan
insanlardır. Otuz hekayə təxminən dörd yüz
səhifə olacaq və fikrimcə, bununla mən
qadınların problemlərini az da olsa əhatə
edə biləcəm. Hər hekayə bir
qadının adıyla bağlıdır və bir epiqrafla
başlayır. Məsələn, Nadia, Süməyya, Fəriba,
Aida, Hümeyra, Dünya və s.
"Fəriba" hekayəsində qəhrəman
evdar qadındır və məşğuliyyəti ev işləri ilə məşğul olmaq
uşaqlarının, həyat yoldaşının qeydinə
qalmaqdır. Müəllif onu daima hərəkətdə
olan, bəzən sürətlənib bəzən isə
yavaşlayan qatara bənzədir. Və
hekayənin bir yerində yazıçı mövzuya daxil
olaraq öz qəhrəmanının halına acıyır.
Onu bağrına basmaq, qucaqlamaq istəyir: "Təəssüf
edirəm ki, bu cansıxıcı hesabatı bir daha kəsməli
oldum, amma imkanım olsaydı, yəni mümkün olsaydı,
daha doğrusu, icazə verilsəydi, gedib onu sakitləşdirmək
istəyərdim...".
Lakin öz obrazlarının həyatlarına
müdaxilə edən müəlliflərin əksinə,
yazıçı qəhrəmanın, hətta nə
düşündüyü barədə belə, məlumatsız
olduğunu bildirir: "...Beləliklə, o səhər mən
Şağayeg yaşayış kompleksinin qarşısında
oturmuş olsam da, əslində, Fəribanın yanında idim
və onun üzünə baxırdım. Amma onun fikirlərini
oxuya bilmirdim, nə düşündüyü barədə
heç bir ehtimalım yox idi...".
Qadınlarla bağlı
layihəsi haqqında danışdıqdan sonra oxucuların
suallarını cavablandıran Məsturun ən yaddaqalan fikirlərindən
biri də filmlə kitabı müqayisə edərkən
kitabı daha çox üstün tutması və onu əsrlərlə
sakit, uzun yol qət edən tısbağaya bənzətməsi
idi.
Xoşbəxtlikdən, daha sonra eynilə
3 il əvvəl dediyim kimi, onunla daha
çox danışmaq imkanımız oldu. Nəyə görə
qadınlarla bağlı mövzuda bu qədər həssas
olduğunu soruşduqda isə cavab verdi ki,
qadınlar dünyanın işıqlı, aydın və məsum
tərəfində dayanıblar. Əgər
qaranlıq tərəfdədirlərsə, deməli,
onları həmin yola kişilər çəkiblər.
Daha sonra "Mümkün
olanın ən yaxşısı" kitabı və həmin
kitabla bağlı türk dərgilərindən birinə
verdiyi müsahibəsi haqqında danışdıq.
Kitab bir-birilə əlaqəli altı
şəhərin (Şiraz, Tehran, Bəndər-Ənzəli,
Məşhəd, Əhvaz, İsfahan) və bununla
yanaşı, başlarına müxtəlif hadisələr gələn
insanların hekayəsindən bəhs edir. Hər hekayədə mütləq "mümkün
olanın ən yaxşısı" ifadəsinə rast gəlinir.
Kitabdakı hekayələr arasında ən diqqətçəkən
isə "Bəndər-Ənzəli"dir. "Bəndər-Ənzəli"
zahirən aşiqanə bir hekayə kimi görünsə də,
əslində, müharibə əleyhinə hekayədir.
Hekayənin qəhrəmanı 17 yaşında
müharibədə öldüyü üçün fərqli
həyat seçimlərini itirir. Terrorda,
ya da müharibədə ölən hər gənc, onu
gözləyən həyatın təbii ləzzətlərinə
çata bilmir. Hər gün
dünyanın dörd bir yanında minlərlə gənc hədər
yerə həyatın gözəlliklərindən məhrum
olur. Daha sonra hekayədən bir hissə
oxumağımı xahiş edir, hekayənin sonunda 17
yaşlı gəncin müharibədə amansızlıqla
öldürülməsi səhnəsini oxuyarkən gözləri
dolur. Mənə İran-İraq müharibəsi
zamanı yaşanan olaylardan, evlərinin yaxınlığına
düşən bombadan, dağıntılar arasından
çıxarılan körpə cəsədlərindən və
bunları canlı-canlı izləməyin dəhşətindən
danışır. O an daha da yaxşı başa
düşürəm ki, nə üçün Selincer onun ən
sevimli yazıçısıdır və demək olar ki,
bütün müsahibə və
çıxışlarında yorulmadan təkrar edir ki, əgər
ədəbiyyat bir qatardırsa, mən Selincer adlı
dayanacaqda əbədilik düşmüşəm. Çünki onların hər ikisi yanmış,
cansız insan cəsədlərinin, müharibə dəhşətlərinin
şahidi olublar və aralarında duyğu
oxşarlıqlarının olmaması qeyri-mümkündür.
Bu səbəbdəndir ki, görüş
zamanı ona nə vaxtsa "Selincer kimi hər şeyi tərk
edib inzivaya çəkilmək arzunuz varmı?"
sualını verdim. O isə cavablandırdı ki,
müasir zamanda bu elə də mümkün deyil, lakin
insanlardan uzaqlaşmaq, onlarla arana müəyyən məsafə
qoymaq təxminən inzivaya çəkilmək kimi bir
şeydir.
Məstur danışdıqca
düşünürəm: Görəsən,
yaşadıqları, illərlə daxilində gəzdirdiyi o
dəhşətli səhnələr və olayların təsirindən
yazmaqla qurtulmaq istəyimi onu yazıçı edib, yoxsa Məstur
həmin hadisələri yazmaqçün "Görünməz
əl" tərəfindən oraya göndərilib ki,
insanların başına gələn faciələri qələmə
alsın?
Qədim mətnlər olan
Upanişadlara görə, biz mümkün dünyaların ən
yaxşısında yaşayırıq və
başımıza gələn hadisələr ola
biləcəklərin ən yaxşısıdır. Yəni həyatımıza daxil olan insanlar, çətinliklərimiz,
mübarizəmiz, sahib olduğumuz hər şey
mümkünün ən yaxşısıdır və
bütün bunlar ona görə mümkün olanın ən
yaxşısıdır ki, onların hər birinin səbəbi
və missiyası var. Hər kəs öz
üzərinə düşən missiyanı anlayıb, taleyi
ilə barışıb öz yoluyla davam etdiyi müddətcə
"mümkün olanın ən yaxşısı"nın
baş verməsi üçün
mümkün ola biləcək ən yaxşı halda
vasitəçilik etmiş olur. Eynilə Məstur kimi.
Əsərlərinin bir çox dillərə tərcümə
olunmasına, bir sıra ölkələrdə
tanınmasına baxmayaraq, onun qət etməli yolu,
danışacağı hekayələr hələ
çoxdur. Lap çox... Ta ki, "Mümkün olanın ən
yaxşısı"na çatana qədər...
Cahanxanım Seyidzadə
Ədəbiyyat
qəzeti.- 2019.- 27 iyul.- S.5.