Xəz paltolu Cakonda
Səbahəddin Alinin "Xəz paltolu Madonna" əsəri üzərində gəzişmələr
Somerset Moemin postimpressionist rəssam Pol Qogenin həyatından bəhs edən "Ay və qara şahı" əsərini ilk dəfə bu gün uzaq görünən 90-cı illərdə oxumuş, əsərin qəhrəmanı - Qogenin prototipi Çarlz Strikləndin həyat hekayəsini xəyalımda canlandırarkən təəssüf qarışıq heyranlıq duymuşdum. Fikrimcə, Strikləndin öz missiyasının
ardınca gedərkən yaşadığı əzablı həyat,
hətta ən laqeyd oxucunun da həyəcanlanmasına səbəb
olur, ömrünün son illərində Okeaniyada - əvvəlcə
Taitidə, sonra isə Markiz adalarında məskunlaşan, cüzama məğlub
olan rəssamın yaşadığı komanın
divarlarına çəkdiyi rəsm əsərinin məhv
edilməsini ürək ağrısı ilə
qarşılayır.
"Günəbaxanlar"
adlandırdığı əsərlər silsiləsi ilə
dünya rəssamlıq tarixinə qızıl hərflərlə
qədəm qoymuş Van Qoqun həyatı ilə də ürək
ağrısı ilə tanış
olmuşdum. Daxili təlatümləri, psixi
yaşantıları nəticəsində özünə qəsd
edən dahi rəssam əsərləri ilə incəsənətin
insan həyatından daha bəşəri olduğunu təsdiq
edir. Rəssam öz həyatını
nikbin notlarla yekunlaşdırmağa müvəffəq olmasa
da, yuxarıda qeyd etdiyim "günəbaxanlar"ı
insanı ümidli olmağa səsləyir, qaranlıq gecədən
sonra günəşin doğulacağına əminlik hissi
aşılayır.
Türk
yazıçısı, psixoloji romanlar ustası Səbahəddin
Alinin "Xəz paltolu madonna"
romanı da oxucuların, ələlxüsus da incəsənət
həvəskarlarının istinad nöqtələrindən
biri hesab edilə bilər. Əsərdə Raif əfəndi
ilə Mariya Puder adlı rəssam qadının nakam taleyindən
bəhs edilir. Raif əfəndi ilə bankda iş
yoldaşı olsa da, bu qapalı həyat tərzi keçirən
insanı məhz gündəlikləri vasitəsilə
tanıyan təhkiyəçinin onun həyat tarixçəsi
ilə tanış olarkən
yaşadığı kədərin oxuduğumuz sətirlərdən
bizə də ötürülməsi əsərin xatirəmizdə
uzunmüddətli iz buraxmasına səbəb olur. Raif əfəndinin faciəsində, əslində, hər
kəs gizlənib. Təkliyə çəkilərək
məhzun taleyinə kənardan baxan bu insan cəmiyyətin
olar-olmazlarına tabe olduğu üçün bədbəxtliyin
ikiqat əzabını çəkməyə məhkumdur.
Raif əfəndi incəsənət aşiqidir. İstanbuldakı Rəssamlıq
Akademiyasında təhsil almaq imkanını itirdikdən sonra
atasının yolunu davam etdirmək, sabunçuluq peşəsinə
yiyələnmək üçün Almaniyaya yollanır.
Burada davamlı olaraq ziyarət etdiyi rəssamlıq sərgisində
ilk baxışdan heyran olduğu, italyan rəssamı Andrea Del
Sartonun "Maria delle Arpie" əsəri ilə eyniləşdirdiyi
"Xəz paltolu madonna" tablosu əsərin
digər qəhrəmanı, həm də tablonun müəllifi,
rəssam Mariya Puderin avtoportretidir. Raif əfəndinin sərgiyə
gələrək uzun müddət "madonna"nı seyr etməsi artıq bir növ gündəlik
rituala çevrilmiş, bu isə rəssamın gözündən
yayınmamışdır. Lakin Raifin rəsmdəki surəti
ideallaşdırması, az qala, ilahi səviyyəyə
yüksəltməsi rəssamı real həyatda ilk dəfə
görərkən tanımamasına, bəlkə də,
tanımaq istəməməsinə səbəb olur. Hətta deyərdim ki, Raif əfəndi rəsmin
müəllifini tanımaqdan ehtiyat edir. Aşırı
utancaqlıq, cəsarət hissinin zəifliyi bu melanxolik əhvallı,
özünəqapalı insanın belə vəziyyətlərdə
kölgəyə çəkilməsinə səbəb olur.
Rəssam Mariya Puder isə ondan fərqli olaraq müstəqil
həyata alışmış cəsarətli xanımdır. Ona elə gəlir
ki, nə istədiyini, həyatdakı məqsədini
yaxşı bilir. Lakin hadisələrin
gedişatı zamanı insanlarla rəftarında ehtiyat
nümayiş etdirən, kimsəni həyatına yaxın
buraxmayan, ünsiyyətcil, şən Mariyanın təbiətcə
qapalı, tənhalığa, depressiyaya meyilli olduğunun
şahidi oluruq. Personajın ziddiyyət nümayiş
etdirməsi təbii ki, oxucunun gözündən yayına bilməz...
Nədənsə, ziddiyyətli qadın obrazı dedikdə
yadıma türk yazıçısı Suat Dərviş Xədicənin
"Ankara məhbusu" əsərindəki Zeynəb
düşür. Öz mənfur xislətini ortaya
qoymağa müvəffəq olan bu qadın əsərin
sonunda inanılmaz "şəkildəyişimi" ilə məqsədləri
kimi, özünün də əndazədən
çıxmasını sərgiləyir. Doğrudur,
Mariyanı Zeynəblə hər hansı vəziyyətdə
eyniləşdirmək fikrindən uzağam. Lakin qeyd etməliyəm ki, hər iki obraz kifayət
qədər güclüdür və ortaya xarakter qoymağa
müvəffəq olmuşlar.
Qeyd etmək lazımdır ki, S.Ali Mariya Puder
personajında həqiqətən də yuxarıda qeyd etdiyim
Andrea Del Sartonun "Madonna delle Arpie" (tərc. Madonna
qarpiyalarla) əsərindəki Bakirə Məryəm
obrazını yaratmağa çalışmışdır.
Mariyanın sevgisinə, vədinə sədaqət
nümayiş etdirməsi onun ədəbiyyatdakı azsaylı
güclü qadın xarakterlərindən biri olduğunu deməyə
əsas verir.
Raif əfəndi həyatını, arzularını
heçliyə qurban vermiş, məişətə
yenilmişdir.
Çıxılmaz vəziyyətdə
çırpınaraq ömür sürən bu insan çevrəsindəkilər
tərəfindən məğlub edilmiş durumdadır.
Elə qəhrəman özünü xarakterizə edərkən
də "harada oldumsa, ətrafımdakı adamların nəzərində
varlığı ilə yoxluğu eyni olan bir adam
kimi göründüm" söyləyir. O,
yaşadığı faciəni qələmə
aldığı gündəliyi ölümqabağı təhkiyəçiyə
ötürüb məhv etməsini tapşırır. Təhkiyəçi
isə "qara üzlü dəftər"i oxuyaraq Raiflə,
onun daxili aləmi ilə tanış olmaq
imkanı əldə edir. Əslində, təhkiyəçi
özü də Raif əfəndinin nakam arzularının
ümumiləşmiş obrazıdır. Onların
xarakterindəki oxşarlıq da bunu deməyə əsas
verir.
İnsan təbiətcə incikliyə meyillidir. Körpəlik
yaşlarından bəri yaxınlarından, dostlarından,
yaşa dolduqca bütün insanlıqdan, həyatdan küsmək
kimi bir xüsusiyyətə sahib olur. Hələ bəxtindən,
taleyindən küsənləri demirəm... O, ən gözəl
günlərin qapının arxasında gözlədiyini
deyil, bayaq tərk etdiyi otaqda qaldığı qənaətindədir.
Bu baxımdan Səbahəddin Alinin insan
xarakterini ən incə nüanslara qədər təsvir etməyi
bacarmaqda peşəkarlığı danılmazdır.
O ki
qaldı Mariya Puderə, mənə qalsa, onun həm də rəssam
Frida Kahloya bənzər cizgilərini tapmağa
çalışardım. Lakin Fridanın
yaşadıqlarının insan faciəsinin pik nöqtəsinə
doğru yol aldığını xatırladıqda niyyətimdən
əl çəkməli oluram. Ölü uşaq rəsmlərini
əbədiləşdirən rəssam ana ola
bilməyəcəyinin qisasını kətandan, rəsmdən,
tamaşaçıdan, hətta dünyadan almağa
çalışırdı. Mariya Puder isə
doğulan körpəsi ilə ünsiyyətdə belə
olmadan həyatdan köçür. "Xəz paltolu madonna" həm də anasız
uşaqların anasıdır.
"Dünyanın ən bəsit, ən zavallı, hətta
ən ağılsız adamı belə, insanı heyrətləndirə
biləcək möhtəşəm və qarışıq
ruha malikdir!
Bunu başa düşməkdən nə üçün bu qədər
qaçır, insan adlanan məxluqu anlaşılması və
haqqında hökm verilməsi ən asan canlılardan biri zənn
edirik?". Bu sözləri Səbahəddin
Ali romandakı əsas fikri ifadə edərkən söyləmişdi...
Leonardo da Vinçinin bu gün milyard dollar qiyməti olan
və gün keçdikcə qiymətləndirilməsindəki
rəqəmlərin artımı baş verən
"Cakonda" (və ya "Mona Liza") əsərini
gözlərim önündə canlandırıram. Tablodakı
qadının ecazkar təbəssümü arxasında gizlətdiyi
həqiqəti kəşf edə bilməyəcəyim
gerçəyinə uzun illər öncə varsam belə, yenə
də hansısa ümidə, gümana üz tuturam. Cakondanın öz mistik təbəssümü ilə
istehza qarışıq dinclik hissi aşılaması ən
laqeyd insanı da fövqəlgüclərə inanmağa
vadar edir. İnsanlığın müharibəyə,
aclığa, şiddətə məruz qaldığı
zamanlarda belə, özünəməxsus təbəssümlə
gülümsəyən sirli qadın, sanki bununla həyatın
müvəqqəti olduğu hissini aşılamağa
çalışır, insan hisslərinin sadəcə duyğusallıqdan
meydana gəldiyini bəyan edir. Bu baxımdan Cakonda
tarixin ən sarsılmaz və qəddar qadın obrazı
titulunu daşımaga layiqdir.
"Ay və
qara şahı"da Çarlz Strikləndin (Pol Qogenin)
ömrünün qürub çağlarında
yaşadığı komanın divarlarına
ölümqabağı çəkdiyi rəsmdə
dünyanın əvvəli və sonu, axirət, cənnət,
kainat və s. predmetlərin cəm
halında inikasını yaratdığı bəlli olur. İnsan, ələlxüsus da seçilmiş insan
məhz öz missiyasını yerinə yetirdikdən sonra
dünyadan köçür. Bunu Raif əfəndinin
timsalında da görmək olar. Hərçənd
Raif bu işə təhkiyəçini cəlb etməklə,
sanki öhdəsinə düşən missiyanın
yarısını onun ixtiyarına buraxmış olur. Çünki əsərin qəhrəmanı əsərdə
qəhrəmanlıq etmək xüsusiyyətindən
uzaqdır. Mariya Puder isə analıq
kürsüsünə qalxaraq qadın kimi həyat
qarşısında, romanın qəhrəmanı kimi isə
oxucu qarşısında missiyasını tamamlamış
olur. Bizə isə "Xəz paltolu madonna"nın
Cakondasayağı təbəssümünə və həmin
təbəssümün arxasında gizlənən məşumluğa
heyranlıqla tamaşa etmək qalır.
Noyabr, 2018
Xatirə
NURGÜL
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 22 iyun.- S.14.