Gənc şair, gənc
yazar” –
yeni təhqir növü
Gənc
yazar, gənc şair adı kimi təhqir yoxdur son illərdə...
Yaxşı, gənc və yaxud da qoca
sözü hansı mahiyyəti daşıyır?
Bir gənc
şair ortaya çıxır, mətnlərinin
bığ yeri hələ təzəcə
tərləyib, hələ
səsi qalınlaşmayıb,
kitab çap etdirir. Təbii ki, imkanı
yoxdur. Hansısa qurumun hesabına
baş verib bu hadisə. Bu qurum da əvvəlcədən deyib
ki, bu kitab
filan, bəhmən cür olacaq. Bizim bu gənc yazar
da elə həmin qurumda təqdimat keçirir.
Oxucusu olmayan məzlum yazarın kitabı beş-on dənə satılır, ya yox. Təqdimatdan sonra satılan
beş-on kitabının
pulu ilə elə yazar, şair dostlarına qonaqlıq verir. Həmin dostları da bunu qaza gətirir
ki, kitabın bərbad idi. Bu, kitab deyil,
gündəlikdir, buroşürdür.
Bu, sənə qarşı hörmətsizlikdir.
Bizim bu üzünə təzə
tük çıxan yazar da çıxır
bir saytın efirinə. Ki, bəs, mən
bu kitabdan imtina edirəm. Bəs, bu, mənə qarşı hörmətsizlikdir.
Mən bu kitabı yandıracam!
Adama deyərlər,
bəs, kitabını
çap etdirmək istəyəndə sənə
deməmişdilər ki,
bu cür çıxacaq? Yaxşı, deməmişdilərsə, təqdimat günü görmüşdünsə, niyə
elə təqdimat günü bu kitabdan imtina etmirdin? Bu hörmətsizlik
hansı marşrutla gəlib çatdı sənə? Təqdimat günü
100 kitabın satılsaydı,
görüm, imtina edə biləcəkdinmi?
Sən bu kitabı yandırmamışdan
əvvəl özünü
yandırmısan, əzizim!
"Sənət sənət
üçündür" qafasıyla yazıb-yaradırsansa,
niyə oxucu qıtlığından şikayətlənirsən? Bu gün texnika dövrüdür. Sənin oxucuya
sosial şəbəkədən
çatmaqdan başqa
imkanın yoxdur.
Və əgər sən öz oxucuna çata bilməmisənsə,
niyə kitab çıxartdırırsan?
Məlum, Azərbaycanda bir-iki nəşriyyat var, onlar da bizi
yaxına buraxmırlar. Başa düşürəm.
Amma günah təkcə bu özündənrazı,
Azərbaycan yazarına,
şairinə yuxarıdan
aşağı baxan naşirlərdə deyil axı.
Sən özünə
hörmət edirsənmi? Onun-bunun sözüylə
hərəkət etmək
özünə hörmətdirmi?
Bir gənc
kimi birdən-birə oxucu bolluğunamı düşmək istəyirsən? Heç düşünmüsənmi
Azərbaycanda nə qədər oxucu var? Və bu oxucular ən çox nəyi oxuyur? Sən onların maraq dairəsindəsənmi? O beş-altı min oxucudan sənə düşən
pay 100 nəfər belə
deyilsə, problem həm
də sənin özündədir. Əzizim, buralarda
insanı mətndən
qabaq obrazı ilə, şəxsiyyəti
ilə tanıyırlar.
Biz Müşfiqi alnının gülləsindən,
Nəsimini soyulan dərisindən sevən millətik. İndi de görüm, sən
kimsən?
Kafe künclərində
içkidən içib,
beş-üç şair
dostunla sayıqlamaq nə vaxtdan yazarlıq, şairlik olub? Bu imiclə niyə o birilərini də uçuruma aparırsınız?
Paradoksa
baxın!
Bir adam deyir
ki, mən heç bir quruma üzv olmaram, mən azad adamam! Sonra
görürsən ki,
bu adam
o qurumdan başqa bütün adamlara üzv olub. Biri buna danışıq öyrədir, biri buna içki alır, o biri başqa şey.
Heç bir oxucu səni
zorlamayıb ki, yaz. Səni oxumayacaq, başqası
var. Onların diqqətini
qazanmaq sənin borcundur. Yox, əgər belə düşünmürsənsə, oxucu qıtlığından
danışma...
Mən heç
bir qurumu bəyənmirəm və
üzvü olmağı
da düşünmürəm. Heç bir
müsabiqəyə şeir
yollamıram. Düşünürəm ki, heç bir yarış mənim şeirlərimə
layiq deyil. O münsiflərin mənim şeirimi dəyərləndirmək
gücü yoxdur. Və ən əsası, mən düşüncəmi,
hissimi yarışa çıxartmıram. Bu, mənim mövqeyimdir.
Bəs, sənin mövqeyin nədir?
Öz ölkəsində baş
verən ən adi hadisəyə mövqe qoymayan, amma Zimbabvedə baş verən xırda bir hadisəyə münasibət
bildirən yazarı, şairi kim
sevər?
Ümumiyyətlə, bundan sonra mənə gənc yazar, gənc şair kimi müraciət edənləri məhkəməyə
verəcəm! Mənim şair,
yazar olub-olmamağımı
yazılarım, şeirlərim
özləri sübut
etsin. İyrənc adamlarla birgə
bir adı daşımaq istəmirəm.
Gənc şair, yox bir sütül
şair, əl dəyilməmiş Marqarita!
Eminquey
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.-
22 iyun.- S.26.