Saçları səməni oğlan
hekayə
Novruz bayramına sayılı günlər
qalırdı.
Bütün uşaqlar kimi, balaca Ayan da
bayramı çox səbirsizliklə gözləyirdi. Bəs necə? Axı bayramda
anası həmişə dadlı şəkərbura, paxlava,
qoğal bişirir, yumurta boyayır, onu Novruz şənliklərinə
aparırdı, hələ üstəlik Kosa və Keçəl
ona qəşəng hədiyyələr verirdi. Bütün bunlar Ayanın çox xoşuna gəlirdi.
Ancaq bu il qız bir şeyi yadından
çıxarmışdı... Səməni
cücərtməmişdi. Heç keçən il də cücərtməmişdi. Lakin
özünə söz vermişdi ki, gələn il mütləq cücərdəcək. İndi axır çərşənbəyə bir
gün qalmışdı, onun isə səmənisi yox idi.
Ona görə də çox qəmgin idi,
otağına çəkilib fikir eləyirdi.
Ayan bala fikir eləməyində olsun, sizə kimdən
deyim, Novruz baba ilə Bahar nənədən. Baba və nənə
sehrli güzgüdə uşaqların bayrama necə
hazırlaşdıqlarına baxırdılar. Birdən gördülər ki, bütün
uşaqlar səməni cücərdiblər, ancaq Ayanın bu,
yadından çıxıb. Qız da buna
görə çox kədərlənib, otağına çəkilib
heç kimlə danışmır, yemək yemir, su
içmir. Bahar nənənin ürəyi
buna dözmədi. Tez Novruz babanı
göndərdi ki, dəyirmandan bir ovuc buğda gətirsin.
Baba gedib bir ovuc buğda gətirdi. Nənə buğdaları balaca bir kisəyə
tökdü. Sonra bir ovsun oxuyub qaranquşa çevrildi,
kisəni dimdiyinə alıb Ayanın yanına uçdu.
Qaranquş Ayanın pəncərəsinin ağzına
qonub şüşəni taqqıldatdı. Qız
quşu görəndə tez qaçıb pəncərəni
açdı. Qaranquş dimdiyindəki kisəni
Ayanın ovcuna qoydu və uçub getdi. Qız
kisəni açıb gördü ki, içindəki
buğda dənələridir. Anasını
çağırıb qaranquşun ona buğda gətirdiyini
dedi. Anası çox təəccübləndi, ancaq təəccübünü
gizlədib dedi:
-
Qızım, yəqin, qaranquş sənə buğda gətirib
ki, səməni qoyasan.
Ayan çox sevindi, anası ilə gedib mətbəxdən
balaca bir nimçə götürdü, kisədəki
buğdaları qaba boşaltdı, üstünə azacıq
su çilədi. Sonra qabı aparıb otağında masanın
üstünə qoydu, buğdalara baxa-baxa yavaşcadan
pıçıldadı:
Səməni,
ay səməni,
Eşidirsənmi məni?
İstəyirəm
cücərəsən,
Tez
yetişib göyərəsən!
Ayan elə bunu demişdi ki, birdən nimçədəki
buğdalar tərpəndilər, yerlərində
fırlandılar, sonra şişib çırtladılar,
cücərtilər bir andaca boy atıb göyərdilər. Ayan təəccüblə
əlini səməniyə çəkdi. "Bu necə
baş verdi?", - deyə
öz-özünə fikirləşdi. Birdən səmənidən
səs gəldi:
- Qız,
sən istədin ki, səməni tez cücərsin, mən də
cücərib göyərdim.
Ayan qorxub
geri çəkildi:
- Yox, bu ola bilməz, belə şeylər ancaq
nağıllarda olur!
Birdən danışan səməni hərəkətə
gəlib nimçədən qalxdı, altında bir oğlan
uşağı göründü. Bu oğlanın boyu
balaca, saçları səməni, qaşları bitişik,
gözləri isə yaşıl idi. Əynində
sarı zolaqlı köynək, qısa qara gödəkcə,
boz şalvar və ayağında naxışlı
çarıq vardı. Belinə
doladığı qırmızı məxməri
qurşağa başında ulduz olan, bəzəkli bir
çubuq keçirmişdi.
- Boyu
balaca, saçları səməni oğlan?! Deyəsən,
mən ağlımı itirirəm?! - Ayan az qaldı huşunu itirsin.
- Ey, nə
oldu sənə, özünə gəl, - deyə
saçları səməni oğlan boş nimçəni
götürüb yelpik kimi qızın üzünü yellədi.
- İşə düşdüm ey! Özü dedi "tez
cücər!" İndi də özündən gedir!
Üzünə dəyən sərin mehdən qız
ayıldı.
Saçları səməni oğlan dedi:
- Qız,
məndən qorxma, mən gəlmişəm ki, səninlə
dost olaq!
- Dost
olaq, ancaq mən səni tanımıram, sən çox qəribəsən,
boyun iki qarışdır.
- Mənim
boyumun balaca olmasına baxma, mən sehrbazam!
- Sehrbaz?!
Ciddi deyirsən?
- Əlbəttə,
ciddi deyirəm!
- Bəs
sənin adın nədir?
- Mənim
adım, mənim adım... - balacaboy oğlan səməni
saçlarına sığal çəkdi. - Mənim
çox adım var, ancaq sənin üçün olsun Səməndər!
- Səməndər?!
Qəşəng adın var, özünə
yaraşır.
- Təşəkkür
edirəm! Bəs sənin adın nədir?
Ayan balacaboy dostunu sınamaq istədi.
- Səməndər,
sən ki sehrbazsan, özün tap.
- Sənin
adın, sənin adın... sənin adın, - oğlan var-gəl
edərək masanın üstündəkiləri diqqətlə nəzərdən
keçirdi.
- Nə
oldu, sehrbaz, tapa bilmirsən?!
- Sənin
adın, sənin adın... sənin adın, - Səməndər
əlini çənəsinə qoyub dayandı, diqqətlə
qıza baxdı. - Sənin adın Ayandır.
Ayanın heyrətdən ağzı açıla
qaldı.
- Necə
tapdın? Bu sirri mənə də öyrət.
- Yox, mən
bunu deyə bilmərəm.
- Tez ol
de, deməsən səninlə dost olmayacağam.
-
Yaxşı, yaxşı, küsmə, deyirəm. Ancaq söz ver ki, bir də mən sehr göstərəndə,
sirrini soruşmayacaqsan.
- Söz
verirəm, de!
- Dostum, həmişə
diqqətli olmaq lazımdır, onda bütün sirlər sənin
əlində olar, - saçları səməni oğlan
masanın üstündəki fincanı götürdü. -
Bax, bu fincan kimi.
Üstündə öz adı olan fincanı görəndə
Ayana hər şey aydın oldu.
- Ay səni
hiyləgər, başa düşdüm, başa
düşdüm. - Qız fincanı oğlanın əlindən
aldı. - Yox, yox, bu, hesabdan deyil.
- Biz
şərt kəsmişik!
Ayan dodağını büzdü.
-
Yaxşı, onda başqa bir sehr göstər, heç nə
soruşmaram.
Bu zaman mətbəxdən Ayanın anasının səsi
gəldi.
- Ayan,
yaxşı kökə bişirmişəm gəl ye, bu qədər
ac qalmaq olmaz!
Kökə adını eşidəndə Səməndərin
gözləri parladı.
- Əla!
Tez get, kökələrdən gətir, acından ölürəm.
- Səməndər qarnını sığalladı. -
Acqarına sehr göstərə bilmərəm, gücüm
azalıb.
Qız gedib isti kökələrdən gətirdi. Səməndər
kökələri elə acgözlüklə yedi ki, Ayana heç
biri də qalmadı. Qız
ağzının suyunu axıda-axıda qaldı.
- Bu balaca
qarnına bu qədər kökə necə
sığışdı?
- Hələ
bu nədir ki, mən bütöv bir quzunu da yesəm doymaram, -
deyə Səməndər köynəyinin qolu ilə
ağız-burnunu sildi, sonra qurşağındakı bəzəkli
çubuğu çıxartdı. - Ayan, indi nə sehr
göstərim, səninçün?
- Nə
isə maraqlı bir şey olsun.
- "Albanino, malbabino"
- deyib oğlan çubuğu boş nimçəyə vurdu. Qabda yenə
buğdalar peyda oldu. "Albanino,
malbabino" - deyib bir də vurdu, buğdalar yerlərində
oynayıb fırlandılar. "Albanino,
malbabino" - deyib yenə vuranda buğdalar
çırtlayıb cücərdilər.
- Super! Səməndər, sən əsl
sehrbazsan! Bəs bunun altında görəsən kim var?! - Ayan əlini uzadıb səmənini
nimçədən qaldırmaq istədi.
- Onun
altında qorxunc çəyirtkə var.
Ayan qorxub əlini çəkdi.
- Qorxma,
zarafat edirəm, - deyə Səməndər bic-bic
güldü. Sonra dedi: - Dostum, istəyirsən səni
nağıllar aləminə aparım?
-
Doğrudan?!
- Əlbəttə! - saçları səməni
oğlan əlindəki çubuqla otağın divarında
qapı şəkli cızdı. "Albanino,
malbabino" - deyən kimi, qapı açıldı. -
Buyur, yol qızlarındır!
- Yox,
birinci sən, mən qorxuram!
- Dostum,
qorxma, mən sonda qapını bağlamalıyam!
- Bəs
məni axtarsalar?!
- Mən
bir sehr oxuyacam, heç kim səni
axtarmayacaq, ürəkli ol!
Ayan gözlərini yumub, sol ayağını ehtiyatla
qapıdan içəri basdı və dişlərini
sıxıb beləcə dayandı.
- Hə,
cəsarətli ol, bir addım da irəli!
Ayan
sağ ayağını da içəri basdı.
- Əla,
bir az da ürəkli ol, bir addım da irəli,
- saçları səməni oğlan da qızın
arxasınca bir addım atdı, sehrli çubuğu otağa
tutub fırladı. - "Albanino, malbabino", biz gələnə
kimi, heç kim bizi axtarmasın.
Bunları deyib Səməndər içəri girdi,
qapı bağlandı.
- Əla!
Səyahət başladı!
Alaqaranlıq tuneldən keçib, işıqlı bir
yerə çıxdılar. Qabaqda qalın meşə
gördülər. Meşənin kənarında
taxta bir koma vardı.
Səməndər
dedi:
-
Heç bilirsən o evdə kim
yaşayır?
- Yox, kim?
- Kosa ilə
Keçəl.
-
Doğrudan?! Bu ki, əladır, gedək
görüşək.
Evə
yaxınlaşanda Səməndər dedi:
- Nədənsə,
çox sakitlikdir. Həmişə onların səs-küyləri
aləmi götürürdü.
Evə çatıb qapını döydülər, yenə
səs gəlmədi.
Səməndər
qapını yoxlayıb dedi:
- Qəribədir,
qapı içəridən bağlıdır, burda nə isə
sirr var.
Ayan dedi:
- Səməndər,
gəl qayıdaq, mən qorxuram.
-
Yaxşı, qorxursansa, qayıdaq.
Ayan çönüb geri qayıtmaq istədi, ancaq birdən
dayandı.
- Bəlkə,
onların başına bir iş gəlib, biz onlara kömək
etməliyik!
- Düz
deyirsən, heç kimi darda qoymaq olmaz.
Saçları səməni oğlan atılıb evin
bacasından içəri girdi. Bir azdan qapını içəridən
açıb dedi:
- Evdə
heç kim yoxdur, onları
oğurlayıblar.
-
Oğurlayıblar?! Nə bildin?
- Gəl
bax, özün görəcəksən.
Ayan
içəri girib gördü ki, ev
baxımsız halda qalıb, dəhlizdə tavandan
hörümçək torları sallanır, divardakı
köhnə güzgü, yerdəki həsir də toz
içindədir.
- Burada elə
bil, heç kim yaşamır, - deyə
Ayan evin otaqlarına göz gəzdirdi. Birdən
qışqırdı: - Səməndər, Kosanın
papağı ilə torbası masanın altına
düşüb. - Tez qaçıb onları
götürüb dəhlizə çıxdı. - Səməndər,
düz deyirmişsən, onları oğurlayıblar.
-
Keçəlin çuxası da bu otaqda yerə
düşüb, - Səməndərin səsi gəldi. Əlində çuxa o biri otaqdan çıxdı.
- Görünür, onları çoxdan oğurlayıblar, səhər
bayram Kosasız, Keçəlsiz keçəcək.
- Səməndər,
nə danışırsan? Kosasız, Keçəlsiz
bayram olar?!
- Neyləmək
olar, özün görürsən ki, onları
oğurlayıblar.
- Biz
onları tapıb azad etməliyik.
- Necə
tapaq?
- Səməndər,
məgər sən sehrbaz deyilsən, bax gör hardadılar?
Oğlan sehrli çubuğunu çıxartdı.
"Albanino, malbabino" - deyib divardakı
güzgüyə vurdu. O saat güzgüdə görsəndi
ki, Keçəllə Kosa bir şaxta vurmuş evdə, ayaq
üstə buza dönmüş halda tərpənməz
dayanıblar.
- Vay, vay,
yazıqlar! - Ayan hər iki əlini üzünə tutdu. - Kim
onları buza döndərib?
- Bu, cadugər
Noslu qarının işidir. O, istəmir ki, bu il
qış öz yerini bahara versin, yaz gəlsin, Novruz
bayramı şən keçsin, uşaqlar hədiyyə
alsınlar, sevinsinlər. Ona görə də
Kosa ilə Keçəli buza döndərib.
- Bu Noslu
qarı nə yaman pis adam imiş?! Səməndər,
tez bir sehr göstər Keçəllə Kosa xilas olsunlar!
- Bu
mümkün deyil.
- Necə
yəni mümkün deyil?! Əlindəki
çubuğu fırla, "Albanino, malbabino" de, azad
olsunlar.
- Dostum,
cadugərin tilsimi çox güclüdür, mən onu
qıra bilmərəm. Həm də qarı bizi
görsə, o dəqiqə buza döndərər.
- Bəs
biz neyləyək?
-
Heç nə, donub buza dönmək istəmirsənsə
qayıdaq geri, - deyə Səməndər sınayıcı
nəzərlə Ayana baxdı.
- Yox, biz
onları azad etməliyik.
- Ayan,
bizim buna gücümüz çatmaz. Həm də
mən Noslu qarının harada yaşadığını
bilmirəm. O, hər il yerini dəyişir.
Yaxşısı budur, qarı nə qədər
ki, bizi görməyib, qaçıb canımızı
qurtaraq.
- Yox, Səməndər,
sənin bu qədər qorxaq olduğunu bilmirdim. Mən
onları xilas etməmiş geri qayıdan deyiləm! - deyə Ayan ayağını döşəməyə
elə vurdu ki, həsirin üstünə
yığılmış toz kütləsi qalxıb Səməndərin
ağız-burnuna doldu.
Səməndəri
asqırmaq tutdu, dalbadal bir neçə dəfə
asqırdı, burnunun suyunu qolu ilə silə-silə dedi:
-
Yaxşı, yaxşı, bir şey fikirləşərik. Gəl çölə çıxaq, burnum
deşildi asqırmaqdan.
Eşiyə çıxıb üst-başlarını
təmizlədilər. Səməndər evdən
tapdıqları papağı, çuxanı Kosanın
torbasına qoyub çiyninə atdı. Birdən
Ayan həyəcanla Səməndərin qolundan tutub meşənin
qırağındakı kolu göstərdi. Ora bax, ora bax, o kol tərpənir, deyəsən, orda
kimsə gizlənib. Səməndər o tərəfə
baxıb dedi:
- Sənə,
elə gəldi, kol tərpənmir.
- Yox, tərpəndi,
mən gördüm. Gedək görək orda kim
var?
Yaxınlaşıb kolu araladılar. Bir boz
dovşan gördülər. Dovşan
onlara elə baxırdı ki, sanki nə isə demək istəyirdi.
Saçları səməni oğlan dovşanı görən
kimi salamladı:
- Ooo...
köhnə dost Boni, xoş gördük səni!
Dovşan
adam kimi dil açıb danışdı:
- Sağ
ol dostum, yəqin, bilirsiz də Keçəllə Kosanı
cadugər Noslu qarı oğurlayıb?!
- Hə,
bilirik, biz onları xilas etmək istəyirik, ancaq yerlərini
bilmirik. - Səməndər dedi və sonra qızı
dovşanla tanış elədi. -
Tanış ol, bu Ayandır.
Dovşan
dedi:
- Ayan,
xoş gördük. Sən Noslu qarıdan
qorxmursan ki?
- Yox, o nə
qədər qorxulu olsa da, biz ona qalib gəlib Keçəllə
Kosanı xilas etməliyik.
-
Görürəm çox qorxmaz qızsan. Mən
də sizinlə gedirəm. Mən
onların yerini bilirəm, gəlin arxamca.
Dovşan Boni qabağa düşüb meşəyə
girdi. Ayanla Səməndər onun dalınca getdilər.
Bir az getdilər gördülər hava
getdikcə soyuyur.
- Bu, Noslu
qarının işləridir. İstəmir ki, qış
getsin, bahar gəlsin, - deyə Dovşan üzünü Ayana
tutdu. - Dostum, burdan o yana çox soyuq
olacaq. Bəlkə, sən getməyəsən,
burda gözləyəsən?
- Yox,
dostlar biri-birini yarı yolda qoymaz.
- Onda
götür bunlara bürün, - deyə Səməndər çiynindəki torbanı
qıza verdi.
Qız Kosanın papağını başına qoyub,
Keçəlin çuxasına büründü, torbanı
da boğazına şərf kimi doladı.
Dovşan
dedi:
- Əla, heç bir şaxta sənə təsir edə
bilməz.
İrəli!
Dostlar
üstlərini qırov bağlamış çılpaq
ağacların arası ilə az gedib,
çox gedib, gəlib Noslu qarının soyuq daxmasına
çatdılar. Evin açıq pəncərəsindən
baxıb gördülər ki, pırpız
saçlarından, burnundan, qulaqlarından buzlar sallanan Noslu
qarı otaqda var-gəl edə-edə buza dönmüş
Keçəllə Kosaya deyir:
- Sizə
bu da azdır, daha Novruz bayramı olmayacaq. Mən bayramı ləğv
edirəm!
Bu zaman
Ayan özünü saxlaya bilməyib pəncərədən
içəri atılıb qısqırdı:
-
Bayramı ləğv etməyə çox uğursuz vaxt
seçmisiniz! Nə qədər gec deyil, tez Keçəllə
Kosanı azad edin!
Qarı diksinib arxaya çöndü. Qorxunc gözlərini
bərəldib Ayanın üstünə yeridi.
- Əzizim, səhv edirsən. Haqq-hesab çəkmək
üçün bu gün çox uğurlu gündür!
Saçları səməni oğlan və dovşan Boni
pəncərədən atılıb qarının qabağını
kəsdilər. Səməndəri görəndə Noslu qarı sevincək
əllərini bir-birinə sürtüb dedi:
- Aha,
balaca civirtdək, sən də burdasan?! Sən hər il mənə mane olursan! Sənin
əlindən çoxdan bezmişəm. İndi sizin
üçünüzü də buza döndərəcəm!
Özü də yavaş-yavaş!
Qarı ağzını geniş açıb onlara
sarı üfürməyə başladı Onun
ağzından çıxan şaxtalı hava axını
dostları bürüməyə başladı. Dostlar az
qalmışdı ki, donsunlar, birdən pəncərədən
möhkəm uğultu gəldi, ilıq, sonra isə istiyə
çevrilən güclü yel otağa doldu. Gurultulu səs
eşidildi:
- Noslu
qarı, uşaqlarla işin olmasın!
Novruz baba ilə Bahar nənə köməyə gəlmişdi. Səməndər
onları görüb çox sevindi.
- Dostlar,
biz xilas olduq!
- Mənim
dəcəl nəvəm, sənə deməmişəm ki,
bizdən xəbərsiz işlər tutma! - Bahar nənə
yaxınlaşıb Səməndərin qırov
bağlamış səməni saçlarını sığalladı.
Novruz baba
əlindəki çomaqla Noslu qarını hədələyib
dedi:
- İstəyirsən
hər şey yaxşı qurtarsın, Keçəllə Kosanın
donunu aç!
Noslu
qarı dedi:
- Bir
şərtlə... əgər sehrini mənə versən.
- Mənim
sehrim bu çomaqdadır, - deyə Novruz baba əlindəki
çomağı qarıya uzatdı. - Al, götür!
Noslu
qarı çomaqdan ikiəlli yapışıb babanın əlindən
aldı və qalib kimi qışqırdı:
- Axmaq
qoca, sənin sonun çatdı. İndidən sonra bayram
olmayacaq! - Elə bunu demişdi ki, qəfildən çomaqdan od çıxıb qarının canına
keçdi. Noslu qarı bir göz
qırpımında əriyib suya döndü, sonra da
buxarlanıb yox oldu. Cadugərin yox
olması ilə hər tərəfi gözəl yaz havası
bürüdü, təbiət canlandı. Keçəllə Kosanın donu açıldı.
İkisi də onları xilas etdiklərinə
görə Ayana, Səməndərə, dovşan Boniyə,
Novruz babaya və Bahar nənəyə çoxlu təşəkkür
etdilər. Ayan Kosanın
papağını və torbasını, Keçəlin isə
çuxasını qaytardı. Novruz baba
çomağını yerə vurub ucadan elan elədi:
- Yurdumuza
Bahar gəldi!
Hamı əl çalıb "ura!"
qışqırdı və birlikdə oradan
çıxıb Keçəllə Kosanın komasına gəldilər. Sonra Bahar nənə Səməndərə
dedi ki, Ayanı evlərinə yola salsın. Keçəllə
Kosa qıza söz verdilər ki, səhər bayram şənliyində
ona qəşəng hədiyyələr verəcəklər.
Dovşan Boni də onlarla olacaq, uşaqlar
üçün fokuslar göstərəcəklər.
Ayan hamı ilə sağollaşıb ayrıldı. Səməndər
onu gəldikləri yolla da öz otağına gətirdi.
Sehrli çubuğunu qıza bağışladı və
dedi ki, bundan yalnız yaxşı işlər
üçün istifadə etsin. Sonra divarda
açılmış yolla yenidən nağıllar aləminə
qayıtdı. Qız "Albanino,
malbabino" deyib çubuğu divara vurdu, o saat divar birləşib
əvvəlki vəziyyətinə gəldi. Çubuğu gəzmək çantasına qoyub ağzını
bağladı. Sonra masanın üstündəki cücərmiş
səmənini pəncərənin ağzına qoyub
anasını çağırdı:
- Ana, mənim
səmənim cücərib!
Vüqar Haqverdiyev
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 16 mart.- S.26-27.