Qarabağ

 

Bu divarı, bu buxarı nəm tutdu,

 

Kövrəkliyi, bu ovxarı qəm tutdu,

 

Beynimizi zəhər tutdu, dəm tutdu,

 

Özgələrə yol-iz oldu Qarabağ.

 

 

 

Qəribliyin beli bükük üzündə,

 

Doluxsunub ala bulud gözündə,

 

Dadı-tamı heç qalmadı sözün də,

 

Canımızda söz-söz qaldı Qarabağ.

 

 

 

Günəş yarı, Ayı yarı göyündə,

 

Dərdi dağtək qalaqlandı öyündə,

 

Heç açılmır hər yasında, düyündə,

 

Göz görəcə göz-göz oldu Qarabağ.

 

 

 

Körükləndi oda döndü kürəklər,

 

Öz yağında yağa döndü ürəklər,

 

Çatdırmadı, boşa çıxdı kürəklər,

 

Yanar dağtək köz-köz oldu Qarabağ.

 

 

 

Sular durdu, ölü düşdü balığı,

 

Yurd yerindən didərgindi xalıqı,

 

Kara gəlmir nə bayatı, nə ağı,

 

Sinələrdə,

 

Biz-biz xaltək, biz-biz qaldı Qarabağ.

 

 

 

Ot yerinə dərdi göydü yaylağın,

 

Gülü göydü hər səyanın, hər ağın,

 

Gülü göydü hər danlağın, qınağın,

 

Yad əllərdə,

 

Beş oyuldu, yüz oyuldu Qarabağ.

 

 

 

Qara basıb sınmaq bilmir tilsimi,

 

Yaşmaqlanıb Nəbatısı, Gülsümü

 

Dəmə tutdu hər tarında hər simi,

 

Seygah üstdə

 

Heykəlləşib buz-buz qaldı, Qarabağ.

 

 

 

Qara gözün qarasında eşq ölü,

 

Neçə mərdin damarında məşq ölü,

 

Dərd içirir Ağdərənin dağ gölü,

 

Yüz arzudu, yüz xəyaldı Qarabağ.

 

 

 

Üzü bəri gəldiyimiz yol incik,

 

Küskünlükdən dağlar incik, yal incik,

 

Dan üzünün bənövşəsi, gül incik,

 

Hər yoluğa yüz qıyıldı Qarabağ.

 

 

 

Yaz qarışıb, bahar itkin, yay itkin,

 

İşə bax sən, ox atmağa, yay itkin,

 

Mərdsayağı hoylanmağa, hoy itkin,

 

Gec oyandı, gec ayıldı Qarabağ.

 

 

 

Adam bilmir hardan gəlir gülləsi

 

Arzu-ümid perik düşər yol-izdə,

 

Köpək içli, çaqqal içli,

 

Qoyun üzlü adamların əlindən.

 

Sapa yatmaz bu yaddaş da, bu söz də,

 

Elə bil ki,

 

Kilidlənər, düyünlənər dilindən.

 

 

 

Gecə-gündüz, başdaşıtək, dikələr,

 

dik durar,

 

Kal, dəlisov hisslərimin içindən.

 

Ağrıların hər üzündə yük durar,

 

Ağrıların hər üzündə göz yaşı

 

göy əsgitək,

 

Canım üstdə,

 

Burumlanar tüstülərin içindən.

 

 

 

Sırğalanar ağır-ağır,

 

Qurğuşuntək qaranlıqlar

 

Çəpərsayaq kirpiyimin ucunda.

 

Haqqın səsi baş aldadar,

 

Daş aldadar kirkirənin

 

Tora tutmuş örpəyinin

 

Sağa-sola sərpəyinin ucunda.

 

 

 

Başa bax sən,

 

Yaz kimicə selə-suya qarışar.

 

Arabir də,

 

Ona-buna gül olub da, gün itər.

 

Arabir də,

 

Ona-buna yön olub da, havayı,

 

Ayım-günə, günüm-aya qarışar,

 

Həndəvərdə yöndəm itər, yön itər.

 

 

 

Obaş laltək, axşam laltək, ömür dəm,

 

Vaxt kağıztək,

 

Vərəqlənib qara çıxar, ağ çıxar.

 

Ayaq alıb qopmaq bilmir cəhənnəm,

 

Sanki canı, üç qulaclıq,

 

Beş qulaclıq kəfən sıxar, ağ sıxar.

 

 

 

Yol qırağı gül-çiçəyə yan alar,

 

Dərələrin dərinliyi dərd üstdə.

 

Könül elə, buludunda yanılar,

 

Hönkürtüsü, ah-naləsi

 

Əsir düşmüş, tapdaq olmuş yurd üstdə.

 

 

 

Adama bax, qoltuqlanıb,

 

Qoltuqaltda yurd salıbdı mizində.

 

Etiqadı, imanı yox, dini yox.

 

Kif qoxuyur, kül qoxuyur izində,

 

Yekəxana gəzməyi var,

 

Gecəsinin, gündüzünün önü yox.

 

 

 

Adam da var, yoxdan gəlir gülləsi,

 

Bir də gördün, canın üstdə, can çəkir.

 

Tutur onu yaz ağzının çilləsi,

 

Elə bilir səhər çəkir, dan çəkir.

 

Adam bilmir hardan gəlir gülləsi...

 

 

 

Gəldim

 

Zınqrovlu, səsli,

 

Gəcavəm, karvanım özümdən keçdi,

 

Özüm öz səsimə tutulub gəldim.

 

Oyunlar oynanır, hava dəyişkən,

 

Yüz yerdən yüz simə tutulub gəldim.

 

 

 

Cütün şum izini,

 

Torpaq əvəzinə daşa çəkdilər,

 

Yazı alındadı,

 

Yarımçıq başlara, qaşa çəkdilər,

 

Ölümü-itimi,

 

Quş ölümü bilib, quşa çəkdilər,

 

Qəzəbə, hirsimə tutulub gəldim.

 

 

 

Yol-iz damarımda qaraldı bir az,

 

Payız gözlərimdə saraldı bir az,

 

Əhvalım söz üstdə yer aldı bir az,

 

Özüm öz pəsimə tutulub gəldim.

 

 

 

Canım dərd içindən göyərib bitdi,

 

Zaman dəyirmandı,

 

Fırladıb oxunda dəntək üyütdü,

 

Ocaq, korun-korun, köz olub ötdü,

 

Narın tüstüsünə tutulub gəldim.

 

 

 

Ömür çuval deyil,

 

Qavqara hər duzsuz sözü, deyimi,

 

Antikvar sayağı,

 

Hələ ki, itməyib

 

Yüzlərlə çiyinin,

 

Gümüşü səhəngi, mis-mis güyümü,

 

Alıb kürəyimə,

 

Bu könül öyümü, bu can öyümü,

 

Özüm öz kürsümə tutulub gəldim.

 

 

 

Oynayırdı

 

Sanki

 

külək, meh ağzında çiçək əsirdi, gül əsirdi,

 

qabaqlayıb rəqsin ritmlərini

 

havanı göydə

 

kölgəni yerdə kəsirdi.

 

Özündə deyildi,

 

sanki

 

özü oynamırdı,

 

havanın ritmləri

 

necə yerimişdisə sümüklərinə,

 

sümükləri oynayırdı, ruhu oynayırdı,

 

elə bil nişangaha tuş gəlmiş ox oynayırdı,

 

yay oynayırdı.

 

Bu qadın oynayırdı,

 

"Ruhani" havasına,

 

girmişdi özü, özü ilə öz savaşına.

 

Oynayırdı,

 

torpağı, yurdu getmiş

 

və üstəlikdə,

 

qarşısında yırğalanıb qol açan,

 

gərilən, şıdırğı gedən

 

kişilərin acığına.

 

Vətəni, yurdu yox,

 

Təkcə özünü düşünüb,

 

Özü ilə işi olanların acığına.

 

Oynayırdı,

 

ancaq kirpiklərindən kədər asıla qalmışdı,

 

qəm asıla qalmışdı

 

dərd asıla qalmışdı.

 

Oynayırdı,

 

ancaq,

 

həmin rəqs üstündə

 

gah çömbələn,

 

gah da, ordunu,

 

qarınını köpürdüb dik duran zurnaçının,

 

zurnadan üfürdüyü

 

və rəqsə çevrilmiş bu havanın da,

 

salonqarışıq başına aldığı tavanın da,

 

heç fərqində deyildi.

 

Oynayırdı,

 

Ümidinə bel bağlamadığı,

 

yuxusunun da, çin olmadığı

 

neçə illərin həsrətini,

 

ağrısını canında yaşaya-yaşaya,

 

daşıya-daşıya.

 

Oynayırdı,

 

acığa oynayırdı,

 

geyindiyi qırçın donun

 

rəngqarışıq saplarından

 

neçə-neçə şəhid,

 

neçə-neçə əsir,

 

neçə-neçə dağılmış evlər,

 

viran qalmış yurd asılmışdı.

 

Oynayırdı,

 

sanki,

 

külək, meh ağzında

 

çiçək əsirdi, gül əsirdi.

 

oynayırdı

 

qarşısındakı əzilən-büzülən

 

kişilərin acığına.

 

Oynayırdı,

 

ancaq, bağırı ürəyinin başını kəsirdi.

 

Qəzəbi,

 

qeyrəti gözlərinin yaşını...

 

 

 

Sığınıb sarılmışdı

 

Başını,

 

anasının

 

yarıçılpaq çiyninə

 

söykənc etmişdi,

 

köksü,

 

vura-vura, ata-ata,

 

mışıl-mışıl yatırdı,

 

elə bil havanın tutumundan

 

yuxuya getmişdi,

 

dünyadan xəbərsiz-ətərsiz.

 

Təpmişdi,

 

yan-yörədə oturanların alnına

 

dünyanın ağrısını-acısını.

 

Hərdən də, oyanıb ayıq-sayıq

 

özünü ora-bura dartıb səs salırdı,

 

ya da, anasının mis rəngli

 

sarışın saçlarına sarılaraq

 

yuva quşlarıtək,

 

darıla-darıla nəfəs alırdı,

 

gah da,

 

bir-birinə bağ olmayan

 

toppuş əlləri dolaşırdı

 

anasının gah saçında,

 

gah çiynində, kürəyində.

 

Geyimi-kecimi də,

 

şəhid vermiş yurdun, vətənin

 

ürəyinin başına yaxın

 

                        əsgərsayaq geyimində.

 

Hələ, nağılı anlayan vaxtına varıydı,

 

Hələ, dünya onun üçün alatoran, qaranlıq,

 

istiyə, soyuğa, çənə, dumana sarıydı.

 

Dərkində deyildi

 

nağılçının uydurub danışdığı

 

və göydən düşən üç almanın

 

nə payına, nə də sayına.

 

Anlamadığı,

 

maraq dolu heyranlıqla

 

dumanlı-dumanlı baxırdı

 

oturanlara, duranlara,

 

gedənlərə, gələnlərə.

 

Baxırdı,

 

Tanrı inancını,

 

Allah inancını bilmədən hələ.

 

Baxırdı,

 

şamanlığa, budpərəstliyə

 

xristianlığa, müsəlmanlığa gəlmədən hələ.

 

Baxırdı,

 

dinin,

 

dinsizliyin anlamında deyildi.

 

Sanki hər şeyi ağlaya-ağlaya,

 

ya da əyləndiyi,

 

uşaq oyuncağına sevinə-sevinə,

 

gülə-gülə anladırdı

 

Üstəlik də,

 

Başının altına mütəkkə etdiyi,

 

yastıq etdiyi,

 

balınc etdiyi

 

və qolları arasına sığındığı anasının

 

çiyinlərinin daşıdığı yükün

 

fərqində deyildi.

 

Heç, bu dünyanın kiçikliyinin,

 

böyüklüyünün qavramında,

 

qədərində də, deyildi.

 

Nə olumun,

 

Nə ölümün hesabı soruşulmurdu ondan.

 

Təkcə,

 

Aydan,

 

çeşmədən dupduru alıb-verdiyi nəfəsi,

 

dan üzünün çiçək şehinə,

 

gül şehinə dönmüşdü anasının çiynində.

 

Hərdən,

 

Özü də bilmədən, mədəsi qıcıqlananda

 

ağlaya-ağlaya,

 

dartınıb rahatlanırdı

 

anasının dopdolu sinəsində,

 

ya da, aldanıb atılıb-düşür,

 

atdanırdı

 

polis fitinə oxşayan

 

yarı sarı, yarı bozumtul

 

içi boş əmziyinin çevrəsində.

 

Hakim olub səssizliyinə,

 

sığınıb sarılmışdı

 

dünyanın ən böyük ucalığının çiyinlərinə,

 

söykənmişdi uşaqlığının,

 

körpəliyinin çəlimsizliyinə.

 

Baxırdı,

 

Suriyada güllə yağışı altında

 

qalan uşaqlardan xəbərsiz.

 

Baxırdı,

 

Şuşasız, Qarabağsız

 

doğulan uşaqlardan xəbərsiz.

 

 

Fəxri MÜSLÜM

Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 19 oktyabr. S. 25.