Nəfəsimə
bel bağlamıram, küləklə qan qardaşıdır...
Gedər, gəlməz...
Nə sən
uzaqlardan mənə gələrsən,
Nə mən
uzaqlardan sənə gedərəm.
Bizi də
uzaqlar udar beləcə.
Söykənə-söykənə
buz divarlara,
Kürək
izimizlə cığır salarıq,
Söykənə-söykənə
buz divarlara,
Bir
gün divarlarda şəkil olarıq.
Üşüyər
alnımız əcəl tərindən,
Sırsıra
buzlara şükür deyərik.
Gəlməyən
adama, gəlməyən kəsə,
Gözümüz
hələ yol çəkir deyərik.
Bizi təsəllilər
ağlada bilər,
Bizi təsəllilər
güldürə bilər.
Bizi təsəllilər
yaşada bilər,
Bizi təsəllilər
öldürə bilər.
Yaşamaq
çox uzun yol da deyil heç,
Mənə
bir nəfəslik adın bəs edər.
***
Uzaq yolam
ömür adam,
Tez yorulma
bacararsan.
Gələndə
nə itirdin,
Qayıdanda
taparsan.
Dizlərini
daşlara
Bağışlayıb
gəlirsən.
Günləri
ovcundaca,
Gizli
sayıb gəlirsən.
Nəfəsimdə
isinən,
Adına
söykənmişəm.
Həm xəyal,
həm də gerçək
qadına
söykənmişəm.
Səni
deyən hər şeyi.
Al
ağrının əlindən.
Bəzən
imdad gözləyir,
Adam
öz əcəlindən.
Günəş
gecikir yenə,
Özünü
mənə çatdır.
Tələs,
tələs bir az da,
Hər
şey olar, həyatdır..
Səni
gözləyəcəm...
Burda bu
odada...
gecələrin ağır
pəncələrinə inad...
Yuxuların
ərşə üz tutmalarına inad.
Bir
gün olmayacaq ömrün səssiz əksinə inad.
Bir-birinə
sarılan ümidlərə
inad.
Kimsə
döndərə bilməz səni yolundan,
Kimsə
döndərə bilməz məni yolumdan.
Bircə
gecikmə...
Bircə
gecikmə...
Bircə
gecikmə...
Nəfəsimə
bel bağlamıram,
küləklə qan
qardaşıdır...
Gedər,
gəlməz...
***
Bütün
çobanyastığı çiçəkləri
bir qarış məndən
uca olanda,
Bütün
buludlar ən gözəl arzuların örpəyi idi.
Bütün
ümidlər sinəmdə at çapırdı dördnala,
Bütün
uşaqlar köhnə corabları top edirdi,
Bütün
quzular qıvrım tüklərinə söykənirdi
Qəssab
bıçaqları korşalmışdı.
Bütün
tənha qocalar
nəvələrin
yadına düşmüşdü,
Bütün
atalar övlad qarsılayırdı hərbidən,
Bütün
analar övlad toyuna hazırlaşırdı.
Dünya
elə gözəl idi ki...
***
Kimdən
söz düşsə də, səndən düşməsin,
Bir də
qayıtmayım adın tərəfə.
Tövbəni
boynumdan dua asmışam,
Yön
çevirmərəm o qadın tərəfə.
Qismət
bir oyundu zər yiyəsinə,
Bəxtini
çağırmaq lal üçün dua.
İllərin
tikanı üstə sürünmək,
Ömür
sürmək imiş mənimçün guya.
Nəfəs
yorğunuyam ömür içində.
Ayağım
buxovda, əlim qəfəsdə.
Gözümü
açalı belə görmüşəm,
Yaşam
qəfəsdədir, ölüm qəfəsdə.
Şeirdən
də bezər adam,
Sözdən
də yorular adam.
Bir
gün elə sol köksündən
Yıxılar,
qırılar adam.
Yol
ayırar adla-sanla,
Di gəl,
bunu bacar, anla.
Özü
verdiyi nişanla
Köksündən
vurular adam.
Gündə
yüz çubuq uzanar,
Başına
çoxu dolanar.
Könlü
bulaqtək bulanar,
Ağlayar,
durular adam.
Üzü
çat, yer üstü kimi,
Soyuq kimi,
isti kimi.
Bir
gün də ağ tüstü kimi,
Göylərdə
burular adam.
Bu gün
yol alırsan üzü keçmişə,
Bu gün
tərk edirsən şəhəri belə.
Mənim
gözlərimdən yuxu qaçaqdır,
Budur
qarşıladım səhəri belə.
Yollar uzun
deyil əzablar qədər,
Arada nəfəs
dər, yorma özünü.
Ürək
söz eşitmir, hər addımbaşı,
Dikər
gələcəyin yola gözünü.
Harada
itirdim, harada tapdım,
İzin
itməyibmiş izlər içində.
Sənə
susa bilmək ən çətiniymiş,
Səsim
çiliklənir sözlər içində.
***
Ömürdən
uzaqda bir kirayə tut,
Qapını
tanıyan kəsin olmasın.
Divarlar
ardında həmişəlik sus,
Kiməsə
çatası səsin olmasın.
Səni sən
olmaqdan, çoxdan çıxarıb,
Bu fil
yorğunluğu, bu zindan acı.
Oxşa
oxşadıqca o sərt süngünü,
Sol
köksün üstünə tuşlanıb ucu.
Ömür
çox qısadır, dar ipi kimi,
Həyatla
aranda bir kötük qalır.
Yaxud da
divara çiyin verirsən,
Yadında
bir o səs, bir tətik qalır.
Mən
yalquzaq küləkləri yaxşı tanıyıram,
ağacların
ölümə dartınmasından.
Mən bu
qışı da tanıdım gəlişindən.
Neçə
evsizi son mənzillə təmin edəcək.
Ürəyimdən
tutan ağrılar,
Əlimdən
tutan "dostlardan" ürəkliymiş.
Bu
ömrü bir dəfə yaşamışam mən,
Hər
qarışına bələdəm.
Bütün
yollar yaralı sürünür ömrün sonuna.
***
Unutmaq
lazımdı həyatın bütün rənglərini,
Sadəcə,
sinədolusu nəfəs bəs edər.
Düşündükcə
gözlərinin qarşısında
sətirlər
qarışar,
Düşündükcə
bir boşluğa yuvarlanmaq var.
Ömrün
ən böyük qazancı ölümdür,
Bunu bilə-bilə
yaşamaq,
bunu bilə-bilə
daşımaq
Özü
də bir zülümdür.
Bütün
məchullara yönələn
suallar, əslində,
məlumdur,
Hamı
gözəl bilir, hamıya aydındır
Kim nəyə
məhkumdur.
Ömür...
ömür... bir naməlum boşluq!
***
Küçələr
əl açıb adam dilənir,
Küçələr
gözümdə səfil-sərgərdan.
Zamanla
unutduğum ağrıları
da
yadıma
salır yoxluğun.
Gözlərimdə
rəngi solmuş min həqiqət var,
Min bir
yalan.
Özümdən
elə qisas alıram ki,
ömrümə
gecikmiş adam.
Bunu nə
sən bacarardın, nə bir başqası.
Həqiqətə
tərəf addım atıb yıxılmaq,
Sənə
bir addım da yaxınlaşmaqdır.
Mən
dizlərimdəki yaralar qədərəm,
Yıxılmaq
gözümü qorxutmaz...
***
Sinəmin
üstünə elə bir ağırlıq
çöküb ki,
Nəfəsim
can çəkir gedib-gəlməyə.
Adını
zikr etməklə günahlardan arınıram,
Yanında
günahkar olsam da.
Gözlərində
yaş olmaqdan başqa
nəyə
gücüm çatar ki?
Arada illərin
ağrı-acısı.
İllərin
məsafə kabusu.
Nəfəsimə
hopan ağrılardan
qurtulmağa
çarəsən.
Nəfəs
adam...
Özümü
itirməmiş
məni
özümdən çıxar.
Məni
özündə saxla...
***
Ömür
sual yağışıdır,
Cavablar
düşüb qurağa.
Üzülməli
nə var burda,
Biz də
çəkildik sınağa.
Atmağa
bir daş da yoxdur,
Ataq ki,
soyusun ürək.
Bir nəfəslik
çimir alsın,
Bir azca
uyusun ürək.
Bu bəxti
kim atdan salıb,
Ölümtək
çöküb üstünə?
Bəlkə
elə bəxt üşüyüb,
Ölümü
çəkib üstünə?
***
Gecələr dözülməz olur,
Sənsizliyin
qalın kölgəsində.
Ümidlərin
ayaq ucunda
keşik çəkirəm,
adam.
Gecələr
bir az da dərin olur,
Gecələr
bir az da sükut qışqırır
sənsizliyin
üstünə,
Saçlarına
dəniz mehi toxunsaydı,
Əllərimi
köməyə çagırardınmı?
Susuram ən
böyük həqiqətin qarşısında,
Susuram səndən
uzaqlığın bir küncündə,
Tənha
adalar kimiyəm bu soyuq günlərdə,
Gözlərim
bir ağ yelkənli gəmi gözləməsə də,
Ağ əllərini
tutmaq üçün
özümdən
uzaqlaşıram.
İntiqam Yaşar.
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 14 sentyabr. S. 30.