Günəşin gəlinciyidi
bütün göy
üzündəkilər...
Saçların küləkdən asır
özünü,
Külək ipə dönür
göy üzü budaqlarında...
Baxışlarımı həbs edirlər gözlərində,
göz yaşlarımsa
dodaqlarında
azadlığa qovuşur.
Beləcə kibritlərin üşüdüyü
ağaclarda
yeni əlifbayla yazılır
bir cüt alın yazısı...
Gözlərini bağlayın Tanrının,
Kədərin edamını görməsin...
Söndürün göy üzünü!..
Günəşin gəlinciyidi
bütün göy üzündəkilər...
Rəvan
Cavidə
Oynamaq istər mənimlə,
Anasını itirmiş səkilər.
Qucaqlayar
ayağımı,
gözü boynuma dikilər.
Ayağım oyuncaq olmaz,
boynum sığınacaq
yeri.
Mən sənin deyiləm, səki,
mən özüm səndən biri...
Addım
səsi doğma anan,
atan oldu bu ləkələr...
Gəlin
köç bu uzun yola,
Bəlkə səndən əl
çəkələr...
Çək üzünü göy
üzündən,
baxmaqdan kərpic-kərpic
gözündən qara sökülər.
Yıxılarsan sevinc-sevinc...
...Sən hələ bilmirsən səki,
Günəşin gəlinciyidi
bütün göy üzündəkilər.
Tanrıların doğum günü
Dənizlər də qurban kəsir,
dalğaları, qadan alım.
Düşüb duaların qaşı,
boşdur yeri, qadan alım.
Tanrıların doğum günü
-
adamların qurban yönü.
Yaratdığın yenib səni,
yeri, yeri... qadan alım...
İşıqları asdırdılar,
...yazıları küsdürdülər.
Göy üzünü basdırdılar,
diri-diri, qadan alım.
Yeyin tanrıları, yeyin!..
Görək sonra nədir düyün?!
Yığışın qurban deyin,
qəbirləri, qadan alım.
Daş adamam, sən demiş,
Ömrüm daşdan süzülür.
Qanım
daşdandı, dərdiş,
Nə axır, nə hörülür...
Acıb
yolları yedim,
Div dedilər adıma.
Axı, mən
kiməm? - dedim,
Yollar düşdü
yadıma.
Yolları yorğun görüb,
Atdım çiynimə getdim.
Ot ağrıdan yolları,
Addım-addım keyitdim.
***
Əynimə çox böyükdü,
Bu sevginin köynəyi.
Bir az üzü
qırışıb,
Tündləşibdi eynəyi...
Qocalmır təbəssümü,
İllərin yatağında.
İtirirəm özümü
Yaddaşın otağında...
Hərdən məni soruşur,
Axsaq xatirələrdən.
Qoxusu məktub yazır,
Nərgizli tirələrdən...
İndi
saçı ağarıb,
Sənli keçən günlərin.
Belini it
bağladı,
Gəlin köçən günlərin.
Gözümdə hələ qalır,
O baxışın ləkəsi.
Qorxma, qorxulu deyil,
Keçibdi təhlükəsi...
Tural Turan
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.-
21 sentyabr.- S.15