Bir kəhrəba işıltı
Ömrü yazarından ömürlü
olan bu ağrılı
şeiri Nurəngiz Gün unudulmaz Turan xanımın - Cavid əfəndinin ciyərparəsinin vəfatı
günü qələmə
almışdı; sentyabrın
12-də! Cavid əfəndini
İblisə uymuş
bəşəriyyətin polyar
qışına - Sibir
gedər-gəlməzinə yola salan 1938-ci ilin 21 sentyabr günündə isə Nurəngiz xanımın özü dünyaya göz açmışdı.
Tale oxşarıydı Turan
xanımla; hər ikisi ömrü boyu yolunu gözləmişdi
Sibirdən dönəsi
əzizlərinin... Hər ikisi
ümidlə açmışdı
bəxt qapısını.
Baxışlarında bir dünya
"Günəş tayası",
təbəssümlərində Ay işığı gətirmişdilər.
Bu səbəbdən də hər ikisinin taleyindən "badi-səba yeli" əsmişdi hər vaxt. Tənha gecə məhbəslərinin
sazağı sızım-sızım
sızmışdı yuxularına.
Ona görə də
bu şeirdə kədər var, nisgil var, məlal
var! "Oy, yoncalar, oy, ağaclar,
oy, qapı tıqqıltıları" təlaşı,
"ey, fələk!"
harayı, təşvişlər,
əndişələr, qiyamət
gününün rüzgarları
var!
İndi sentyabr ayı birinin vəfat, birininsə doğum gününü qapsayır...
İndi hər ikisi haqq dünyalarındadı!
İndi hər ikisinin əziz ruhuna ağrılı elegiya kimi oxunur
bu kövrək misralar...
Sərvaz Hüseynoğlu
Nurəngiz GÜN
(Oda)
Badi-səba yelləri!
Oh, Sərvlər!.. Küknarlar!..
Sübhün neysan selləri,
oy!
Gözəllik Tanrısının
yavrusu ölmüşdür!..
Vıyıldayır
pəncərədə-pərdədə bir xəfif
Tərənnüm!..
Bir kəhrəba işıltı...
Vəssalam.
Oy yoncalar!.. Ağaclar!..
Yolun saçlarınızı
Söz deyin...
Pıçıldayın Cavidin
ən isti sözlərini, Onunçun!
Rica edirəm, Səma,
quşların diyarı!
Çağır sən, qoy gəlsin,
Yığışsın bütün quşlar,
Şığısın Ana-quş!
Qiyamət qoparsın,
Onun axşam duasını
Qoy Ana-quş oxusun!..
Hayqırsın himn kimi,
Fırtınalı küləklərdə
qapı tıqqıltılarına
qulaq asmış... qarımış
Atasız-anasız
bir yalqız qız üçün!
Ox, Allah! Tarixin
çərxinə, sırtına...
bax!
Bircə
eksponatlığa
yoxmuş bunun nər kişisi,
37 qorxulu Bəyaza
çiyin kimi, ər kimi,
yavuq-zad düşməyə!
Hə, nənəm, toydan gələn
Göydəki əlvan Ana!..
Sən oxu!..
Özün oxu,
Humanizmin
sərhədsiz,
çəpərsiz əfəndisi
əfəndi Cavidin
daxması boş qalmış
əfəndi yavrusunu!
Əvət, ey mərhəmətlər!
Təşvişlər, Daş Yazılar!..
Turandır O!.. Sarbandır!..
Allah onu yaratdı ki,
bütün iran-turanlar
bütün təlaş,
həlak iş
büsbütün Cavid yükü
həyat boyu
onun karvanı olsun!
Yerdə qalan nədir ki?
Kəramətsiz yuxular...
Arxivlər...
Masadan lal baxan:
lupalar, sənədlər...
divanə eynəklər...
Və pəncərədə-pərdədə vıyıldamış
Tərənnüm!..
Bir kəhrəba işıltı...
Ey fələk! Neynirdin,
Xəyanət gəzdirən
Tale Kabuslarını?!
Xitam ver! Silinsin,
Gecə
məhbəslərində
İzinsiz vurnuxmuş
yalquzaq gözlərin
içləri!!!
Pozulur axı talelər,
Ya Tanrım!
Oh, sevgili müəlliməm!
Uzanır
əllərim
Səma
tabutlarına və sənə!
İndi
necə göndərim
danə-danə yaşları...
könül qaranquşlarıma?..
Göydəki 37 yazılı
Babam-Anam-Tifaqım,
Oh, küllü iran-turana,
oh...
... axşam
parıltılarıma...
Nurəngiz GÜN
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.-
21 sentyabr.- S.14.