"ANTİSOVETSKAYA
PRAVDA"
Tələbə vaxtı Vətənə yanvar tətili
üçün gəlmişdim. Bakıdakı siyasi
olaylar məni rahat buraxmadığına görə, kəndimizdə
çox qalası olmadım. Doğmalarla
sağollaşıb tezcə Bakıya gəlməyi,
Sumqayıtda yaşayan şair dostum Şaiq Vəlinin qonağı
olaraq burdakı siyasi proseslərin şahidi olmağı, tətil
bitən kimi isə Moskvaya qayıtmağı qərarlaşdırdım.
Bakıda 20 Yanvar qırğınından
bir neçə gün əvvəl Prezident Aparatının
qarşısında rəhbərliyə üsyan mitinqi düzənlənmişdi. Aparatın
qabağında simvolik olaraq dar ağacı da qurulmuşdu.
Havada qorxunc bir gərginlik vardı. Mən mərhum dostum Şaiq Vəli ilə birlikdə
mitinqçilərin çıxışlarını dinləyirdik.
Mitinqin gecə də davam eləməsinə
baxmayaraq, biz qaranlıq düşəndən sonra Sumqayıta
getmək üçün oranı tərk elədik. Gecə marşrutlarının basabasına baxmayaraq,
birtəhər Sumqayıta, Şaiqin evinə gedib
çıxa bildik.
Səhər tezdən hər yanı başına götürən həyəcan
siqnalına oyandıq. Şaiq dedi, yəqin, zavodların hansındasa ciddi qəza
olub. Sonra izah elədi ki, zavodlarda qəza olan
kimi həyəcan siqnalı verirlər.
Çox ertə idi, televiziyaların vaxtı deyildi, bir xəbər
eşitmək arzusu ilə radionu açdıq, ancaq
xışıltıdan başqa heç nə eşitmədik. Şaiqin evində
telefon da yox idi. Həm də o vaxtlar
televiziya verilişləri gecələr bağlanır, bir də
səhər proqramları ilə açılırdı.
Çay içdik, bir neçə siqaret
çəkdik, nəhayət, televiziya verilişlərinin
vaxtı çatdı. Televizoru açdıq: qara ekran və
vahiməli xışıltı - başqa heç nə!
Əyin-başımızı geyinib küçəyə
çıxdıq. Baxdıq ki,
adamlar kütləvi olaraq mərkəzə sarı
axışır. Dedilər, rus qoşunu
Bakıda minlərlə soydaşımızı qırıb.
Gəlib Sumqayıt Mədəniyyət
Sarayının qarşısına çatdıq. Orda bir tribuna düzəldib mitinq keçirirdilər.
Bakı ilə Sumqayıtın əlaqəsi kəsilmişdi, yalnız bəzi
evlərdəki telefonlar işləyə bilirdi. Ona görə
adamlar arasında sürətlə müxtəlif səpkili
şayiələr yayılırdı. Bu
qeyri-müəyyənlikdən ürəyimiz
partlayırdı. Fikirləşirdik, görəsən,
dostlardan kim ölüb, kim qalıb? Həmin gün Bakıya getmək istədik, ancaq
mümkün olmadı, maşınların işləməsinə
qadağa qoyulmuşdu.
Bütün günü Sumqayıt çayxanalarında, yığıncaqlarda
Bakıdakı hadisələr haqda söhbətlərə
qulaq asası, fərziyyələr dinləyəsi olduq. Sabah tezdən
yenə Bakıya getməyə çalışdıq. Avtovağzaldan Bakıya avtobus getmirdi. Biz yol taksiləri ilə qırıq-qırıq
birtəhər Bakıya gəldik. Rus tanklarının
tırtılları altında qalıb əzik-üzük hala
düşmüş maşınları yol qıraqlarında
görüncə həyəcanımız daha da
artırdı...
Bir neçə
gündən sonra mən
dərslərdən qırılmamaq üçün qatarla
yola düşdüm və yanvarın 27-də Moskvada oldum. Tələbə
ola-ola axşamlar Azərbaycanın Moskvadakı Daimi Nümayəndəliyinin
binasında növbətçi işləyir, gecələr
isə oradakı otelin birinci mərtəbəsində mənə
verilən xüsusi otaqda gecələyirdim. Ona görə Moskvaya düşən kimi elə birbaşa
Nümayəndəliyin binasına gəldim. Bakıda
törədilmiş qırğınla əlaqədar olaraq hər
gün orada toplaşan həmvətənlərimiz söylədilər
ki, qanlı 20 Yanvar gününün səhərisi Heydər
Əliyev öz ailəsi ilə Nümayəndəliyə gəldi
və azərbaycanlılar qarşısında Qorbaçovun
millətimizə qarşı törətdiyi qanlı hadisəni
şərh edərək onu xalqımızın qatili elan elədi.
Həmyerlilərimiz onu da dedilər
ki, yanvarın 26-da Nümayəndəliyin konfrans zalında mətbuat
nümayəndələrinə hadisənin təfərrüatını
danışan AMİP sədri Etibar Məmmədovu silahlı
OMON-çular elə zaldanca apardılar.
Mən Nümayəndəliyin
konfrans zalının
tavanında avtomat gülləsinin izlərini öz gözlərimlə
gördüm.
Demək, binaya hücum edərək zalda
güllə atmış, Etibar bəyi birbaşa konfrans
zalından aparmışdılar. O zamanlar nümayəndəliyin
içində yerləşən otelin təsərrüfat
işlərinə tələbə yoldaşım olmuş
Adil Əlioğlu baxırdı. Adil BBC
telekompaniyasından gəlmiş Etibar Cəfərov adlı
rusdilli jurnalist soydaşımıza oteldə bir otaq
ayırmışdı. Etibar Bakıdan
oğrun yollarla gətirdiyi 30-a yaxın videokasetlərdən
montajla bir kaset yığıb faciəni səfirliklər
vasitəsilə xarici kanallara ötürürdü. Ayrı-ayrı kasetlərdən montajla kəsib bir
kaset düzəltmək o vaxtkı texniki vasitələrlə
xeyli vaxt aparırdı. Ona görə
Etibar günlərlə həmin otaqdan bayıra
çıxmırdı.
İnstitutumuzun yataqxanasında qalan tələbə yoldaşlarım axşam mənə
Leninqraddan (indiki Sankt-Peterburqdan) göndərilmiş telefon
nömrəsi gətirdilər. Həmin nömrəyə
zəng elədim, Saatlıdan olan tələbə
yoldaşım Şamil Bahadır idi, təcili mənim Leninqrada
gəlməyimi istəyirdi.
Sabah tezdən sürət qatarı ilə Leninqrada
yola düşdüm. Dostlar məni səhər
tezdən perronda qarşılayaraq otelə gətirdilər.
Şamilin həmyerlisi və yaxın dostu olan
Əli adlı bir dəliqanlı (ona hamı Alik deyirdi) bizi
öz pasportuyla şəhərin ən yaxşı oteli
sayılan "Pribaltiysk"də yerləşdirdi. Demə, mən ora gələnə qədər
Şamil, artıq Leninqraddakı həmyerlilərimizi bir yerə
toplayıb gətirdiyi kasetləri nümayiş etdirərək
Bakıda törədilən qanlı 20 Yanvar hadisəsini
onlara şərh eləyibmiş.
Saatlıdan tarix müəllimi Ramazan Səmədov adlı cəsur və
mehriban bir oğlan da Bakıdan Şamillə gəlmişdi. Məqsəd,
Bakı qırğınını Rusiya mətbuatı və
televiziyaları ilə yayımlamaq idi. O vaxtlar, Moskvadan fərqli
olaraq, Kremlin siyasətini Leninqrad ictimaiyyəti qəbul eləmirdi.
Şamil rus tələbə
yoldaşlarını da işə qoşmuşdu. Marina
Paley, Sergey Paxomov və Pyotr Kojennikov bizə yaxından kömək
eləyir, işin maliyyə ağırlığını isə
Alik çəkirdi. Nəhayət ki, Kojennikovun
çalışdığı Leninqradın ən məşhur
"Pyatoye koleso" adlı telekompaniyasında qanlı 20
Yanvarın izahlı görüntülərini
yayımladıq.
Həmin
günün sabahı
biz oteli təcili tərk edəsi olduq, çünki
Sabirabaddan gəlmiş bir cəbhəçinin otel telefonuyla
"Azadlıq" radiosuna, Mirzə Xəzərə zəng
elədiyini bilən KQB əməkdaşları oteldə
axtarış apardılar. Zəng isə Alikin
olduğu otaqdan getdiyinə görə onu çox çək-çevirə
salmışdılar.
Leninqradda Saşa Boqdanov adlı gənc və cəsur jurnalist
"Antisovetskaya pravda" adlı bir list qəzet buraxıb hər
həftə Moskvanın mərkəzində satırdı. Qəzetin
"samizdat" forması orda çap olunan xəbərləri
daha mötəbər göstərdiyinə görə
moskvalılar Saşanın peyda olmasını səbirsizliklə
gözləyir, o gələnə qədər özləri
növbəyə dururdular. Saşa
tirajı iri əsgər heybəsilə belində gətirib
Puşkin meydanı tərəfdə küçədəcə
satışa çıxarırdı. Onun
qəzeti Qorbaçovun imperialist siyasətini məqalə və
karikaturalarla darmadağın eləyirdi. Şamilin
dostları bizi Saşa ilə tanış
elədi. Saşa qəzetin iki nömrəsini -
Sumqayıt hadisələrindən tutmuş 20 Yanvara qədər
- Qorbaçovun Azərbaycan siyasətinə həsr elədi.
Mən Şamil
və Ramazanı bir
çamadan qəzetlə Domodedovo hava limanından yola
salmalı idim.
Biz cəmisi bir bilet tapa bildik və qəzeti
Ramazan aparmalı oldu. Kəndirlə
düyün-düyün bağladığımız qəzet
ölçüsündə olan çamadanı keçid
şüasından ötürəndə təəccüb elədilər.
Min nüsxəyə yaxın kip
yığılmış qəzet listi çamadanda
bütöv bir qara daş kimi görünürdü. "Bu nədi?" - polislər
soruşdu.
Üçümüzün də rəngimiz dəyişmişdi. Çamadan
açılsa hər birimizi 3 ildən 7 ilə qədər
cinayət işi gözləyirdi. Ancaq
Ramazan əvvəlcədən bizə demişdi, tutsalar, sizin
xəbəriniz yoxdu, hər şey mənlikdi. Nəzarətçi polislərə dedik,
kağız-kuğuzdu, kip yığılıb, ona görə
belə görünür. Qəsdən registrasiyanın
lap sonlarında gəldiyimiz üçün polislər
çamadanın düyünlü kəndirinə baxıb
vaxt darlığına görə açdırmaqdan vaz
keçdilər...
Qəzetin özümüzdə qalan nüsxələrini
və Qriboyedovun başçılığı ilə
İrandan, Türkiyədən köçürülən
ermənilərin Dağlıq Qarabağda necə yerləşdirildikləri
haqda məşhur rus yazıçısı V.L.Veliçkonun
yazdığı "Kavkas" əsərinin
kserokopiyasını Moskvada yaşayan vətənpərvər
ziyalımız Valeh Rzayevin təşəbbüsü və
köməkliyi ilə paketlərə qoyub rus ziyalı və
yazıçılarının məlumat kitabçasından
götürdüyümüz ev ünvanına göndərirdik.
Bununla kifayətlənmir, həmin vərəqləri
insanlarla aşıb-daşan məşhur Qədim Arbat
küçəsinin divarlarına
yapışdırırdıq. Çox
vaxt küçəni geri qayıdanda görürdük,
yapışdırdıqlarımızı əsasən ermənilər
divardan cırıb atır. Biz də qayıdıb məcburən
təzələrini yapışdırası olurduq...
Ramazan qəzetləri
Azərbaycana çatdırmışdı. Sonralar
Şamildən eşitdim, Ramazanı Rusiyada öldürüblər.
O, heç 40 yaşına da çatmamışdı...
Sonralar eşitdim ki, "Antisovetskaya pravda"nı
buraxan Saşa Boqdanovu da evində güllələyiblər...
P.S. Maraqlananlar üçün deyim ki,
qəzetin nüsxələri Saatlı Tarix
Diyarşünaslıq Muzeyində saxlanılır.
Murad Köhnəqala
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.-
19 yanvar.- S.27.