"Azadlıq mənim üçün
müqəddəsdir..."
Sahilə İbrahimova ilə müsahibə
- Yeni qələmə
aldığınız "Şeyx" romanı 3 dönəmi əhatə edir. Tarixi Şeyx
Sənan, Şümeysat
və Sənanın uşaqlığı və
indiki zamanı. Postmodern texnika ilə
yazılıb. Sevgi
üzərində qurulsa
da əsas problematikası din, müharibənin
azadlığımızı pərçimləməsidi. Bəs siz
romandakı obrazlara azadlıq imkanı tanıdınızmı? Çünki bildiyim qədəri ilə sonluğu dəyişmisiniz?
- Şeyx Sənan
"Leyli Məcnun",
"Fərhad və Şirin" kimi əfsanə əsasında
ədəbiyyata gəlmiş
sevgi hekayələrindəndi. Mən daha
çox Fəridəddin
Əttarın poemasına
əsaslanmışam. "Şeyx" Şeyx
Sənan haqqında yazılmış ilk romandı.
Mənim
"Şeyx Sənan"ımın
sonu Fəridəddin Əttarın yazdığı
sonluğa daha yaxındı. Hüseyn Cavid
Xumarla Sənanı birlikdə öldürmüşdü.
Mənim
romanımda hadisələr
belə bitmir. Romanın ikinci-müasir xəttinin sonluğuna gəlincə, bir az dəyişikliklər
oldu. Düşünürəm ki, bu romanda məqsəd sonluqda deyil, əsərin mahiyyətini
başqa hissələrdə
axtarmaq lazımdı.
Ona görə sonluğu dəyişmək, ya dəyişməmək prinsipial
məqam deyildi. Əsas problematikasını artıq
qeyd etdiniz. "Şeyx" bəşəri
ideyalar naminə yazılmış əsərdi.
Azadlıq bəşərin ən müqəddəs dəyərlərindəndi. Mənim üçün dünyada çox az şey
müqəddəsdi. Adətən, saxta "müqəddəslər"i
ilə yaşayan adamların cahilliyindən
dəhşətə gəlirəm.
Azadlıq isə mənim
üçün müqəddəsdi.
Və məhz bu əsərdə
obrazlarla despot kimi davrana bilməzdim. Onları pafosdan, yalançı vətənpərvərlikdən uzaq tutmağa çalışdım. Amma bu obrazların səhvləri
də var, tərəddüdləri də.
- Romanı oxuyarkən diqqətimi bir məqam çəkdi. Şeyx Sənanın dövründə
İslamı qəbul
edənlər bizdən
sayılır. Qəbul etməyənlər
isə azca xərac ödəyib firavan yaşayır.
Siz tarix fakültəsini bitirmisiniz
bu məlumat tarixi gerçəklik daşıyır, yoxsa yazıçının uydurmasıdır?
Çünki xristian dinində
də təxminən buna bənzər olay yaşanıb. Avropa insanı kilsədən pul qarşılığında cənnətdən
torpaq payı alarkən alman reformasiyasının başçısı
Martin Lüter kilsəyə
gəlir və xeyli pul ödəyərək
bütün cəhənnəm
torpaqlarını alır...
- Əlbəttə, bu
sözlərin tarixi əsası var. Tarixdə
həmişə pul çox şeyi həll edib. Şeyx Sənan
həm də buna görə üsyan edirdi.
- Hesab edirəm ki, bu cür tolerantlığı,
siyasiliyi özündə
daşıyan bir roman
nə vaxtsa Nobel siyahısına düşə
bilər. Axı Nobel mükafatı da siyasi mükafatdır. "Şeyx"
romanında da Sənan erməni Şümeysat azərbaycanlıdır.
Amma əsərdə elə qələmə almısınız ki, onlar, sanki dünyalıdı,
düşmən yox. Sevginin fonunda bu problemlər romanın ikinci qatında qalır...
- Nobelin necə mükafat olmağı haqqında yekun fikir demək çətindi. Bu il heç Nobel verilmədi. Biz verilişimizdə
ətraflı şəkildə
bundan danışmışdıq.
Nobel məni maraqlandırmır.
Qətiyyən. Məni bu dünyada
ən çox insan maraqlandırır.
Mən insandan daha böyük
vətən, daha maraqlı məkan tanımıram. Bütün gözəllikləri,
bütün yenilikləri
insan üzərindən
dərk edirəm.
İnsan
robot deyil. Onun hissləri
təxmin edildiyi qədər idarəolunan deyil. Kütlə saydığımız insan toplusundan kimsə qəfildən çıxa və bütün bildiklərimizi
alt-üst edə bilər. İnsanın, onun hissləri,
istəkləri yanında
dil, din, hakimiyyət mənim üçün təfərrüatdı. Təəssüf ki, dünya insanların təbiətini
əsas götürərək
qurulmayıb. Biz şərin yaratdığı
dünyanın sakinləriyik.
Yoxsa niyə bu qədər
müharibə olsun, bu qədər günahsız insan ölsün ki? İnsanlar şər yüklü gücün diktəsi ilə yaşayır, ona görə hisslərimiz, davranışlarımız
sağlam deyil. Sevgi bu durumu dəyişməyə
cəhd edir. Romanımın qəhrəmanı da sevgidən yapışıb inqilab etməyə çalışır.
- Pasternakın fikrinə görə, bir adam siyasətə
qarışmasa da, siyasət ona qarışır. "Şeyx" romanı siyasətə nə qədər qarışıb?
- Siyasət mənim kimi adi adamların
qarışmalı olduğu
şeydi. Antik dünyada siyasətə
qarışmayan adamlara
idiot deyirdilər. Mən siyasətə
qarışmayan adamı
ya tərki-dünya, ya da axmaq
kimi görürəm.
Ya hər şeydən əl götürüb dağlara çəkilirsən,
ya da adamlar
arasından yaşayırsansa,
mütləq siyasətə
qarışmalısan. Hərdən
adamlar gülünc obrazlar geyinib yaşayırlar. Tez-tez yazıçı
dostlarımızla belə
şeylərə gülürük.
Məsələn, deyirik, mən
sufiyəm, tərki-dünyayam,
amma adıma VÖEN var, olar da
belə, yox? Yaxud mən adam tanıyıram ki, "Qarabağı geri verin" tipli adda QHT açır, şirkətlərdən
pullar alır, 211 seriyalı nömrələr
istəyir, bələdiyyə
seçkilərinə namizəd
olur və fəxrlə də deyir ki, siyasətə
qarışmır. Mən doğrudan
o adamların nə ilə qidalandıqlarını
anlaya bilmirəm.
Siyasət insanlar üçündü, ona
insan qarışmasın
kim qarışsın,
yarasalar, qarışqalar?
- Romanı 3 ilə yazdınız. Tarixi dini araşdırmalara görə 3 il
vaxt aldı?
- Çoxlu elmi, bədii, publisistik ədəbiyyatdan yararlandım.
İstər Qərb, istər Şərq müəlliflərinin dinlə,
sufizmlə bağlı
yanaşmaları ilə
tanış oldum. Romanın ən intensiv yazılma ili
sonuncu - üçüncü
ildi. Günə beş yuz
söz yazırdım.
Həftə sonları isə
uyğun olmayan hissələri silirdim.
- Romanda estetik bənzətmələr, xatırlamalar
var. Xüsusən Şümeysatın
uşaqlıq illəri
ilə bağlı. Dili də çox axıcıdır. Rahat oxunur.
Tarkovskinin bir sözü
var "Sənət xatırlamadır", amma
poetik bədiilik azdır, zənnimcə.
Sizcə, mükəmməl
roman nəyi ilə seçilməlidi, poetik estetik dili, mövzusu
texniki quruluşu, bəşəri olması
ilə?
- Adətən, mənə nəsrində poetik yanaşmalar çoxdu deyirlər. Mən şair adam
deyiləm. Hekayəçiyəm. Kimsə yazdıqlarımda şeirsəl ifadələr
tapırsa, bunu kompliment kimi qəbul edirəm. Bu əsərdə də qəsdən nəyisə azaldıb çoxaltmamışam. Roman
sənəti ilə bağlı çoxlu araşdırma yazısı
var. Amma onları oxuduqca sənətin sərhəd tanımadığını
bir daha anlayırsan. Roman belə olmalıdır, elə olmamalıdır deyən nidalı cümlələri oxuyuram,
amma çox da ciddiyə almıram, düzü.
Bilmirəm nə çox, nə az olmalıdı.
- Əvvəlki
romanlarınız "Qanun"
nəşriyyatında çap
olunmuşdu. Necə oldu
"Teas Press"i seçdiniz?
Çap,
yazıçı-nəşriyyat məsələləri ötən
illərlə müqayisədə
sizi qane edirmi?
- "Qanun" nəşriyyatında
kitablarımın çapı
üçün ödəniş
eləmişəm. Satıldıqca da nəşriyyat dağıtım və satış xərclərini
götürürdü. Gəlirim olmurdu. Belə yanaşma ilə
davam edə bilməzdim. Pul verib
kitab çıxartmaq
etapını adlamalı
idim, artıq ayıb sayırdım özümə. Üçüncü kitabım AYB kitab seriyasının ilk kitabı
olaraq çap olundu. Onlara pul ödəməsəm
də, onlar da mənə heç nə vermədi. Mən heç vaxt
yazıçılığa şöhrət üçün,
nə olur-olsun məni oxusunlar, ad olsun kitab yazıram
prinsipi ilə yanaşmamışam. Ona görə
daha Azərbaycanda kitab çıxarmağı
düşünmürdüm. Köşə yazmağa başlamışdım.
"Teas Press"də məni bu köşələr
vasitəsilə tanıdı,
saytın redaktoruna yazılarımı bəyəndiklərini
bildirmişdilər. Mən Azərbaycan
nəşriyyatlarına güvənmirdim.
Saytın redaktoru məni nəşriyyata az qala zorla göndərdi. Şərtləri, yanaşmaları peşəkar göründü,
ona görə də əməkdaşlıq
alındı. Müqavilə imzaladıq. Əlyazmanı verdim, qonorarımı aldım.
Söhbətləşdi: Dəniz Pənahova
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 26 yanvar.- S. 17.