Bir nöqtəlik qaranlıq belə yoxdu...
Ölənlərin
yeri necədir,
yol
gedirlərmi bizim kimi?
Bizim
kimi danışırlarmı,
bizimkilərdən
daha gerçəkmi sözləri
Axı
kimdir onlar: yarpaqların ruhumu,
yarpaqların
üzü yoxsa...
Simurq
quşu onlar üçün qəsr tikibmi,
Masa
açıbmı orda?
Hansısa
ağacın alovunda
hansısa
quşun çığırtısı -
Budurmu
məkanları,
hara
belə sıxışıblar?
Bəlkə,
bu sarmaşıq yarpağındadı onlar,
Səsləri
-
Gecənin
düşdüyü
yarpaqlar
arasındakı yarğanda.
Dua
Özünə
gəlmək üçün
Çıxıb
getmək insanlardan uzağa
Könül
rahatlığı bulmaq
Nə
ümid gərəkdi, nə təəssüf
Baş-başa
qalmaq ürəyinlə
Nə
bir səs, nə də hənir...
Sükutun
dərsini dinləmək
Bundan
sonra
Lal
olmaq həmişəlik, danışmamaq...
Uşaq oyunu
Gölə
baş vurur
Suları
oyatmadan
Yay
günəşi...
Yatmış
gözəl
Çarpayıdan
daha gözəl.
Qumun
üstündə
Üzündə
kitab
Burnu
vərəq ayrıcında
Yuxunun
tarixçəsi.
Eşq sözləri
Səninlə olanda sevincin işığı
Fişəng fitili kimiydi
Bizi ulduzlara
aparardı.
Ruhun bir sakit dəniz
Kimsə
bata bilməz,
dərinliyində.
Beləcə üzürəm qəlb
dolusu səadətlə
Qorxmuram
uçub gedərsən
Sevmək
qanaddı çünki...
İyirmi il sonra
Zamanın keçməsinin
Sübutu
odur ki,
Yaddaş
sönür söndükcə...
Qat kəsmiş məktub
Bəzi
sözlər unudulub
İlk məhəbbət.
Oda çınqı atdı
Tutaşdım,
Sonra külüm qaldı
Zərfin içində.
Sorğulayan təbəssüm
Küçədə döşək,
Keçib-gedənlərdən xəbərsiz
Yaşamaq üçün çox
az.
Evsiz-eşiksiz bir qoca
Arıq,
müqəvva kimi
Yaxşı geyinib amma.
Neynəyir, necə eləyir,
Ağzında dişi yoxdu,
Təbəssümü qırılır...
Əbədi dərd
Dərddən qaçmaq üçün
Dünyanı gəzib
Dolaşmaq lazım.
İşlətdiyimiz cinayətləri
Uc-uca calayıb
Qaranlığı ölçək.
Dal-dalı getsək də
Görəcəksən ki, hər kəs
Ölümə doğru gedir...
Yoxsan...
Dərdli
göy üzü
Bayramların ruhu
Noyabrdan belədi.
Onu düşünürəm,
Çıxıb gedəndən bəri
Bəlkə, ondan da qabaq.
Kəsmir,
səngimir
Sülh
vaxtında ölənlərin
Müharibəsi...
Hava pərisi
Nə gördüm, nə tanıdım
Mən bir ətirəm
Yaşayan və ölən
Küləyin içində.
Nə gördüm, nə tanıdım
Təsadüf, ya göstərmə?
Güclə gəlib yetişdim...
Nə oxudum, nə anladım?
Ən iti ağıllara
Nə səhvlər vəd edilmişdi!
Nə görünmüş, nə
tanınmış,
Çılpaq sinənin zamanı
İki köynək arasında...
Sakitlik
Çıxıb getmişəm
Çox-çox uzaqlara
İtmişəm, yoxam artıq...
Gözlərindən iraq
olmasın deyə
Bir kəpənək əlimdən
tutub
Məni
özümə aparır...
Gölün kənarında
Tilovuma balıqdan çox
Sükut
ilişir...
Fevral
Qar günü
Soyuq ilham,
Ağ vərəq.
İki sükut arasında
Qış küləyi
Nəfəsimi kəsir, doğrayır.
Yeganə
ümidim
Sinəmin altından çıxacaq
Günəşədir...
Günəş
Çox
baxma ona
Zülmətə
Qərq
olarsan...
Arxanı
da çevirmə
Kölgəsində
İtərsən...
Ancaq üzündə onun
Bir nöqtəlik
Qaranlıq belə yoxdu...
Pişik və günəş
Pişik
gözlərini açdı
Günəş girdi içəri.
Pişik
yumdu gözlərin
Günəş orada qaldı.
Buna görə də axşam,
Pişik
oyananda
Qaranlığın içində
İki parça günəş
gördüm...
Stefen Moysanın
(Fransa, 1979)
Fransız dilindən tərcümə
edəni:
Cavanşir YUSİFLİ
Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.-
26 yanvar.- S.18.