Qəlpələr

Ovcumdan əsən küləklər

çırpınıb yıxılar bir gün tərk etdiyin yollara...

Tərtəmiz bir payız axşamında

palçıqlarla kirlənər xatirələr

saatın əqrəbləri tək.

...fırlanar xaraba dəyirmanların ağrı daşı,

islanar yağışlar üstündə göy üzü,

islanar yağışlar altında pəncərələrin göz yaşı.

Saniyəsi neçəyədir gözlərinizin, soruşa bilərəmmi?

...Skamyalar Allahın atılmış oğlu,

tənhaların sürgünlükdə sığınacağı, skamyalar.

Skamyalar,

üstünə şeir yazılar

ağlımın küçələrindən keçərkən yarpaqlar...

Qaranlığı yalayar bir kimsəsiz itin tənhalığı.

...Uçar ağaclar göy üzünə,

qonar ağaclar bir quşun budağına,

ağrıyar qurşunların vicdanı.

Mənimki şeir yazmaq deyil,

oturub bir-bir ruhuma batan qəlpələri çıxarmaqdır mənimki!

Səni düşünmək deyil,

...gecələr günəbaxanların baxdığı yerə baxmaqdır mənimki!

O kimdir gözlərində

gecəyarı oturub siqaretin tüstüsüylə

şəhəri dumana bürüyür...

O kimdir nəfəs çəkdikcə

gəmi yelkənləri havalanır...

Bakı gecələri soyuq olur...

Adını üstümə çəkirəm.

Ovcum dolu qəlpələrlə...

...Yenə həsrət,

yenə həsrət,

yenə həsrət!

Ümid Nəccari

Ədəbiyyat qəzeti.- 2019.- 26 yanvar.- S.22.