Otuz il əsir qaldın erməninin əlində

Quşların oxumadı Azərbaycan dilində!

Kəlbəcərdən qovulan erməni

Səni necə çağırım,

Bir azca üzüsulu?

Bəlkə Əhrimən deyim.

Şər allahının qulu?!

Çiynindəki baş deyil,

Naxələf kəlləsidi.

Kəlbəcərin çörəyi

Burnundan gələsidi.

Yox, Allah yaratmayıb,

Sizi - Şeytanın itləri.

Sizə nə eləmişdi

Kəlbəcər məscidləri?!

Adam bir iş görəndə

Düşünər balasını.

Niyə tar-mar etdiniz

Gözəl Lök qalasını?

Xaçpərəst də deyilsən,

Dinin yox, kəs səsini!

Yandırdın Çərəndarda

Həsən Camal kilsəsini.

Yaxşı yadında saxla,

Bu ürək sözlərimi:

Qalaboynu, Uluxan

Kor etdi gözlərini.

Qorxmadınmı onların

Yüksələndə ah zarı.

Qəfil sıcrayıb qalxar

Zarda türk məzarları?!

Kəsdin göy meşələri

Əzdin son körpəsini.

Dağıtdın Tərtərimin

Tağlıdaş körpüsünü.

Gördüyün bu Kəlbəcər

Müqəddəsdi əzəldən.

Onu belə sehrli

Yaradıbdı düzəldən.

Bircə dağın daşından

Min divar hörmək olar.

Camışçı zirvəsindən

Dünyanı görmək olar.

Burda hər daş, hər qaya

Xatırladır ərləri.

Qəbirlərin üstündə

At və qoç heykəlləri.

Baş əymədi yağıya

Ər oğlu, ər Kəlbəcər.

Dağlarının üstü göl,

Altı gövhər Kəlbəcər.

Meşəsində palıddan

Polad kimi qolu var.

Alagöllər, Qara göl,

Gözəl Zalxa gölü var.

Nə görsən həmin saat

Ona quyu qazarsan.

Sənin ürəyin yoxdu

Ayaqüstü məzarsan.

Qoy bu dünya tanısın

Erməninin üzünü.

Yer kürəsi qorusun

O millətdən özünü!

Laçın

Gözün aydın, ay Laçın,

Gözün aydın, Həkəri!

Demə geri dönərmiş

Tarixin də təkəri.

Otuz il əsir qaldın

Erməninin əlində.

Quşların oxumadı

Azərbaycan dilində.

Gedəndə yandırdılar -

Erməni kələyidi.

Yox, yanan evlər deyil,

Düşmənin ürəyidi!

Onlar itilən kimi

Təbiət cilvələndi.

Göy meşələr oyandı

Günəşdən nur ələndi.

Dağkeçisi tullandı

Ən hündür qayalıqdan.

Tülkü çöl xoruzunu

Marıtlayıb bayaqdan.

Yenə də sığışmadı

Yatağına Həkəri.

Min ildi beləcədi

Hayqırtısı, ləngəri!

O alp cəmənliyində

Vələslər qırçın kimi.

Evlərin dağ başına

Qonubdu Lacın kimi.

Külək zümzümə deyir

Rəqs eləyir ağaclar.

Elə bil bir-birinə

Nəsə deyir ağaclar.

Deyəsən, Məhəbbətdi,

Pəsdən, zildən oxuyur.

Ona görə çəmənlər

Belə gözəl qoxuyur.

Qızılboğaz zirvəsi

Bir çələngə bənzəyir.

Sinəsində binələr

Çərpələngə bənzəyir.

Gözün aydın, gözəlim!

Gözəlliyin qayıtdı.

O sıldırım dağların

Düzənliyin qayıtdı.

Ağdamım, ağ şəhərim

Gözlərin aydın olsun,

Ağdamım, ağ şəhərim!

Dağların ətəyində

Vüqarı dağ şəhərim!

Hər oğlun bir qəhrəman -

Nə gizlədim, nə danım!

Allahverdi Bağırov -

İgidim, pəhləvanım.

Görəydiniz bu günlər

Ordumuz nəyə qadir!

Faiq, Rövşən, Canbulaq,

Asif, Baxşeyiş, Nadir!

Muxtar, Əlabbas, Fazil,

Ay Hidayət, İxtiyar.

Sizdən sonra nə qədər

Yeni qəhrəmanlar var.

İti, qurdu qovmuşuq

Ağdamın ortasından!

Qisasınız alındı,

Xalq qurtardı yasından!

Qələbəni görmədi

Famil Mehdi qardaşım.

Yəqin, bu gün tərpəndi

Şahmarın da başdaşı.

Əziz Rafiq Əliyev,

Çağır gəlsin Xudunu.

Qoy töksün ekranlara

Ürəyinin odunu.

Otuz ildi bu şəhər

Darda qaldı, ay bala.

Bəs bu Ceyhun Mirzəyev.

Harda qaldı, ay bala.

Nə durmusan, ay Rəmiş,

Gitaranı alsana!

Ramiz kişi, o tarı

Bir ürəkdən çalsana!

Elman da yavaş-yavaş

Dindirər kamançanı.

Belə bir ansambla

Yer üzündə tay hanı?!

Qədir bir qıyya çəksin!

Qoy diksinsin Səxavət.

Arif pəsdən oxusun,

Bir də gözəl Nəzakət.

Qoy kor qoysun düşməni

Mənsumun məlahəti!

Oyansın Məcid kişi,

Güldürsün bu milləti.

Gözlərin aydın olsun.

Ağdamım, ağ şəhərim!

Dağların ətəyində

Vüqarı dağ şəhərim!

Zahid XƏLİL

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 3 dekabr.- S.11.