Volfqanq Borxert

İtirilmiş nəslin nümayəndəsi olan Borxert (1921-1947) - alman şair, yazıçı, dramaturqdur. İyirmi yaşında orduya çağırılıb, Qərb cəbhəsində vuruşub. Müharibənin bütün ağrı-acısını yaşayıb. Yaralanıb, iki dəfə həbs edilib, difteriyaya tutulub. 1945-ci ildə ordudan tərxis olanda artıq ölümcül xəstələnib. Ölənə qədər aclıqla mübarizə apara-apara dayanmadan yazıb. 1947-ci ildə Bazel şəhərindəki xəstəxanada ölüb. Ölümünün səhəri günü Hamburqda ən məşhur əsərinin - "Qapı dalında" pyesinin premyerası baş tutub.

Sağlığında çap olunan yeganə kitabından - "Gecə, fənər və ulduzlar" kitabından bir neçə şeiri təqdim edirik.

* * *

Dəniz fənəri olsaydım

gecələr, ya da fırtına vaxtı

işıq salardım balıqlara,

gəmilərə və qayıqlara -

çox heyif ki, mən özüm

batmaq üzrə olan gəmiyəm!

Fənər olmaq arzusu

Mən öləndə

heç olmasa

fənər olsam

qapında dayansam

qaranlıq gecəni

aydınlaşdırsam.

Və ya limanda

gəmilər yatanda

qızlar gülüşəndə

yatmasam;

dar, çirkli bir kanalda

tənha bir adama göz vursam.

Dar küçədə

assalar məni -

qırmızı dəmir fənər

bir meyxana qabağında

düşüncə içində

mahnıların ritmində

yellənsəm.

Ya da bir uşağın

ətrafındakı yalnızlığı hiss edib qorxanda

yandırdığı fənər olsam;

bayırda, şüşələrdə isə

fırtına səsi,

kabuslar, cinlər, damdabacalar.

Hə, heç olmasa

öləndə

fənər olsam

tənha gecələrdə

dünya yuxuya gedəndə

göydəki Ayla

söhbət etsəm.

Gecə nəğməsi

Nə üçün, ah, nə üçün

Günəş batır axşamlar?

Yat, gözəlim, gözəl yuxular gör;