Mən
hiylə qatmamışam sözlərimə yazanda
Valeri
Anatoliyeviç Latınin (1953) şair, yazıçı,
publisist. Rostov vilayətinin Konstantinovsk şəhərində
anadan olub. Maksim Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutunu
bitirib. Hərbi jurnalistdir. Əsərləri "Bayraq",
"Müasirlərimiz", "Moskva", "Gənc
qvardiya", "İşıq", "Roman-qazeta",
"Dəyişmə", Dostluq", "Sibir
işıqları", "Don", "Tələbə
meridianı", "Poeziya", "Qəhrəmanlıq",
"Poeziya günü", "Literaturnaya qazeta", "Həqiqət"
və s. mətbu orqanlarda çap olunub. Rusiya Yazıçılar
Birliyinin üzvüdür. Milli Ədəbiyyat
Şurasının sədridir. Rusiya, Serbiya, Çernoqoriya,
Ukrayna, Bolqarıstan və Azərbaycanda şeir və hekayələri,
publisistik məqalələri, bədii tərcümələri
də daxil olmaqla 37 kitabı çap olunub. Rusiyada və eləcə
də bir çox başqa ölkələrdə ədəbi
mükafatlara layiq görülüb.
Səxavət
Səxavətli
paylayandır varını,
Bölüşdüyü
paydan əvəz gözləməz.
Ərməğandır
hər şeyi - sevgisi də
Bu
daxili zənginliyə yox əvəz.
Verən
əli heç nə ummaz onların,
Borc
dəftəri tutmaz belə adamlar.
Heç
kimsədən diqqət, sevgi gözləməz
Acgözlüyə,
təkəbbürə yad olar.
Bəxtəvərlik
bilər yardımlaşmağı
Sanki
Yerdə gəzən mələkdir onlar.
Yolumuza
işıq saçar səxavət
Hər
zülmətin nurlu bir qənimi var.
Ulduzlu gecə
Xəzər
qovur qoyun sürülərini
Sahildəki
qamışlıqda yatsınlar.
Oyandıqca,
sayrışdıqca ulduzlar
Alovlanır
gəzmək eşqi, arzular.
Yuxu
gəlir gözlərinə şəhərin
Bir-bir
sönür evlərdəki işıqlar.
Bütün
kobud fikirlərdən arınır,
Ürəyimə
qanad taxır buludlar.
Görən
niyə xəyal qurmaq şirindir?
Elə
bil ki, yenidən gəncləşmişəm.
Açıldıqca
ürəyimdə düyünlər
Bilirəm
ki, burda mən sevilmişəm.
Bir-birinə
sevgi töhfəsi sunub
İki
könül alışmışdı burada.
Nə
boranlar mane olar, nə çovğun
min
illərin külü ilə qorunan
ürəklərdə
alışmış bu alova.
Cənubdan
qayıdış
Mən
Günəşlə uçub gəldim Cənubdan,
Nur
çiləmək üçün yurdumun sinəsindəki
qara.
Amma
könlüm hələ də boranlara vətəndir
Duyğular
da ötürür çovğunlu sabahlara.
Cənub
necə də şəndir, necə də
qayğısızdır,
Payız
yarpaqlarıyla süpürülür dərd, kədər.
Orda
hökm sürdükcə faniliklə zəriflik
Mahnılar
da xüsusi incəliyə köklənər.
Vətəninsə
səması qaşqabaqlı və tutqun.
Hələ
uzun sürəcək qışın
hökmranlığı.
Kaş
bir günəş görəydi bu qalın qar
örtüyü,
Yandırıcı
şəfəqlər oxşayaydı torpağı.
Gücüm
də buna çatır - qorxuduram sözümlə,
İsti-isti
müjdələr qənimidir sazağın.
Ən
sərt şaxtanın belə yaza qədərdi ömrü,
Günəş
öpmüş bir qəlbin sözləridir bu, inanın.
Buxarının
önündə
Köhnə
təqvimlərimin yandırdım vərəqlərin
Buxarıdan
boylanır alışan günlər, aylar.
Amma
yenə bu ömür əbəs yaşanmayıb ki,
Hər
şeyi tüstü bilib uda bilməz bacalar.
Evdir
tikmişəm çoxdan, bu da isti buxarı,
Bağ-bağatım
bəhərli, övladlar da böyüyür.
Saç-saqqal
ağarsa da üzülmürəm, eybi yox.
Nəslin
uğurlarını uşaqlar da ötürür.
Kitablarım
boylanır divardakı rəflərdən,
Mən
hiylə qatmamışam sözlərimə yazanda.
Bilməsəm
də gələcək aqibətlərin yenə,
Utanmaram
gözlərim hər rəfə sataşanda.
Bir də
hər şey həyatda məndən asılı deyil,
Amma
bir çox şeylərin səbəbkarı da bizik.
Səhər
durub günümün taleyini çızsam da
Tanrının
qismətindən uzaq qaça bilmərik.
Buxarıda
alovlar.... Qoy yansın. Ürəyimdə
yanan
günlərə görə nə qəm, nə iztirab var.
Yeni-yeni
təqvimlər gələcək ömrümüzə
Qismət
olsa, orada nəvələr də yer alar.
Saz
Maşallah
Məftuna və
Ədəbiyyat
İnstitutunda çalışan
digər
azərbaycanlı qardaşlara
Bəxtim
bəxt axtaranda, gülməyəndə ümidlər,
Dərd-sərimin
yükündən ağırlaşanda çiynim
Qarışıb
saz səsinə dirilir xatirələr -
Dostlar
düşüncə yada, rahatlaşır ürəyim.
O
dili bilməsəm də qəm yemirəm, əzizlər,
Ruhunuzun
səsini eşidirəm, bəsimdir.
Bulaq
kimi çağlayan o sehrli səs mənə
Tərcüməsiz
də xoşdur, qiymətlidir, həzindir.
Yada
düşür balaca tələbə otaqları,
Süfrəmiz
balacaydı, ürəyimiz genişdi.
Bilirdik
ki, çəkilməz yük verməz heç vaxt Tanrı,
Üzümüz
təbəssümlü, ümidimiz bol idi.
Qafqazın
və Xəzərin dəyərli oğulları,
Dostluğumuz
həmişə isidəcək qəlbimi.
Mən
o sazın səsini eşidirəm hələ də
Dostluğun,
xatirənin, ümidin səsi kimi.
Valeri Latınin
Tərcümələr
Günel Şamilqızınındır
Ədəbiyyat qəzeti.-
2020.- 1 fevral. S. 21. .