Mənzər Niyarlının
yazıçı dünyası...
Yazıçı
Mənzər Niyarlı mübarək yubiley yaşına gəlib
çatmış. Mübarək!
- deyək. Ədəbiyyatla, ədəbiyyatda
keçmiş daha bir ömrün hesabat dəmi və sevinc səhifələri
ilə üz-üzəyik...
Mənzər Niyarlı həm də Mənzər
Eynullayevadır; ədəbiyyata ilk qədəmlərini bu
imza ilə atmış və ilk olaraq onu bu imza ilə
tanımışıq. 1969-cu ildən mətbuatda ilk hekayələri,
ilk kitabı ("Həmin axşam", 1980) bu adla
çıxmış, oxucularının qəlbinə yol
tapmışdır.
Mənzər Niyarlı həm də Mənzər
Hüseynovadır. AMEA Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat
İnstitutunun Müstəqillik dövrü Azərbaycan ədəbiyyatı
şöbəsinin böyük elmi işçisi Mənzər
Hüseynova. Rəsmi hesabatlarda biz onu bu ad-soyadla
tanıyır, onlarla elmi məqaləsinin altında həm də
bu imzanı görürük. Şöbəyə rəhbərliyimdən,
Mənzər Hüseynovanın tədqiqat mövzularına
seçimli münasibəti mənimçün həmişə
maraqlı olmuş, diqqətimi çəkmişdir: müasir
Azərbaycan nəsrində repressiya mövzusu, memuar ədəbiyyatı,
Vidadi Babanlı, Sabir Rüstəmxanlı, Mustafa Çəmənli,
Sara Oğuz, Bahar Bərdəli... Ayrıca geniş bir tədqiqatı
"Qadın yazıçıların
yaradıcılığında müasirlik problemi"
adlanır. Marağımın hədəfi odur
ki, elmi araşdırmalarında Mənzər Niyarlının
yazıçı dünyasının,
yazıçını düşündürən ictimai-mənəvi
problemlərin əks-sədasını və davamını
görürük. Şöbəmizdə biz Mənzər
xanımı elə bu avtoritetdə -yazıçı və
tədqiqatçı olaraq önəmsəyir, təqdir
edirik.
Mənzər Niyarlının Mənzər
Eynullayevadan gələn, gəldikcə artan, zənginləşən,
yüksələn yazıçı dünyası barəsində
düşünərkən, ilk növbədə
yaradıcılığının sabit ritmi, sabit mövzu və
problemləri, mənəvi dəyərlər sırası
diqqətə gəlir. Düşünürsən, dəyişən
zamana, ictimai abhavaya, cəmiyyət mənzərələrinə
həssas olduğu qədər də, bu dəyişməzliyin
sirri nədədir? Bəlkə ondan ki, Mənzər
Niyarlı mövzularını, qəhrəmanlarını
uzaqda axtarmır, eləcə içərisində olduğu həyatı,
cəmiyyəti, insanları qələmə almağı
üstün və vacib bilir. Həm də özünə ən
yaxın məsafədən, bir zamanlar deyildiyi kimi: ailə-məişət
tematikasında.
Beş il öncə Mənzər Niyarlı
yaradıcılığını ehtiva edən povest və
hekayələrdən ibarət "Seçilmiş əsərləri"ni
(Bakı, 2014) çap etdirdi. Nəşrə
yazdığı son dərəcə dürüst qeydlərində
tənqidçi-ədəbiyyatşünas Nazif Ələkbərli
(Qəhrəmanlı) deyir: "Azərbaycan hekayəçiliyində
ailə-məişət tematikasının daha geniş
vüsət aldığı dövr keçən əsrin
20-30-cu illəri olmuşdur. Sonralar istehsalat, müharibə, kənddən
şəhərə axın mövzusu ailə və məişət
tematikasını nisbətən arxaya
sıxışdırmışdı. Mənzər
xanımın hekayələrində, məncə, bu tematika
özünə ikinci həyat qazanıb. Ailənin cəmiyyət
həyatında oynadığı rolu təqdir etmək
hamıya bəllidir. Bu mövzuya həsr olunan nəsr də
öz növbəsində əxlaqi dəyərlərə, mənəvi
prioritetlərə söykənir".
Buradaca onu əlavə etmək gərəkir
ki, Mənzər Niyarlının povest və hekayələri
yalnız ailə-məişət tematikasında janr ənənələrini
dirçəltməklə nəzərə gəlmir, bu
gün diqqəti çəkən daha vacib bir rakurs vardır.
Ötən əsrin 20-30-cu illərindən
məhz kütləvi repressiyaların qırdığı,
qarşısını aldığı milli insanın taleyinə
baxış və yenidən qayıdış. Belə ki, digər
tematikada sosrealizmin özgələşdirməyə meylli
olduğu milli insan - özlüyü, əsli, gerçək
durumu ilə məhz ailə-məişət mövzusunda gizlənə,
daldalana bilir, bununla belə ictimai sıxıntı və
ideoloji basqıları da üzərində
görükdürmüş olurdu. Mənzər
Niyarlının bu sıradan ənənələri davam etdirməsi,
mövzuya ardıcıl marağı bir nasir olaraq
uğurlarını şərtləndirdiyi kimi, ədəbiyyatda
özümlü yerini də müəyyənləşdirir.
Yazıçının yaradıcılığında sovet
dönəminin bütün keşməkeşlərini
keçmiş, yaşamış milli insanın taleyini görə,
izləyə bilirik.
1930-cu illərin repressiya hadisələri Mənzər
Niyarlının bir sıra əsərlərində əksini
tapmışdır. "Yola dikilən gözlər" (1991)
povestində atası repressiyaya uğradılmış gənc
qızın, Tutunun ömür-gün taleyi fonunda bir
insanın əzablı, maddi-mənəvi çətinliklərlə,
acılı-şirinli xatirələrlə dolu həyatından
söz açılır. Burada yazıçı mövzuya hələ
dolayısı, epik nəticələrindən nəzər
salır; özü atasızlıq çəkmiş qəhrəman
ömrünü atasız böyütdüyü üç
övladına sərf edir, sonda qocalar evinə məhkum olur.
Müəllif rejimin törətdiyi bəlaları -
"talesizlər" və "atılmışlar"
motivlərini bir araya gətirərək,
düşünür və oxucunu da düşünməyə
dəvət edir.
Bilavasitə repressiya mövzusunda
qələmə alınan "Qürbətə aparan
qatar" povestində
yazıçı artıq bir azərbaycanlı ailəsinin
timsalında gəncliyi, gələcəyi,
bütünlükdə həyatı məhv olan bütöv
bir ictimai nəslin taleyini ümumiləşdirir. Əsər
gerçək, sənədli materiallar əsasında
yazılmış, müəllif hadisələri daha
yaxından izləməyə imkan verən təhkiyə
nöqtəsi tapmışdır. Hekayət
yazıçının görüşünə tələsdiyi,
"başı müsibətlər çəkmiş" qəhrəmanın
- əri 37-ci ildə qətlə yetirilmiş,
uşaqlarından ayrılaraq Qazaxıstanda on il sürgün
həyatı yaşamış ahıl Əfruzun xatirələrindən
keçərək nəql olunur. Povestin
fabulası 1930-cu illərin qan-qadağalı günləri, anaların
harayı, bala fəryadı, doğmaların göz
yaşı, düşərgə ağrıları,
ayrılıq-hicran yaşamları ilə birgə, itən
ömrün sağalmaz yaralarını, altı yaşında
qoyub gəlin köçürmək vaxtında
qovuşduğu övlad nisgili,
nəvə toyu nəsib olmuş qəhrəmanın son
günlərinəcən sürəkli bir "sovet
zamanları"nı ehtiva edir; bununla belə xatirə
tonallığı epik uzaqlığı rəf edir, oxucuya
yaxınlaşdırır. Povestdə repressiya
qurbanları Əli Əlibəyovun qadını Əfruzla
yanaşı, Hənəfi Zeynallının, Əhməd
Cavadın, Seyid Hüseynin həyat yoldaşları Səriyyə,
Şükriyyə, Ümmügülsümün və s.
"məhbus qadın" obrazlarının yer alması əsərin
tarixi koloritini də artırır.
Mənzər Niyarlının
2018-ci ildə qələmə aldığı "Vətəndən
Vətənə" romanında niyyət daha əhatəlidir.
1930-cu illərin repressiyaları yalnız milli insanın, milli
cəmiyyətin soyqırımı aktı ilə məhdudlaşmır,
bütövlükdə millətin varlığına
qarşı hərtərəfli təqib və təzyiqlərlə
müşaiyət olunur. Digər motivlər də qalmaqla roman
zamana daha bir mövzu açısından yanaşır. Olduqca vacib, "Cənub" mövzusunu qabartmaqla, əsər
oxucunu 1930-cu illərin repressiya mühitinə aparır, ədəbiyyatımızda
az qala heç işlənməmiş Cənubluların
Şimaldan deportasiyası motivindən təkanlanıb,
doğurduğu ağrı-acıları günümüzəcən
daşıyıb-gətirir və üzərində dərindən
düşündürür. Yalnız ayrı-ayrı fərdlər,
şəxsiyyətlər, ictimai zümrələr deyil, dəmir
sərhədlərin hər iki üzündə qalan o
taylı, bu taylı Azərbaycan da repressiya qurbanıdır.
Əli Əmirlinin yazdığı kimi: "Vətəndən
Vətənə" taleyin Araz vasitəsilə ikiyə
böldüyü iki vətən haqqındadır, şərti
desək, iki Azərbaycan arasında qalmış böyük
bir ailənin mürəkkəb peripetiyalarla zəngin
iztirablı taleyi haqqındadır".
Roman avtobioqrafik çalarlıdır. Bu dəfə təhkiyə bucağı da qəhrəmanla
tam birikmiş, fərdi və ictimai rakurs arasına özgə
hər hansı münasibətin girə bilməyəcəyi
vəhdətə nail olunmuşdur. Əslən Cənubdan olan
azərbaycanlı bir ailənin Şimalda və Cənubda
başına gələnlər tarixin ədalətsizliyinə
ürcah olmuş millətin həqiqətlərini ehtiva edir.
Müstəqillik illərində sərhədlərin sərbəstləşməsi
ilə Cənubda yaşayan doğmalarının
axtarışına tələsən qəhrəmanın yolu
çox uzun, tarixin dolanbaclarına enib-qayıtmaqla başa gəlir.
Xatirə tonuna yüklənmiş təhkiyə
çoxlu və dürüst təfərrüat, sərrast
detallar, etnoqrafizm və digər təsvir incəlikləri ilə
birgə, başlıcası insan içindən keçən,
yaşanan, izlər qoyan dövr-zaman mənzərələri,
obrazlar vasitəsilə oxucunun düşüncəsinə
yeriyir, yaddaşına yazılır. "Vətəndən
Vətənə" həcmcə balaca roman olsa da, Azərbaycan
tematikasının vacib, toxunulmamış qatlarına baş
vurur.
Mənzər Niyarlı daim cəmiyyətin
ağrıları ilə yaşayan yazıçıdır.
1970-ci illərdən, dərc olunmağa
başladığı zamanlardan əsərlərində cəmiyyətdə
və ədəbiyyatda aktuallaşan problemlərin əks-sədasını
görürük. "Bir qom qamış" hekayəsində
müharibənin ağrıtdığı, eyni zamanda
doğmalaşdırdığı kənd insanlarının
həssas psixoloji rakursdan təsviri
60-cılardan gələn "müharibə nəsri" ənənələrini
uğurla davam etdirir. Cəmiyyətdə mənəvi
deqradasiya və kataklizmlərin ziyalı taleyində izləri
yazıçının "Elə bil çay da
susmuşdu", "Sərnişin bileti və baqaj
çeki", "Ölümlə üz-üzə" və
s. hekayələrində əksini tapmışdır. Və əgər sovet dönəmində ziyalı
mövqeyi hələ mühitə sığmayan pozitiv,
idealist müəllim obrazında ifadə olunursa ("Bir
ömürlük sevinc"),
sonrakı dövr hekayələrində
yazıçı klassik ziyalı tipinin ölümü ilə
müstəqilliyə keçid cəmiyyətinin sərt
reallıqlarına ayna tutur ("Sərnişin bileti və baqaj çeki", "Ölümlə
üz-üzə").
Mənzər Niyarlının
yaradıcılığında qadın tematikası ümdə
yer tutur və qətiyyətlə demək olar: müasir nəsrimizdə
Azərbaycan qadınının həqiqətlərini söyləyən,
yazıya alan Afaq Məsud, Sara Oğuz kimi yazarların
sırasında təkrarsız yeri var. Qadın diskursu, əslində,
Mənzər Niyarlının bütünlükdə
yazıçı stixiyasının əsasında durur və
qələmini təsbit edir. Mənzər
Niyarlının bütün povestlərinin qəhrəmanları
və təhkiyəçi-qəhrəmanları
qadındır. Hekayələrində, mövzusundan
asılı olmayaraq, qadın başlanğıcı,
qadın nöqteyi-nəzəri, qadın həqiqəti
aparıcı diskursiyanı təmsil edir. Həm
də ən müxtəlif - sosial, ritual, mənəvi-əxlaqi,
fərdi-psixoloji missiyalarda: ailədə, məişətdə,
cəmiyyətdə, ailə xanımı, həyat
yoldaşı, tənha qadın, ana, nənə, övlad
(qız), bacı, qohum-əqraba, qonum-qonşu,
doğma-yad(laşma) mövqelərində Azərbaycan
qadını. Nazif Qəhrəmanlının
yazdığı kimi: "Mənzər xanım öz
mühitini - qız və qadın mühitini daha yaxşı
tanıyır. Ayrı-ayrı yaş hüdudlarını
öz maraqlı, bədii-psixoloji xarakteristikaları ilə mənalandırmağı,
onlara məxsusi bədii-estetik yük verməyi
bacarır". Mənzər Niyarlının qələmində
qadın sanki lakmus kağızı tək cəmiyyətin
ağrılarını canına çəkir, bu və digər
yöndən təcəssüm etdirir. Qeyd
etdiyim kimi, həm də bu ağrıların aydın
görünən zaman xəritəsi var - 1930-cu illərdən
günümüzəcən: repressiya, müharibə, sosial
"atılmışlıq" ("Yola dikilən gözlər",
"Qürbətə aparan qatar", "Bir qom
qamış"), tənhalıq ("Yarımçıq
məzuniyyət"), kimsəsizlik-himayəsizlik
("Səhv atılan addımlar", "Toy
gününün səhəri", "Dar gün",
"Ağbəniz qarıyla qarabəniz qarının əhvalatı")
sindromlarını yaşayan qadın. Mənimcə, Azərbaycan
varlığının son yüz ildə
uğradığı təbəddülatın
acısını bizə ən çox qadın diskursu xəbər
verir. Mənzər Niyarlının
yaradıcılığının qiymət və dəyəri
bu prizmadan da danılmazdır, aşkardır.
Mənzər Niyarlı ən çox hekayə
yazır. "Vətəndən vətənə"
romanını çıxmaqla, altı kitabının cəmisi
hekayə toplularıdır. Yazıçının povestlərini
- "uzun hekayələri"ni də mən bu sıraya aid
edirəm. Əslində, mənimcə, Mənzər
Niyarlının yazıçı istedadı yığcam
hekayədənsə, "hekayət"ə - "povest"
dediyimiz janra daha çox meyllidir. Diqqət etsək, hekayələri
situasiya, lətifə tipli olmayıb, əksərən hadisə,
əhvalat, məhz qəhrəmanın hekayəti üzərində
köklənir və süjetin həcmini də (hekayə,
yoxsa povest?) "qəhrəmanın hünəri" təyin
edir. Elə hekayələri var ki, qəhrəmanın
tarixçəsini bütöv-bitkin qapsadığı səbəbinə
"povest" siqlətlidir ("Qızıl qaval",
"Ölümlə üz-üzə", "Sərnişin
bileti və baqaj çeki"). Düzdür,
yazıçının qələmindən bir çox
"situasiya hekayələri" də
çıxmışdır ("O gün qar
yağırdı", "Dua", "Qonorar", "Təhlükə
sovuşdu" və s.), amma baxıb görürsən,
magistral olmayıb, ya ilkin yaradıcılıq nümunələrinə
aiddir, ya da daha çox yumor səciyyəlidir,
yazıçı stressini atmaq qəbilindəndir.
Uzun illərin hekayəçiliyi Mənzər
Niyarlının özünəxas nəsr üslubunu,
poetikasını formalaşdırmışdır. Bu üslub
birbaşa təsvir-göstərmə tipli olmayıb,
danışmağa-nəql etməyə meyllidir;
mövzunu-hadisələri-olayları analizə-təhlilə
yox, təhkiyə və təlqinə üstünlük verir.
Epik səciyyəlidir, olmuşlardan, nəticələrdən,
həzm olunmuş mətləblərdən
çıxış edir, "səbəbləri qoy ibrət
alası oxucu özü düşünsün" səciyyəlidir.
Mənzər Niyarlının hekayəçiliyinin maraqlı
intriqa əsası var; bir qayda, əvvəldən hadisənin,
əhvalatın ən gərgin, kulminasiya anında oxucunu
haqlayır, maraqlandırıb hekayənin içinə
çəkir, çəkdikcə çəkir; kulminasiyaya gətirən
yollarda təhkiyə oxucunu yalnız olaylar, personajlar, təsvirlərlə
məşğul etmir, eyni zamanda ideya-mətləblə də
"yükləyir". Bu zaman mətnlərdə nəsr mədəniyyəti
yüksəkdir, təhkiyəçi süjetlə demədiklərini
də oxucuya obrazların, təfərrüat və detallarin
dili ilə aşılayır, təlqin edir, onu daim baş
vermişlərin yanında saxlaya bilir. Nəticədə hekayənin
sonunda əvvələ, haqlandığı məqama
qayıdan oxucu müəyyən həzz, katarsis prosesindən
keçmiş olur.
Biz, ədəbiyyat həmkarları Mənzər
xanımın öz ətrafına, "başqaları"na
son dərəcə həssas olduğunu yaxşı bilirik. Bu
məziyyət hardasa onun yazıçı qələmini də
şərtləndirir. Mənzər Niyarlının
"şahidlik poetikası" ilə yazdığı əsərlər
məxsusən təsirlidir. Povestin əvvəllində
Əfruz xalanın görüşünə tələsən
təhkiyəçi-müəllif ("Qürbətə
aparan qatar") əsər boyu, hiss etdirmədən həm qəhrəmanının
yanında olur, həm də oxucunun; kədər, ağrı,
nisgil hisslərini onunla bölüşür. "Səhv
atılan addımlar" povestində təhkiyəçi-obraz
oxucunu, əksinə, ilk cümlədən macəra
ovqatına kökləyir; süjet kanvası
ritual münasibətləri, ailə-məişət
sferası, elçilik əhvalatı üzərində qurulan
əsərdə hadisələr, himayəsində
böyüdüyü xalanın ailəsi,
xala-uşaqlarının həyat hekayəsindən təkanlanaraq
cəmiyyətin diblərinə, sosial ədalətsizlik və
bərabərsizlik mənzərələrinə qədər
gəlişsə də, oxucu bir an belə hər şeyin
yaxşılıqla qurtaracağına şübhə etmir;
bu hissi ona süjet boyu təhkiyəçinin səylə
axıra saxlamağa çalışdığı sevinc əhval-ruhiyyəsi
xəbər verir. Mənzər Niyarlı oxucuda emosional ovqat
yaratmağı, onu riqqətləndirməyi, kədərləndirib-sevindirməyi,
ağlatmağı, gözündən sevinc yaşları
çıxarmağı və məhz emosional qatda kontakt
quraraq düşündürməyi bacaran
yazıçıdır; gerçək həyatda olduğu
kimi.
Təvazökar xarakteri ilə əksərən
kölgədə qalsa da, Mənzər Niyarlının nəsrdə
uğurları ədəbi ictimaiyyətin də diqqətindən
yayınmamışdır. Hekayələri
2013-cü ildə Amerikada nəşr olunmuş "Azərbaycan
qadın nəsri" kitabında yer almış,
"Tar", "Təhlükə sovuşdu", "Tənha
durna qatarı" əsərləri televiziya və radionun ədəbi
verilişlərində səhnələşdirilmiş, o
cümlədən "Qızıl qaval" pyesi radionun
Qızıl Fonduna daxil edilmişdir. Həmçinin
hekayələri rus, Ukrayna, ingilis dillərinə tərcümə
olunmuşdur. Hələ gənc ikən xalq
yazıçısı Mirzə İbrahimovun diqqətini
çəkmiş, böyük ədib nasirin dilinin, təfəkkürünün,
sənətkarlığının inkişafından söz
açmışdır. Ədəbiyyatşünas həmkarları
Vaqif Yusifli, Nazif Qəhrəmanlı, Safurə Quliyeva, Mərziyyə
Nəcəfova, yazıçı həmkarları Sara
Oğuz, Əli Əmirli Mənzər Niyarlı haqqında
yazılar yazmışlar.
Hər bir yazıçı kimi Mənzər
Niyarlı da həyatla, ədəbiyyatla nəfəs alan
insandır. Bugünlərdə yazıçını məktəblərdən
birinə görüşə dəvət etmişdilər.
"Xocalının şəhid uşaqlarına" həsr
etdiyi "O ağrılı gün" hekayəsini oxuyub, səhnələşdirən
şagirdlər əsərin tamaşasında müəllifi də
görmək istəmişdilər. Görüşdən
sonra duyğusal Mənzər xanımı ikili ovqatda: həm
gümrah, qürurlu, həm də tutqun, kədərli,
qayğılı gördük. Kədərin mənbəyi bəlli.
"O ağrılı gün" hekayəsi belə bir
sonluqla tamamlanır: "Amma ana ürəyi onu geri çəkilməyə
qoymadı. İnanırdı ki, analarının,
bacılarının, Azərin, vəhşi ermənilərin
gülləsinə tuş gələn insanların
intiqamını alanlardan biri də Araz olacaq". Amma
yazıçı, şəksiz, Xocalı dərslərinin məramını
gənc Arazlara ötürə bilmişdisə, qürur duymaq
da olardı...
Zəngin və mənalı yazıçı
ömrü yaşamış Mənzər Niyarlıya AMEA
Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun
bütün kollektivi adından daha gümrah sabahlar,
yaradıcılıq şövqü və həyat əzmi
diləyirik. Zira milli insanın, milli cəmiyyətin
yazılası mənəvi qayğıları hələ
çoxdur.
Əlişanoğlu Tehran
Ədəbiyyat.-
2020.- 7 mart.- S.20;21.