...bir dəfə üfür, alışsın

Könlümü bu ümid közü dağlayır...

Açın qapıları, küssün açarlar,

Kəsilsin ümidi barmaqlıqların...

Yıxın hasarları,

Kəsə yol tapsın

Gücünü çəlikdən uman qocalar...

Dələlər, sərçələr utanmasınlar

Yuvadan yayılan zümzümələrdən...

Tutuşun əl-ələ,

Qaçın bu küçədən,

Pozun qaydaları,

Yazın sevgini

Bütün şəhərlərin elanlarına...

Sonra da unudun, unudun məni,

Yazın xatirəmi yaddaşsızlığa;

Kirayə ev gəzən tüm şairlərin

İntihar eyləyən misralarına...

Ölməyən ümidlərə may ağısı

Sənə mesaj yazıram,

Yazıb-yazıb silirəm...

Seçdiyim hər hərflə

Yeni cığır açıram,

O cığıra daş düzüb

Tez qaçıb gizlənirəm...

...ağlım yoxdu, bilirəm...

Gün siləndə buludun

Üzündəki tozları

Əllərimi xatırla...

Qarı nənə "söz qoşub"

"Deyikli" ümidindən

Küsdürəndə qızları

Şeirimi xatırla...

Və bir gün...

Bir ləçəkdə

Rast gələrsən qurumuş

Kəpənək qanadına...

Adım düşər yadına...

…Sevirdim səni, ümid,

Ümidin inadına...

Telefonum naxış-naxış

Körpə şəkilləriylə...

Dualarımda qarğış:

"Ümidin ölsün, ümid...

Ölsün öz əllərinlə...".

Heç səni belə sevən,

Belə söyən oldumu?

Adınla gün başlayan,

"Balam"... - deyən oldumu?

...ölümsüzsən, bilirəm...

Heç sonda da ölmürsən...

...Sənə mesaj yazıram...

Yazıb-yazıb silirəm...

Bağışlama, ümidim...

Zaval ver ümidimə...

...ağlım yoxdu, bilirəm...

Bir şam qozasıyam xəzəl üstündə

Gələn də, gedən də xəzələ vurğun...

Üzümü tutmağa işıq gəzirəm,

Yoxdu dərd bilənim, tumar çəkənim,

Başımı döyməkçün çəkmələrinə,

Əzilib öpməkçün ləpirlərindən

Günah tanımayan uşaq gəzirəm...

Bir şam qozasıyam...

Bu şam anammı?

Yoxsa hər küləkdə bir budağıyla

Mənə "şillə" vuran xoflu atammı?

Bəlkə, şam nəslinin ögey oğluyam?

Bu parkda, bu sarı möhtəşəmlikdə

Elə boyum boyda heçlik, yoxluğam?

...bilmirəm...

Bilmirəm nəyiyəm bu parkın, Tanrım...

Bilmirəm, budaqdan niyə atıldım...

...külək vıyıldayır...

Xəzəl dağılır...

Görünür, bir ovuc torpaq gözümə,

Təpirəm torpağa özüm-özümü...

Gedirəm hopmağa bircə qarışa...

Ümidim qoynumda...

Bir də ümidliyəm bu gələn qışa...

Gedirəm, nə vaxtsa bir şam olmağa...

***

Bu gün nə günüdü görən, İlahi?

Daş tökür başıma göyün yenə də...

Mən sənin bəndənəm...

Bəndən...

İlahi,

Pay ver hikmətindən içim yenə də...

Bəlkə o hikmətlə çiynim dayana

Başımı əydiyim dərd çəkisinə...

Mən axı bilirəm,

Səndən o yana

Elə sən özünsən; söz çəkisində...

O yolun başında quru yemişan,

Bu tində bir yaşıl küknar ağlayır...

İlahi...

...bir dəfə üfür, alışsın

Könlümü bu ümid közü dağlayır...

...Bu gün nə günüdü görən, İlahi?!

Bilməmiş olmazsan...

Mənə də söylə...

Mən Yer adamıyam...

Kürəm, İlahi...

Çağıran olmasa,

İşim yox göylə...

Şəfa VƏLİ

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 25 iyul.- S.12.