El sol dispersa las sombras

sobre las calles, donde un dia,

hace tiempo,

la esperanza y las flores

han sido fusiladas

por el odio

y aplastadas bajo los escombros.

El aire esta saturado por la destruccion y la muerte.

Mi mirada se desliza entre las ruinas

que parecen haber sido arrasadas

por las huestes barbaras.

Busco en la memoria el eco de las risas,

la imagen de los ninos jugando en los patios,

los pasos transeuntes,

apurados para llegar a algun lugar...

el aroma del te, de la carne en el asador...

pero solo veo el dolor

coagulado en la maleza

sobre las paredes rotas.

Te ahogas, Ciudad asesinada,

en el silencio,

impuesto a fuerza y violencia.

Pero no pierdas la esperanza en el amanecer,

ya llegan las manos

que van a devolver la vida a los patios

y los cristales a las ventanas,

que van a poner los techos sobre las casas,

limpiaran tus aceras

del dolor

dejando florecer en ellas como antes,

como hace tantos anos,

el amor y la verdad.

Cəbrayıl

Günəş şəhərin boş qırışları üzərindən

kölgələri qovur,

Burda nə vaxtsa ümidlər və güllər

nifrət tərəfindən güllələnmişdilər,

uçmuş evlərin altında gizlənmişdilər.

Ölüm və dağıntı havaya hopubdu,

Baxışlarım, sanki barbar ordusunun keçdiyi,

yolunun üstündə hər şeyi yıxıb biçdiyi

evlərin xarabalığı üzərində gəzir.

Uşaq gülüşlərinin

əks-sədasına qulaq kəsilirəm yaddaşımda,

yoldan ötənləri,

harasa tələsənləri

axtarıram,

küçələrin uğultusunu,

çayın ətrini, kababın qoxusunu.

Əvəzində yalnız ağrı hiss edirəm,

yıxılmış divarlardan boy atan

gicitkan kimi dalayır.

Yarıcan şəhər,

sənə sırınmış sükutda boğulursan,

sabaha inamını itirmə,

az qalıb, sənə uzanmış xilaskar əllər

çathaçatdadır,

həyətlərə həyat,

çərçivələrə şüşə qayıdacaq,

dirəyin dikələcək,

damın örtüləcək,

eşq və həqiqət otuz il əvvəlkitək

yenidən cücərəcək

səkilərindən yuyulacaq ağrı və dərd.

Aleksandr Səlimov

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 24 oktyabr.- S.28.