Dünən,
bu gün, sabah və həmişə
Elnarə Akimova
"Düşüncə zamanı" kitabında modern tənqid
və tənqidçi imici yaradır. Ədəbi tənqiddə
modernlik təkcə imic, stil hadisəsi deyildir. Akimovanın tənqidi
ağıl, hafizə, zəka və estetika qatları ilə də
maraq doğurur. "Düşüncə zamanı"nda
intellektual və estetik bir mətn modeli yaradılır. Tənqidçi
yeni bir mətn strukturu dizayn edir. Həmin mətnlər həm
də yeni bir oxucu yaratmaq iqtidarındadır. Necə? Xanım
Akimova ədəbiyyatın verdiyi həzz və zövqü mətnin
iyerarxik stilistikasından çıxararaq fəlsəfi və
estetik paradiqmalara gətirir. Bu məqamda oxucunun da statusu
yüksəlir. Oxucu ilə tənqidçi ünsiyyətə
girir. Ağıl aydınlanır. Zövqün miqyas və
statusu natural, orqanik ədəbi mətnlərlə dəyər
qazanır. Həmin ədəbi mətnlərin ötəsində
isə tənqidçinin yaratmış olduğu əsərlər
dayanır. "Düşüncə zamanı"
kitabından geniş bir ədəbi-estetik karnaval
antologiyası tərtib etmək olar. Ancaq mən daha çox
kitabın estetik və fəlsəfi qatlarında gəzişmək
istəyirəm. Akimova tənqidinin qaynaqları, ədəbi
reallıq və estetik bəyanatlara reaksiyası və
metodların konseptual tətbiq arealı məni daha çox
düşündürür.
Kitab bir çox tənqid məktəblərinin
də diskursudur. İlk növbədə tarixi planda Rolan Bart tənqidi
ilə mətnlərarası və sənətlərarası əlaqə
yaranır. Tənqidin inqilabi modernlik qatı formalaşır.
Bizim ədəbi tənqiddə ilk dəfə baş verir bu
proses. Baxtinin sənət və məsuliyyət tezisi isə
"Düşüncə zamanı"nın
arxitekturasını, nəzəri və praktiki əhəmiyyətini
artırır.
Kitabda cəmiyyət və
hüquq hipotezi də işlənir. Buna ən yaxşı
material isə nəsrdir. Nəsrin intellektual bazası və
roman sənətinin ədəbi kəşfləri diaxron zaman
modeli yaradır. Hekayə janrının tədqiqata cəlb
edilməsi interpsixoloji detallar və onun insan əqidəsində,
mənəviyyatında təsir yönləri ilə
uzlaşır. Ədəbi növ və janrların
imkanları tənqidin avanqard, fəlsəfi qatında
genişlənir. Janr memarlıq və təsviri sənətlərdəki
ölçü, dizayn, sruktur və plastikanı əvəz
edir. Baxtin tənqidi ilə ünsiyyət baş tutur.
Fotoqrafiya sənətinə xas vizual effektlər "Janrın
qürubu, yoxsa ədəbi laqeydliyimiz?!" və "Səmərqənd
lövhələrinin hüznü" əsərlərində
yaddaşı təzələyir. Çünki unudulmuş,
köhnəlmiş hesab edilən bir janrın - poemanın ifadə
və struktur estetikası ironiya, antiməkan, antizaman
ontologiyası kontekstində tənqidin predmetinə
çevrilir.
Poeziya isə teatr, rəqs və
musiqi sənətlərinə aid zaman intervalında tədqiq
edilir. Çünki teatrın dramtizmi, rəqsin ritmi, musiqinin
harmoniyası poeziyanı zamansızlıq kontekstində dərk
etmək üçün ən yaxşı xammaldır.
Uşaq ədəbiyyatı barədə
təklif və rəylər isə böyük bir
boşluğu doldurur. Bəs nədir bu boşluq? Uşaq ədəbiyyatı
haqda daha çox əxlaqi, etik dəyərlər analiz
edilirdi. Lakin estetik tərbiyənin əhəmiyyəti
heç neçənci planda qalırdı. Akimova qələmində
uşaq ədəbiyyatı iqtisadi və estetik tərbiyə
kontekstində təhlilə cəlb edildi. Bu, uşaq ədəbiyyatı
üçün zəruriyyət idi.
Təndiçi bəzən də
fəlsəfəsiz tənqid məktəbinə yönəlir.
Feminizm və postmodern paradoksallıq nəzəriyyəsi
çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatına aid mətnlərin
təhlilində üzə çıxır. Akimova həmcinsləri
Nensi Freyzer və Linda Nikolsonun yeni fəlsəfə məktəbi
ilə dialoqa girir. "Çağdaş Azərbaycan
postmodern şeirində Tanrıya münasibət" əsərində
Jan-Fransua Liotar - Fredrik Ceymson - Jan Bodliyar ədəbi tənqid
metodları tətbiq olunur.
Düşüncə və zaman konsepsiyası
modernist - postmodernist tendensiyaların müzakirə və təsnifatına
həsr edilib. Ədəbiyyatımızın konseptual
dövrləşdirmə periodu dünən, bu gün, sabah və
həmişə deyə biləcəyimiz estetik və fəlsəfi
mənalandırmalarla dəyər qazanır. Akimova ədəbi
cərəyanların və manifestlərin inkarçı,
modern xarakter ilə dövrləşdirmə ironiyasını
birləşdirir. Tənqid ədəbiyyat tarixi və nəzəriyyəyə
asılı qalmaqdan xilas olur. Əksinə, tarixə və nəzəriyyəyə
fəlsəfi baxış bucağı yaranır. Ədəbiyyat
tarxinin də, nəzəriyyənin də etik, estetik əhəmiyyəti
təmərküzləşir. Cəmiyyətə aid normalar ədəbi
əsərlərin təhlili ilə konkretləşir.
Modernizm dalğası ilə postmodern cəmiyyət teoremi
Simmel, Durkheim və Veberin analiz metodları ilə kəsişir.
Elnarə Akimovanın tənqidi sosial, fəlsəfi, estetik və
nəzəri səciyyə daşıyır. Bu, modern tənqidin
əxlaqi vəziyyətini, qalıcılığını
da təmin edir.
Ülvi
BABASOY
Ədəbiyyat
qəzeti.- 2020.- 11 yanvar. S. 6.