Ata evinin divarı önündə

 

Qayıdıb səninlə üz-üzə durmaq,

 

Bir də üz söykəmək o daş sinəyə,

 

Dalıb keçmişlərə, möcüzə olmaq,

 

Yumruqtək tökülmək çaş-baş sinəyə.

 

"Niyə tanımadın, ay divar, məni? -

 

Səni öz əlimlə bəzəmədimmi?" -

 

Deyib, keçmişləri oyada bilmək,

 

Deyib, o illərə qayıda bilmək...

 

İsti qucaq açmaq o yetim qıza, -

 

Bir qədər sonrası... O həkim qıza, -

 

Sonrası o rəssam, o şair qıza,

 

O alim, müəllim... və sair qıza...

 

Demək, anlatmaq ki, sənin arzunam,

 

Çox da ki, bir qədər kövrək, məhzunam.

 

O vaxtlar çəkdiyin əzab sonuyam,

 

Ehtiyac, iztirab, əsəb sonuyam.

 

Mənəm ki, gəlmişəm aç qollarını,

 

Atıl ağuşuna, sarıl boynuma,

 

Qovuş varlığıma, qıvrıl qoynuma.

 

Səndən yox, özümdən uzağam indi,

 

Dindirmə, ağlağan uşağam indi.

 

Sənin əl izinin divar tozuyam,

 

Atamın, anamın yetim qızıyam.

 

İndi tanıdınmı, ay divar, məni?

 

Qoy gedim, ağlatdın o ki var məni.

 

2019

 

 

 

Tale

 

Məni Günəşdən sıxdı,

 

Məni buluddan sıxdı.

 

İçimdə şölə çəkən

 

Alovdan, oddan sıxdı.

 

 

 

Sıxıldım damla-damla,

 

Sıxıldım ətlə, qanla.

 

Dünya dolu adamla

 

Adəmdim, addan sıxdı.

 

 

 

Vardı anam, atam da,

 

Vaxt məni aldadanda.

 

Balaydım, bal dadında...

 

Böyüdüm, daddan sıxdı.

 

***

 

Hara deyirlər, desinlər, -

 

Siz üzü Günəşə gedin.

 

Təpə aşın, çay adlayın,

 

Tala keçin, meşə gedin.

 

 

 

Gedin bəxtinizə kimi,

 

Gedin vaxtınıza kimi.

 

Tapın taxtınıza kimi,

 

Hara getdiz, tuşa gedin.

 

 

 

Bədxahlardan üz çevirib,

 

Səbrinizə duz çevirib,

 

Ölçüb-biçib yüz çevirib,

 

Qəlbinizlə qoşa gedin.

 

 

 

Sözü

 

Söz ardınca çapar oldum,

 

Gah qapı, gah hasar oldum.

 

Hərdən elə bezar oldum,

 

Sındırdım qanadım sözü.

 

 

 

Saldı məni ayağına,

 

Yatdım hərdən oyağına.

 

Düşdüm isti-soyuğuna,

 

Ömrümə qaladım sözü.

 

 

 

İçərimdə qar-qış idi,

 

Gün-güzəran qarğış idi.

 

Qeybdənmi çağırış idi, -

 

"Bal" deyib, yaladım sözü.

 

***

 

Biz daha o günlərin

 

Uzaq görüşləriyik.

 

Acı ayrılıqların

 

Şirin görüş yeriyik.

 

 

 

İrimiz xırdalanıb,

 

Sirrimiz qurdalanıb.

 

Ömrümüz xırdalanıb,

 

Şükür yenə diriyik.

 

 

 

Sorduq vaxtın iliyin,

 

Yığdıq elmin, biliyin.

 

O ötən yüzilliyin

 

Övliyası, piriyik.

 

 

 

Tikinti şirkətlərinə

 

On yeddinci mərtəbəni

 

tikməyin, ağalar.

 

Qaldırın binanızı iyirminci,

 

otuzuncu mərtəbəyə,

 

ancaq

 

on yeddini tikməyin:

 

On yeddi yaşlıların ömrü

 

atılır on yeddinci mərtəbədən

 

lazımsız kağız qovluğu kimi, -

 

tikməyin on yeddinci mərtəbəni!

 

Ya da

 

tikirsiz,

 

on yeddincidən başlayın

 

binaları.

 

Ta ki, ən yuxarıda

 

birinci mərtəbə olsun:

 

Birincidə yaşamaq istəyən

 

olmadığı kimi,

 

oradan atılmaq istəyən də

 

olmaz,

 

güman ki...

 

Başlayın binaları

 

on yeddidən -

 

gələcəyin intiharını

 

azdırmaq üçün.

 

 

 

Görüş yeri

 

Məzunların "60 ildən sonra" görüşünə

 

Hər il yığışıb gəlirlər...

 

Gəlirlər

 

60 illik ayrılığı

 

yumaqlaya-yumaqlaya.

 

Guya ki, -

 

heç nə baş verməyib.

 

Guya ki, -

 

60 il keçməyib

 

o möhtəşəm

 

buraxılış ilindən.

 

...100 idilər o vaxt, -

 

60 il əvvəl.

 

Gələ-gələ azaldılar.

 

Gəlməsəydilər,

 

azaldıqlarını bilməyəcəkdilər

 

bəlkə də!

 

Hər gələndə -

 

5 nəfər...

 

Sonra -

 

10 nəfər...

 

Sonra - 20-30 nəfər birdən...

 

Və nəhayətdə

 

yenə gəldilər:

 

Bir nəfər -

 

99 nəfərlik xatirə ilə.

 

Həmin o görüş yerinə

 

iki damla göz yaşı düşdü

 

beli bükülmüş

 

ağsaçlı bir nəfərin

 

gözlərindən.

 

Düşdü və

 

99 yerə çilikləndi

 

iki damla

 

göz yaşı...

 

 

 

Yaşılımda

 

Yaşılımda

 

uşaq idim; -

 

qaça-qaça yeriyirdim

 

arxasında böyüklərin.

 

Yaşılımda

 

maraq idim; -

 

bu dünyanın

 

əməlinə

 

təməlinə,

 

əməllərin sirrinə-səmərinə.

 

Yaşılımda

 

budaq idim; -

 

çiçək-çiçək açılırdım

 

gülüşlərə,

 

gedişlərə-gəlişlərə.

 

Yaşılımda çıraq idim; -

 

işıq idim

 

tanışlara-bilişlərə,

 

qohumlara,

 

qonşulara.

 

Yaşılımda varaq idim; -

 

ağappaqdım

 

öyüdlərə,

 

öyüd verən

 

böyüklərə,

 

müdriklərə...

 

Qopub düşdüm yaşılımdan; -

 

yarpaq-yarpaq,

 

budaq-budaq.

 

Sönüb getdim yaşılımdan; -

 

işıq-işıq,

 

çıraq-çıraq...

 

Varaq-varaq

 

dünənləşdim,

 

ötənləşdim,

 

keçmişləşdim...

 

Baharı yox,

 

bəhəri yox səhra düzümü,

 

yaşamaq dözümüyəm

 

daha.

 

 

 

Bağışlamaq günahı

 

Nə qədər ki,

 

sizi bağışlamamışam,

 

mənimləsiniz, -

 

hisslərimin, duyğularımın,

 

əsəblərimin

 

ən zülmət guşələrində,

 

əlimdə

 

xatirələrinizdən od tutub

 

yanan amansız çıraq,

 

sizi gəzirəm,

 

sizi arayıram,

 

sizi anıram

 

zülüm-zülüm.

 

Bilirəm ki, bağışladım,

 

çəkilib gedəcəksiniz,

 

heç iziniz-tozunuz

 

qalmayacaq.

 

Yenə tək,

 

yenə tənha qalacağam.

 

Bir nifrət

 

anı səslədiyim

 

olmayacaq sizi.

 

 

Firuzə Məmmədli

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 11 yanvar. S. 9.