Vətəninə
getməyə tələsən qərib kimi...
Günlər
Günlər
vətəninə getməyə tələsən qərib kimi
gedir
ömrümüzdən
əlçatmaz olur
ünyetməz olur
qədrini bilmədiyimiz günlər...
Çox
axtaracağıq sizi
Ey
ömrümüzdən gedən
günlər.
Hara tələsirsiniz
hara?
Dayanın,
vətəninə getməyə
tələsən qəribə dönməyin!
Dərdlərimlə
baş-başa qalmaq,
tənhalığı da özümə
dərd
etmək istəmirəm...
Payız
Payız yenə
qızılı yarpaqları ilə gəlib
ömrümüzə
gözəl payız
nisgilli
qəmli
payız...
Həkimdən
qorxan
uşaq
kimi boylanar göy üzündən
günəş
sən
gələndə...
Ruzi-bərəkətin,
bar-bəhrən kimi yağışın,
küləyin
də bol olar
şıltaq
ərköyün payız...
Öyrət
mənə kədəri
gizlətməyi
qəmə qalib gəlməyi
qızılı yarpağa dönüb qalib olmağı öyrət
qəmli
könlümə...
Eh,
gözəl payız, səndən sonra
ağappaq qar yağacaq qara torpağa.
Sonra yenə
yaz gələcək
hər
tərəf gül-çiçəyə bürünəcək
və sən
hələ zamanını
gözləyəcək
səbirli olmağı öyrənəcəksən...
Səni görüncə
Səni
ruhum zənn etdim,
İnsan
birinci özünü sevər,
mənsə ruhumu sevdim.
Hər
yerdə səni gördüm
Payızda
Qışda
yaşıl çəmənlik görən kimi
gördüm və sevdim səni.
Şimşək
çaxarkən günəşi gördüm, sanki
Buludların
arasında
səni
görüncə...
Yanan
ocağın istisində
ürəyinin hərarətini
sevgisini
duydum.
Mən səni
görüncə qışı, soyuğu
hiss etmədim
ki.
Yalnız
gözəllikləri
sevgini
gördüm
gözlərində,
ürəyində.
Mən səni
belə sevdim,
neyləyim?..
Səni sevmək qədər...
Səni
görməkdən
və
sevməkdən gözəl
nə
var ki, həyatda?
Ümidimsən
sən
həvəslə gördüyüm bir işin
uğurlu
sonluğu kimi
sevindirir
məni
qəlbindəki sevgini hiss etmək
nə
yaxşı varsan
elə
bilirəm
Tanrı
səni mənimçün
yaradıb.
Günəş
olmusan
görməyən gözlərim üçün
səninlə görüb gözlərim
döyünüb ürəyim...
Səninlə
sevdim
və
sevəcəm həyatı mən...
Yollar
Bu şəhərin
yolları
Ayrılıqdan çox uzaqdır.
Qorxutmur
adamı,
getdikcə getmək,
asfalt
qoynunda itdikcə itmək
istəyirsən o yolların...
Bilirsən
axı
bilirsən
o yollar
ayrılığa aparmayacaq səni...
Sevdiyini
bilir o yollar
onsuz
yaşaya bilməyəcəyini
bilir
və
inanırsan ki,
bu şəhərin
yolları ona aparacaq səni,
ya da
onu sənə
gətirəcək.
Qovuşduracaq
sizi
qovuşduracaq...
Ölməz bu sevgi
Sənsizlik
qədər
ağrılı
əzablı nə var?
Səndən
uzaqda
Yalqızlıqla
baş-başa qalmaq istəmirəm
Mən
sevgimlə baş-başa qalmaq
səni
düşünmək
sənli
günlərdən zövq almaq
səni,
yalnız
səni sevmək istəyirəm...
Sevgimə
heyfim gəlir
sənin
də ona heyfin gəlsin...
Ölməyə
qoymaram onu
Lazım
olsa can verərəm
nəfəsimlə yaşadaram onu.
Ölməz
bu sevgi
heç
vaxt ölməz...
Sənsizlik
Sənsizlik
günəş kimi
Ay kimi
qonaq gəlməsin
mənə
istəmirəm.
Mən sənsizliyi
qarşılamağa hazır deyiləm
küssün, getsin, eybi yox.
Qonaqpərvər
olmayacam
Qarşılamayacam
sənsizliyi...
Sənli
günləri xatırlamaq yetər mənə
Xoş
günləri
əvəz edər sənli xatirələr...
Amma mən
sənli günlərin
xatirələrini də
istəmirəm sənsizlik kimi...
Səni
istəyirəm...
Gözlərində
özümü görmək
ürəyində özümü axtarmaq və tapmaq
istəyirəm...
Ayrılıqdan
uzaq
Ayrılıqdan uzaq bir
həyat istəyirəm
Yalnız
səni sevdiyimçün xoşbəxt olduğum
həyat.
Sən də
məni sevəsən
dəniz
balıqları, qumları və
günəşi
sevən kimi...
Ayrılıqdan
kökündən qopmuş ağac kimi
uzaq
düşəydik kaş.
Ayrılıq
qorxutmayaydı bizi
qırmayaydı qəlbimizi
ayrılmayaydıq
sevəydik
seviləydik
sevgi il
dolu bir həyat yaşayaydıq..
Təki sən gəl...
Hava da
soyudu,
günəş getdi
sən
gedən yerə.
Günəşi
görməyən ürəyim
Heç üşümədi ki.
Sənin
sevginlə yaşadı
səninlə yaşadı...
Sığındı
sənin xəyalına
İsindi...
Bir azdan
günəş də doğacaq
Sən də dönəcəksən geri.
Gəl,
təki
sən gəl
günəş də gəlsin səninlə...
Niyə
uzağıq bir-birimizdən,
niyə?
Bu qədər
yaxınkən
o qədər
uzaq olmaq
ayrılıqla qol-boyun
yaşamaq nədəndir axı?
Darıxmaq
Darıxmaqdır
bunun adı
nə
üzü yadından çıxır
nə səsi
nə də
gözləri...
Keçdiyiniz
küçələr,
Getdiyiniz
yerlər yadına düşərsə...
Ürəyin ağrımazmı?
Onu istəməzmi?
Bir az da çox xatırlayanda
Barmaqların
sizdən fərqli olaraq
birləşib yumruğa dönməzmi,
o
yumruğu vurmarsanmı dizinə?
Niyə belə oldu, axı niyə?
Ağlayarsan
bu zaman
Kaş
gözlərindən süzülən yaşlar kimi
birləşəydiniz...
Kaş...
Xuraman Hüseynzadə
Ədəbiyyat qəzeti.-
2020.- 18 yanvar. S. 31.