Qırxlar məzarlığında dolaşan ruhlar

 

Sanmayın itdi-batdı,

 

qaldı yüzillərin o tayında,

 

bir gördün

 

yenidən bitdi

 

"Narın Qala"nın Bayat qapısında

 

əlində çomaq Dərviş.

 

Bir gördün

 

Türkmənistan səhrasının qumu qədər

 

düzülüb sırayla gəlir

 

İpək Yoluyla Dərviş...

 

Bir gördün

 

qeybə çəkilən Dərviş

 

günün bata-batında

 

qayıqtəkin enib-qalxır

 

gömgöy Xəzər sularının

 

göylə öpüşən yerində.

 

Ah!!!

 

Seyr edərkən Narın Qaladan

 

gömgöy sularını Xəzərin

 

qulağıma dəydi saz, tambur, muğam oxusu,

 

yellər gətirdi,

 

dəydi burnuma

 

uyqur, qırğız, türkmən, özbək qoxusu.

 

Sanmayın, sanmayın

 

yox oldu biryolluq Dərviş...

 

Qaranlıq gecədə leysan yağışda

 

bir anlıq şimşək işığında

 

görərsən onun "Qırxlar" məzarlığında

 

səcdəyə gedən

 

xınayı mamır donlu

 

başdaşları arasından

 

türyan sovuşduğunu.

 

Tezlikdə görərsən,

 

ruhtəkin yerə enib

 

bizlərə qovuşduğunu.

 

Tanrının əmriylə

 

çomağın yerə vurcaq Dərviş,

 

oyadıb qaldırar ayağa

 

"Qırxlar" məzarlığında

 

minillik uyuyanları.

 

Birdən gurluyar ildırım kimi

 

Hacıbəylinin uvertürası,

 

səslənər qəmli, həzin

 

nakam Asəf Zeynallının

 

xəstəxana divarına yazdığı

 

pozulub itmiş

 

sonuncu simfoniyası.

 

Bir yaz gecəsi

 

torpaqdan qalxan otlartəkin

 

ayılar, qalxar məzardan ölülər,

 

Zühur edər Dədə Qorqud,

 

Yanında Qaraca Çoban,

 

yüz illərin istəyi, diləyilə,

 

min ilin hirsi-hikkəsiylə

 

birisi qaldırar öz başdaşını,

 

birisi qaldırar sinə daşını,

 

kimisi qoyar sapand daşına,

 

kimisi yepyekə daşatanına,

 

yağdırar dolutəkin, yağıştəkin

 

yağının qızıb havalanmış,

 

o bomboş, yekə başına.

 

Qalxıb göydən acı-acı

 

Seyr edər Dərviş

 

dünyanın yep-yeni,

 

Əbabil quş savaşına...

 

Ayrılar bir qanad Bakı yelindən

 

üz tutar dos-doğma Türkmənistana

 

Bakı yellərindən qopar bir qanad

 

elçitək uçar Ərəbistana.

 

Haqq üçün, ədalət, ya insaf üçün

 

söz açar, dil açar, yardım diləyər...

 

Bir gördün göylə

 

qum, çınqıl gəlir,

 

dağ kimi sunami, qasırğa gəlir...

 

O əziz küləklər, doğmaca yellər

 

sovurar, püskürər qum təpəsini

 

o nankor yağını ya kop eyliyər,

 

ya da ki,  altında o acgözlərə

 

dərindən lap dərin bir gor eyliyər...

 

Qorxutmasın səni, dostum,

 

bu günün atomu, peyki,

 

İnternetin, mobil telefonun

 

hökmü, hərbə-zorbası,

 

azca qalıb, səbr eylə,

 

Allahın,

 

Nəmrud kimi

 

azğınlara tikiləsi torbası.

 

yanvar, 2020

 

 

Azər ABDULLA

Ədəbiyyat qəzeti.- 2020.- 25 yanvar. S. 23.